Yaklaşık 40 dakika önce direk üst katımda çok değişik çıtırdı sesleri duydum. Sanki biri kapıyla oynuyor gibiydi. Kapıyı zorluyor, elindekini bir yere sokmaya çalışıyor gibi sesler aldım. Doğal olarak hırsız sandım ve polisi aradım, baya korkmuştum. Polis gelmeden 2-3 dakika önce sesler kesildi ve kapıyı kapattı. Ben kesin olarak hırsız içeri girdi ve şu an evde diye düşünmeye başladım. Polis gelirken beni aradı ve durumu tekrar izah ettim. Polisler yaklaşık 11-12 dakikada geldi ve en üst kata, benim ihbar ettiğim yere çıktı. Sonuç tam bir komedi. Üst komşumuz bisikletle oynuyormuş. Benim hala aklımı almasa da olay bundan ibaretmiş. Komşumuz bana "Berat bunu yazdım, ben de seni (!) ihbar edeceğim." dedi ve mutlu bir şekilde olay kapandı. Şu an iyi mi yaptım bilemedim ama galiba doğru olanı buydu. Polis bana keşke bir çıkıp baksaydın dedi fakat o korkuyla bunu aklımın ucundan bile geçirmedim.
Hırsiz olsaydı polis gelene kadar olay biterdi. Olay yanlış anlamaymış ya ondan hızlı gelmişler
Bir çıkıp baksaydın diyor ama olay dediğin gibi olsaydı ve seni gördüğünde canına bir şey yapmaya calissaydi ne olacakti? Polisin isini ben niye yapayim?
Hırsiz olsaydı polis gelene kadar olay biterdi. Olay yanlış anlamaymış ya ondan hızlı gelmişler
Bir çıkıp baksaydın diyor ama olay dediğin gibi olsaydı ve seni gördüğünde canına bir şey yapmaya calissaydi ne olacak? Polisin isini ben niye yapayim?
Ben de ondan korktum zaten. Bir diğer korkum ise hırsızın kaçması. Böyle sonlansaydı üzülürdüm çünkü o hırsızın yakalanmasını isterdim. Neyse ki hırsız filan yokmuş.
Polisi, aramanız doğru, çıkmamanız da doğru. 2'de 2 doğru şeyi yapmışsınız, içiniz rahat olsun. Sonuçta ortada gerçek bir hırsız olsaydı belki de komşumuzun evini kurtaran kahramandınız şu an.