Arkadaşlar ben her şeye üzülüyorum. Mesela çok mutluyken fakir kılıklı biri görünce üzülüyorum. Arkadaşım benimle konuşmadığı için üzülüyorum ya da benimle takılmaması yüzünden üzülüyorum. Hayatıma birini almak istiyorum ama çok kıskancım her şeyini kıskanıyorum bunu ona söylemek istemiyorum içime atıyorum istemediğim halde. Biriyle sözlü kavga edince haklı olduğum halde üzülüyorum, boğazım düğümleniyor, konuşamıyor. Özellikle bu konu sevdiklerim olunca böyle oluyor. Yardımcı olun. Nasıl normal insanlar gibi duygusuz olup insanları kırıp, önemsemeyen biri olabilirim? Öyle olmak benim için daha iyi olur gibime geliyor.