Öncelikle tebrik ederim, zor olanı ve yapman gerekeni yaptığın için. Bu kadar önem verdiğin birini çıkarabilmen için gerçekten ömrünün sonuna kadar affedemeyeceğin bir hata yapması gerekiyordu, demek ki yapmış. Sen bunu yapmasaydın her geçen günün bir öncekinden zor olacaktı, şu an ise her geçen gün çektiğin acı azalacak.
Kimse hiçbir şeyi unutmuyor, sadece alışıyor. Kayıplar, ölümler, ayrılıklar hepsi etkisini ve tazeliğini bir noktada yitiriyor. Unutma ki eğer içinde tutsaydın ve bağlarını koparmasaydın içinde sana kendine yaptığın haksızlık yüzünden sürekli kızan, içine bıçak saplayıp duran bir karın ağrısıyla yaşayacaktın.
Özür dilemek kolay, maksat özür diletecek şeyi yapmamakta zaten. En zor adımı atmışsın; şimdi sıra içindeki üzüntüyü de acıyı da yaşamaya izin vermekte, sonra da zamana bırakmakta. Emin ol ki geçecek. Unutmasan da alışacaksın, sonsuza kadar kendine ettiğin ihanetin pişmanlığını yaşamaktansa bir süre acı çekmiş olacaksın sadece.