Hayattan sıkılmak

UserHakan

Hectopat
Katılım
22 Ocak 2021
Mesajlar
2.560
Makaleler
12
Çözümler
34
Yer
Mars
Bu zamana kadar belki de bazı arkadaşlara tavsiyelerde bulundum ettim ama artık bende bazılarınız gibi her şeyden sıkılmaya ve bıkmaya başladım. Her zaman birilerine bir hobi bul, eğlen, film izle, spor yap gibi şeyler söyledim. Çünkü ben bu sıkıntıyı daha önce de yaşayıp konu açmıştım. Aslında o zamandan bu zaman çok da bir şey değişmedi hatta son zamanlarda daha da kötüleşmeye devam ediyor. Bu tavsiyeleri vermemde ki sebep ise onları anlamamdı. Onları yani şu anda benimle aynı kafada olanların üzülmemesini hayata tutunmasını istiyordum. Şimdi ise ben size dertlerimi döküyorum.

Dediğim gibi zaten başlıkta okudunuz. Az çok ağzımdan çıkacak kelimeleri tahmin edebiliyor olacaksınızdır. Hani bu durum oturduğum yerde kafama gelmiyor. Bazı yaşanan olaylar bazı yaşanan ayrılıklar yüzünden. Son zamanlarda çevreme ise yalandan gülücükler ve gülümsemeler ile karşılık veriyorum. Çünkü onları da ne üzmek istiyorum ne negatif enerji vermek istiyorum. Kendim içimde yaşıyorum. Bazı konularda sevgilimin falan olmadığını ve az arkadaşımın olduğunu da yazmışımdır. Artık muhtemelen onlarda yok. 10 yıllık dostum dediğim biri bile zorunlu ayrılıklar sonunda artık beni neredeyse hatırlamaz bir halde. Hatta benim güzel bir yaşantım olduğunu, kendisinin ise kötü bir çevrede olduğunu düşünüyor. Aslında her günüm önceki günden daha da kötü oluyor. Şu son zamanlarda eski zamanları daha çok özlüyorum ama zamanın ise geri gelmeyeceği de bir gerçek. İleriye bakayım diyorum ama bu kötü olayları yaşadıkça ileriyi de düşünemiyorum. Bir işimin güzel gittiğini düşündüğüm anda hayal kırıklığına uğruyorum. Artık zorunlu olmadıkça kimse ile konuşasım da yok. Bilmiyorum, hep geçer dediğim şeyler hiçbir zaman peşimi bırakmıyor. Hep hayal kırıklığına uğruyorum hep bir mutsuzluk hep bir bitkinlik içindeyim. Derdimi anlatacak bir arkadaşım bile yok. Hani bu asosyallikten vs. kaynaklanmıyor. Dediğim gibi şu yaşadıklarım yüzünden artık insanların samimiyetine veya sevgisine de inanmıyorum.

Gerçekten çok garip duygular. Özellikle de sahte, yapmacık, yalandan mutlu gibi gözükmek... Artık hiçbir şeyden zevk almıyorum. Keşke şu hayatta kimse mutsuz olmasa veya geçmişini özlemek durumunda kalmasa. Sizlerin dertlerimi dinleyeceğinizi daha doğrusu okuyacağınızı bildiğim için bunları bir tek sizinle paylaşmak istedim. Bütün okuyanlara teşekkürler. En kısa zamanda kendimi toparlamak istiyorum ama çok da mümkün gibi gözükmüyor...
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Bu zamana kadar belki de bazı arkadaşlara tavsiyelerde bulundum ettim ama artık bende bazılarınız gibi her şeyden sıkılmaya ve bıkmaya başladım. Her zaman birilerine bir hobi bul, eğlen, film izle, spor yap gibi şeyler söyledim. Çünkü ben bu sıkıntıyı daha önce de yaşayıp konu açmıştım. Aslında o zamandan bu zaman çok da bir şey değişmedi hatta son zamanlarda daha da kötüleşmeye devam ediyor. Bu tavsiyeleri vermemde ki sebep ise onları anlamamdı. Onları yani şu anda benimle aynı kafada olanların üzülmemesini hayata tutunmasını istiyordum. Şimdi ise ben size dertlerimi döküyorum.

Dediğim gibi zaten başlıkta okudunuz. Az çok ağzımdan çıkacak kelimeleri tahmin edebiliyor olacaksınızdır. Hani bu durum oturduğum yerde kafama gelmiyor. Bazı yaşanan olaylar bazı yaşanan ayrılıklar yüzünden. Son zamanlarda çevreme ise yalandan gülücükler ve gülümsemeler ile karşılık veriyorum. Çünkü onları da ne üzmek istiyorum ne negatif enerji vermek istiyorum. Kendim içimde yaşıyorum. Bazı konularda sevgilimin falan olmadığını ve az arkadaşımın olduğunu da yazmışımdır. Artık muhtemelen onlarda yok. 10 yıllık dostum dediğim biri bile zorunlu ayrılıklar sonunda artık beni neredeyse hatırlamaz bir halde. Hatta benim güzel bir yaşantım olduğunu, kendisinin ise kötü bir çevrede olduğunu düşünüyor. Aslında her günüm önceki günden daha da kötü oluyor. Şu son zamanlarda eski zamanları daha çok özlüyorum ama zamanın ise geri gelmeyeceği de bir gerçek. İleriye bakayım diyorum ama bu kötü olayları yaşadıkça ileriyi de düşünemiyorum. Bir işimin güzel gittiğini düşündüğüm anda hayal kırıklığına uğruyorum. Artık zorunlu olmadıkça kimse ile konuşasım da yok. Bilmiyorum, hep geçer dediğim şeyler hiçbir zaman peşimi bırakmıyor. Hep hayal kırıklığına uğruyorum hep bir mutsuzluk hep bir bitkinlik içindeyim. Derdimi anlatacak bir arkadaşım bile yok. Hani bu asosyallikten vs. kaynaklanmıyor. Dediğim gibi şu yaşadıklarım yüzünden artık insanların samimiyetine veya sevgisine de inanmıyorum.

Gerçekten çok garip duygular. Özellikle de sahte, yapmacık, yalandan mutlu gibi gözükmek... Artık hiçbir şeyden zevk almıyorum. Keşke şu hayatta kimse mutsuz olmasa veya geçmişini özlemek durumunda kalmasa. Sizlerin dertlerimi dinleyeceğinizi daha doğrusu okuyacağınızı bildiğim için bunları bir tek sizinle paylaşmak istedim. Bütün okuyanlara teşekkürler. En kısa zamanda kendimi toparlamak istiyorum ama çok da mümkün gibi gözükmüyor...

Bunları yaşayınca çok da umursamamaya başlıyorum ama senin de dediğin gibi zorlanıyoruz bir çözümü yok herhalde.
 
Ben de sizinle neredeyse aynı durumdayım hocam. Çözüm ne onu bilemiyorum. Ama ben bir konuda çok çok fazla çalışıp başarılı olmaya karar verdim. Ders veya spor her neyse. Çünkü bu sıralar hayatım boşa gidiyor ve dediğiniz gibi ben de aynı şekilde asosyal değilim fakat kimse benle konuşmaz ben de onlarla konuşmam. Anlamadığım bir şekilde biraz ürperiyorlar gibi. Bugün sınıf grubu kurulmuştu benden numaramı zor istedi biri. Çünkü çok mutsuz ve sinirli gözüküyorum. Ama elimde olan bir şey değil, istesem de gülemiyorum. Bugün çok komik 5-6 tane durum oldu mimiğim bile oynamadı. Eskiden olsa belki kahkaha atardım. Umarım bu durumdan kurtuluruz. Ayrıca @pwfa'nın yaptığı hiç bir yorumu dikkate almayın, her konuya kötü yorum yazıyor.
 
Ben de sizinle neredeyse aynı durumdayım hocam. Çözüm ne onu bilemiyorum. Ama ben bir konuda çok çok fazla çalışıp başarılı olmaya karar verdim. Ders veya spor her neyse. Çünkü bu sıralar hayatım boşa gidiyor ve dediğiniz gibi ben de aynı şekilde asosyal değilim fakat kimse benle konuşmaz ben de onlarla konuşmam. Anlamadığım bir şekilde biraz ürperiyorlar gibi. Bugün sınıf grubu kurulmuştu benden numaramı zor istedi biri. Çünkü çok mutsuz ve sinirli gözüküyorum. Ama elimde olan bir şey değil, istesem de gülemiyorum. Bugün çok komik 5-6 tane durum oldu mimiğim bile oynamadı. Eskiden olsa belki kahkaha atardım. Umarım bu durumdan kurtuluruz. Ayrıca @pwfa'nın yaptığı hiç bir yorumu dikkate almayın, her konuya kötü yorum yazıyor.
Umarım hocam. Umarım bir gün geçer. İnanın artık şurada yazılanları yaşadıklarımın yanında hiç takmıyorum bile.
 
İnsan kendi kendine yetebilmeyi öğrenmeli. Bu durumlara iten şey çoğu zaman yanlızlık oluyor. Hepimizin başına gelmiştir. Zamana bırakınca inan her şey düzeliyor dostum. Bir şeyi unuttuğun yok lakin sorununla yaşamayı öğreniyorsun artık ona alışıyorsun.
 
Hocam hayat belli dönemlerde insanları sınar ve önemli olan bu sınavı geçmek değil, bu sınavın bir sınav olduğunun bilincinde olmaktır. Yaşınızı bilmiyorum fakat hayatta görmediğiniz milyarlarca insan arasında özellikle insanlar tarafından oluşturulan sıkıntılara kafayı bozmak pek mantıklı gelmiyor. Gamsız olun demiyorum fakat yeri gelince sıkılmanın bile iyi bir şey olduğunun düşüncesini takının. Bu konu için spesifik bir örnek isteyecek olursanız kulaklıkları takıp düşüncelere ve hayallere dalmak, bunu yaparken yürümek çok iyi hissettiriyor. Keza şiir okumak -özellikle bana- fazlasıyla iyi geliyor.
 
Hocam kimse kalıcı değil, bunu bizzat kendim deneyimledim. Kaç yıllık olması değil, nasıl bir kişiliğe sahip olduğu önemli.
 

Technopat Haberler

Geri
Yukarı