2 yıldan beri depresyon ve OKB'den muzdarip durumdayım. Hayatta hiçbir şey zevk vermiyor hiçbir şey yapmaya motivasyonum yok tek isteğim sonsuza kadar uyumak. Garip bir hissizlik var ne acı çekiyorum ne mutluyum ruhsuz gibi hissediyorum ben, ben değilmişim gibi.
Hayatı izliyor gibi değilde daha çok rüya görürsünüz yarım yamalak hatırlarsınız tüm hayatım öyle geliyor öyle hatırlıyormuşum gibi 5 dk öncesi öyle geliyor mesela sanki hiç yaşanmadı, yaşandığını biliyorum ama yaşanmadı gibi geliyor biraz anlatması zor ama kısacası yaşıyor gibi hissetmiyorum. Eskiden anime izlemek oyun oynamak deli gibi zevk verirdi şu anda çok sıkıcı aktiviteler benim için. Kendimi zorlamam gerekiyor yani bunlar kafa dağıtmalık aktiviteler olması lazım normalde ilgimi çeken şeyler.
Üniversite okuma hayalim vardı yok oldu kendimi zorlamayı denedim ama olmuyor. Psikiyatrinin yolunu tuttum 1 yıl önce lustral ve abilify aldım 8 ay boyunca 200 mg oldu lustral abilify da 5 mg ama bir faydası olmadı sonra devlet hastanesine gittim faverin verildi abilify 2.5 mg almaya başladım düşürüldü yani.
Şu anda faverin alıyorum 200 mg ana odağı galiba OKB imiş ve evet takıntılarıma gelirsek temizlik takıntım yok sadece el yıkama ama asıl takıntılarım PC ile alakalı format atmadan duramamak, sürekli virüs taraması yapmak diske temizlik yapmak(dijital olarak) falan filan. Şu ana kadar bulabildiğin en iyi çözün tam normal bir birey gibi her şeye "next" diyerek ilerlemek ve hemen hemen bir şey yüklememek.
Bir şey yüklemezsem PC kirlenmez çöp dosyalarla ve virüs kapmam. Faverin takıntılarıma iyi geldiğini söyleyebilirim büyük ölçüde tam iyi gelmişti ailem zorla bıraktırdı ilacı bana çok uyku yapıyordu çünkü gün içinde uyandıktan sonra 2 kere daha uyuyordum ve bir de ilk uykum 12 saat sürüyor. Bende sonra ailemi boş verip yine almaya başladım ancak depresyonuma iyi gelmedi hissizliğime falan sadece takıntılarıma iyi geldi.
"boş ver takma kafaya" falan demeyin öyle olmuyor maalesef hayatta hiçbir şey zevk vermiyorken hiçbir şeyi kafaya takmama ihtimali yok ha bana kalırsa tüm gün yatakta kalırım hiçbir şeyi takmayıp ama evsiz kalma ihtimalim çok yüksek. 2 hafta sonra yine randevum var psikiyatriye durumu söyleceğim umarım ilacı değişir ya da farklı bir şey yapar evet takıntılarımdan kurtulmam önemli ama ilk depresyonumdan kurtulsam çok daha iyi olur gibime geliyor.
Şu anda diğer insanlara baktığımda çok fena kıskanıyorum diğer aktivitelerden zevk aldıklarını görünce insanlarla iletişim kurduklarını görünce.
Spor yapmayı denedim ama olmuyor depresyona olan birinden beklemek zor bence zaten daha kişinin yataktan kalkmaya motivasyonu yok nasıl spor yapacak motivasyonu bulsun ki?
Hayatı izliyor gibi değilde daha çok rüya görürsünüz yarım yamalak hatırlarsınız tüm hayatım öyle geliyor öyle hatırlıyormuşum gibi 5 dk öncesi öyle geliyor mesela sanki hiç yaşanmadı, yaşandığını biliyorum ama yaşanmadı gibi geliyor biraz anlatması zor ama kısacası yaşıyor gibi hissetmiyorum. Eskiden anime izlemek oyun oynamak deli gibi zevk verirdi şu anda çok sıkıcı aktiviteler benim için. Kendimi zorlamam gerekiyor yani bunlar kafa dağıtmalık aktiviteler olması lazım normalde ilgimi çeken şeyler.
Üniversite okuma hayalim vardı yok oldu kendimi zorlamayı denedim ama olmuyor. Psikiyatrinin yolunu tuttum 1 yıl önce lustral ve abilify aldım 8 ay boyunca 200 mg oldu lustral abilify da 5 mg ama bir faydası olmadı sonra devlet hastanesine gittim faverin verildi abilify 2.5 mg almaya başladım düşürüldü yani.
Şu anda faverin alıyorum 200 mg ana odağı galiba OKB imiş ve evet takıntılarıma gelirsek temizlik takıntım yok sadece el yıkama ama asıl takıntılarım PC ile alakalı format atmadan duramamak, sürekli virüs taraması yapmak diske temizlik yapmak(dijital olarak) falan filan. Şu ana kadar bulabildiğin en iyi çözün tam normal bir birey gibi her şeye "next" diyerek ilerlemek ve hemen hemen bir şey yüklememek.
Bir şey yüklemezsem PC kirlenmez çöp dosyalarla ve virüs kapmam. Faverin takıntılarıma iyi geldiğini söyleyebilirim büyük ölçüde tam iyi gelmişti ailem zorla bıraktırdı ilacı bana çok uyku yapıyordu çünkü gün içinde uyandıktan sonra 2 kere daha uyuyordum ve bir de ilk uykum 12 saat sürüyor. Bende sonra ailemi boş verip yine almaya başladım ancak depresyonuma iyi gelmedi hissizliğime falan sadece takıntılarıma iyi geldi.
"boş ver takma kafaya" falan demeyin öyle olmuyor maalesef hayatta hiçbir şey zevk vermiyorken hiçbir şeyi kafaya takmama ihtimali yok ha bana kalırsa tüm gün yatakta kalırım hiçbir şeyi takmayıp ama evsiz kalma ihtimalim çok yüksek. 2 hafta sonra yine randevum var psikiyatriye durumu söyleceğim umarım ilacı değişir ya da farklı bir şey yapar evet takıntılarımdan kurtulmam önemli ama ilk depresyonumdan kurtulsam çok daha iyi olur gibime geliyor.
Şu anda diğer insanlara baktığımda çok fena kıskanıyorum diğer aktivitelerden zevk aldıklarını görünce insanlarla iletişim kurduklarını görünce.
Spor yapmayı denedim ama olmuyor depresyona olan birinden beklemek zor bence zaten daha kişinin yataktan kalkmaya motivasyonu yok nasıl spor yapacak motivasyonu bulsun ki?