Biraz dertleşme konusu olacak ama olsun. Her şey liseye başlamamla başladı. İlk başta her şey çok güzeldi. Eğitim hayatım boyunca ful takdir almış birisiyim fakat liseye geçince biraz afalladım, niye afalladığım aşikar: Liseye tam olarak alışamamıştım. Neyse dedim ikinci sınavlarda düzeltiriz derken ikinci sınavlar daha kötü oldu. Tabii bu durumu aileme açıklayamadım, zaten kendileri e-Okul'dan öğrendiler. Aşırı mahcup oldum ve şu anda vicdan azabı çekiyorum. Son zamanlarda strestten saç dökülmeleri, uykusuzluk ve sürekli düşünme halindeyim. Oyuncu bilgisayarı alma gibi bir hedefim vardı fakat notlarımın kötü olmasından dolayı bu pek mümkün değil. Bunun dışında çevreme bakıyorum, insanlar ya halinden memnun ya da en ufak şeyleri dert ediyorlar. Ya sınıfta 85 aldığı için ağlayan bir kız var, düşünebiliyor musunuz? Ben normalde başarısı yüksek biriydim fakat çok afalladım ve çok pişmanım. Ailemin tepkilerinden korkuyordum, şu an onların üzdüğümü düşündüğüm için üzülüyorum. Kısaca hiçbir şey yolunda gitmiyor. Gece gece dertleşelim dedim, iyi geceler.