Hiçbir şey zevk vermiyor

Sorunum bu. Kitap okumak bir nebze o da seversem, manga okuyorum ama onda da sıkıyor bir yerden sonra, video, dizi ya da film izleyeyim bari diyorum onda ülkemizin muhteşem interneti devreye giriyor. Dışarı hem çıkmak istemiyorum hem de korona yüzünden çıkamıyoruz. Sohbet edeyim ailemle diyorum, ailem çalışıyor. Annem 4 gibi geliyor, babam 10-12 saat arası çalışıyor kalan zamanında ya dinleniyor ya da kendine zaman ayırıyor. Kısaca ikisi de yoruluyor ve rahatsız etmek istemiyorum onları. Zaten annem 44 babam 47-48 falan. Sohbet konumuz yok ortak. Kardeşim ile her şeyimiz farklı. O bildiğimiz ergen. PUBG illetini oynuyor, arkadaşlarıyla geziyor. Onunla da ortak konularımız yok. Zaten küfürbaz biri. Hiç dikkat etmez ne kendine ne bize. Dershaneden geliyor ellerini yıkamadan geziyor, pantolon ile uyuyor.

Odamdan pek çıkmıyorum yapacak bir iş olmadığı için. Bilgisayarım kötü oyun oynayamıyorum. Zaten oyun alacak paramız yok.
Kısaca yapacak hiçbir şeyim yok. İyi bir lise kazandım fakat ders çalışmak istemiyor canım. Hayat ciddi anlamda sıktı beni. Eğlenemiyorum. Annemle biraz sohbet ettim bugün. 5 yıl sonra borçlarımız azalacakmış. O zamana üniversitede oluyorum. Gene bir şey yapamayacağım. Onlara ailelerinden kalan hiçbir şey yok. Hatta anneme az kalsın borç kalıyordu babasından. Allah razı olsun ailemden. Annem özellikle zamanında imkansızlıklarla çalışıp devlet dairesinde memur olmuş. Onların sayesinde bir evimiz var atık. Ama bana bunların getirisi gene 40'lı ya da 50'li yaşlarda olacak. Borcum olmayacak evlenirken fazla. Gençliğim tamamen boşa gidecek.

Ne yapabilirim bu halden kurtulmak için? Gülecek bir şey bile bulamıyorum. Tek keyif aldığım şey anime izlemek. Ama onda da dediğim gibi muhteşem ülkemiz yüzünden yapamıyorum. Önerileriniz varsa bekliyorum.

Ne yaşadığını, nasıl duygular yaşadığını anlayamam. Ama umudunu kaybetme, ben öyle yapıyorum. Daha doğrusu deniyorum.
2019 başından beri OKB tanılı bir bireyim. Temizlik, can sıkıcı düşünceler... Aklının kendimden bağımsız hareket ediyor bana karşı. Tıbbi destek alıyorum, lakin yine de uzun vadede halletmem gereken ruhsal boşluklar var. Geçen sene pandemi sayesinde, iki katına çıktı durum. Sınav senemdi ayrıca. Atlattım çok şükür o sınav denilen illeti. Şimdi normalde, tedavinin en önemli bölümünü uygulamam, dışarı çıkmam ve tekdüze ortamdan uzaklaşmam lazım, lakin pandemi sağolsun uzun süredir evdeyim. Bakıyorum aynaya; aklımda gelecek kaygısı, dersler, ruhsal sağlık, gündem vb.
Umut ediyorum yine de, iyi bir gelecek için çabalıyorum. Çabalamaya çalışıyorum. Bazen müzik dinliyorum, forumda dolaşıyorum, hatta kedi videoları izliyorum. Sanırım bana kısa vadede en iyi gelen şey bu. Ayrıca tüm kapılar kapansa bile, en başka bir kapının açılacağına inanıyorum. Ama asıl durum, o kapının nerede olduğunu bulmak. Nerede olduğunu bulmaya çalışmak, çabalamak. Bunlarla beraber sabretmek. Sabretmeyi ne kadar başarabiliyorum bilmiyorum ama deniyorum. En sonunda o kapıya ulaşacağımı, çabalayanlar olarak ulaşacağımızı düşünüyorum.

River P. dedi:

Ne yaşadığını, nasıl duygular yaşadığını anlayamam. Ama umudunu kaybetme, ben öyle yapıyorum. Daha doğrusu deniyorum.
2019 başından beri OKB tanılı bir bireyim. Temizlik, can sıkıcı düşünceler... Aklının kendimden bağımsız hareket ediyor bana karşı. Tıbbi destek alıyorum, lakin yine de uzun vadede halletmem gereken ruhsal boşluklar var. Geçen sene pandemi sayesinde, iki katına çıktı durum. Sınav senemdi ayrıca. Atlattım çok şükür o sınav denilen illeti. Şimdi normalde, tedavinin en önemli bölümünü uygulamam, dışarı çıkmam ve tekdüze ortamdan uzaklaşmam lazım, lakin pandemi sağolsun uzun süredir evdeyim. Bakıyorum aynaya; aklımda gelecek kaygısı, dersler, ruhsal sağlık, gündem vb.
Umut ediyorum yine de, iyi bir gelecek için çabalıyorum. Çabalamaya çalışıyorum. Bazen müzik dinliyorum, forumda dolaşıyorum, hatta kedi videoları izliyorum. Sanırım bana kısa vadede en iyi gelen şey bu. Ayrıca tüm kapılar kapansa bile, en başka bir kapının açılacağına inanıyorum. Ama asıl durum, o kapının nerede olduğunu bulmak. Nerede olduğunu bulmaya çalışmak, çabalamak. Bunlarla beraber sabretmek. Sabretmeyi ne kadar başarabiliyorum bilmiyorum ama deniyorum. En sonunda o kapıya ulaşacağımı, çabalayanlar olarak ulaşacağımızı düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim motivasyon verdiğin için. Ayrıca çok geçmiş olsun. Umarım en kısa sürede iyileşirsin. Ve evet kaçtığım bir gerçek. Mutlaka bir kapı açılacak. Fakat o o hayatın sefasını hayatımın baharında yaşayamayacağım için kaçmak istiyorum. Ama kaçamayız. Bir yerde mutlaka yakalayacak. Neyse iyi yönünü bulup yaşamamız lazım hayatta.