Hiçbir şey yapmak için heves kalmadı

19 yaşına yeni girdim son 1 aydır hiçbir şey yapmak istemiyorum, sadece düşünüyorum eskiden öyle değildim. MSÜ subay hayalim vardı o da olmadı, 4 dövme yaptım. Üstüne üslük şimdi 2026'da da MSÜ girme hakkım var ama dövmeler sıkıntı. Her gün sadece uyuyorum gelecek kaygısı çekiyorum, her şeyi kafaya takıp güzelim günleri heba ediyorum. Geleceğe de zerre heyecan kalmadı vallahi billahi.

Sosyal ortamlara girerseniz bu düşüncelerden kurtulursunuz.

Bu durumda bir amaç için yaşamayı öğrenmen gerekiyor. Kendimi bildim bileli babama ve anneme olan borcum kadar bu millet için kanını yere dökmüş şehitlerimizin borcu için çalışıyorum.
Her ne şekilde ne anne babama ne de Çanakkale şehitlerimizin, Mete Han'ın, Atatürk'ün bu millet için yaptıklarının borcunu ödeyemem.
Ancak bu dünyada bir amaç uğruna gelmişsem, Allah olsun veya olmasın hatta isterseniz sizin tanrınız tek boynuzlu at olsun yine de bir amaç uğruna yaşamak ve o amacın peşinden gitmek kadar şerefli bir hayat yaşamak...
İşte bu noktada hayatımın amacını bulmuş oluyorum. Senin gibi amaçsız anlar ve zamanlar yaşadığım söylenemez zira eğer Türksen ve bu milleti seviyorsan hayatında bir an bile çalışmayı ve öğrenmeyi bırakmamalısın.
Bu ülkenin halini kabullenmemeli ve daha iyisini sen yapmalısın. Atatürk storysi atıp annesinin babasının okuduğu okulların ne olduğunu bilmeyenlerden olmamalısın.
Kendini ülkücü Türkçü gibi sıfatlarla sınırlandırıp dar düşünmemeli ve ideolojin ne olursa olsun tek bir Türkiye, tek bir Atatürk olduğunu unutmamalısın.
Çünkü senin yaşıtların, ülkenin kurucusuna saygısızlık yaparak eğleniyor, mecliste apo sloganı atılırken oturup bekliyor.
Ama pardon "iç savaş çıkmasın."...