İnsan beyni cimri midir?

“İnsan”, yani biyolojik olarak düşünebilen canlı bir varlık. Peki, insanların düşünebilmesi onlara ne gibi katkılar sağlamıştır? Günümüze kadar insanlığın gelişimi bazı alanlarda hızlanmıştır. Beyin gelişmiştir belki de. Ama bana göre insan, çok cimri ve kibirli bir varlıktır. Sürekli kendini üstün görme çabasında olan bir türdür.



Tam olarak bu yüzden, insanın düşünme yetisi onun süper gücü gibidir. İnsan hayatta olduğu sürece, dünyada karmaşa ve savaş hep olmuştur ve olmaya devam edecektir — ta ki insan yaşamı sona erene kadar.

İnsanlar kendilerini tatmin etmek için her şeyi yapabilir. Hiçbir insan “masum” değildir. Herkesin aklında sürekli şu düşünce vardır: “ben nasıl daha iyi olabilirim? Nasıl daha fazla tatmin olabilirim?” ben bile öyleyim.
İnsanlar o kadar bencildir ki, karınca yuvasının üstüne ev inşa edebilirler. O kadar kendini düşünür ki, çevresine tel çeker. O kadar cimridir ki, başka hiçbir canlının kendi yanında yaşamasını istemez.

Aslında bu durum sadece diğer canlılara karşı değil, insanlar kendi aralarında da böyledir. Sürekli bir savaş hâlindedirler: “benim daha fazla toprağım olmalı. Benim daha fazla kaynağım olmalı. Benim dinim ön planda olmalı. Benim ırkım dünyaya hükmetmeli.”

Bu dünyada özgürlük diye bir şey yoktur. Varsa bile bu, gerçek anlamda bir özgürlük değildir. Çünkü insanın olduğu yerde özgür yaşamak imkansızdır.

Bu söylediklerim insanlara olan nefretimden değil; “insan beynine” olan nefretimdendir.

Sizin fikirleriniz neler bu konuyla ilgili?

Sadece insan ve insan beyni değil, her canlı bencildir. Hayatın kendisi bencildir.
Bencillik, canlının var olma çabasıdır. Çiçekler güneşe dönerken bir diğerini gölgede bırakır, kaplan avının gözyaşını bilmez.
İnsan bunu sadece daha karmaşık hale getirmiştir; adına “medeniyet”, “hak”, “özgürlük” demiştir. Ama özünde asıl soru şudur insanın kafasındaki:
“Nasıl hayatta kalırım? Nasıl hükmederim?”
Ve evet, özgürlük yoktur çünkü her canlı, kendi merkezinden başka bir yeri tanımaz. Biz insanlar zekamız sayesinde bunun farkına varabiliyoruz ama bazı şeylerin nedenini bilmek onun olmasını engelleyebileceğimiz anlamına gelmez.
Hayat, yaşam dediğimiz şey bitmek bilmeyen bir savaştır.
Artı olarak bu konu ilginizi çektiyse henüz okumadıysanız Mark Twain'in "İnsan Nedir?" isimli eserini okumanızı tavsiye ederim.

Zweira dedi:

“İnsan”, yani biyolojik olarak düşünebilen canlı bir varlık. Peki, insanların düşünebilmesi onlara ne gibi katkılar sağlamıştır? Günümüze kadar insanlığın gelişimi bazı alanlarda hızlanmıştır. Beyin gelişmiştir belki de. Ama bana göre insan, çok cimri ve kibirli bir varlıktır. Sürekli kendini üstün görme çabasında olan bir türdür.

Eki Görüntüle 2513825

Tam olarak bu yüzden, insanın düşünme yetisi onun süper gücü gibidir. İnsan hayatta olduğu sürece, dünyada karmaşa ve savaş hep olmuştur ve olmaya devam edecektir — ta ki insan yaşamı sona erene kadar.

İnsanlar kendilerini tatmin etmek için her şeyi yapabilir. Hiçbir insan “masum” değildir. Herkesin aklında sürekli şu düşünce vardır: “ben nasıl daha iyi olabilirim? Nasıl daha fazla tatmin olabilirim?” ben bile öyleyim.
İnsanlar o kadar bencildir ki, karınca yuvasının üstüne ev inşa edebilirler. O kadar kendini düşünür ki, çevresine tel çeker. O kadar cimridir ki, başka hiçbir canlının kendi yanında yaşamasını istemez.

Aslında bu durum sadece diğer canlılara karşı değil, insanlar kendi aralarında da böyledir. Sürekli bir savaş hâlindedirler: “benim daha fazla toprağım olmalı. Benim daha fazla kaynağım olmalı. Benim dinim ön planda olmalı. Benim ırkım dünyaya hükmetmeli.”

Bu dünyada özgürlük diye bir şey yoktur. Varsa bile bu, gerçek anlamda bir özgürlük değildir. Çünkü insanın olduğu yerde özgür yaşamak imkansızdır.

Bu söylediklerim insanlara olan nefretimden değil; “insan beynine” olan nefretimdendir.

Sizin fikirleriniz neler bu konuyla ilgili?

Genişletmek için tıkla...

İnsan beyninin çok önemli bir tarafı daha vardır ki bu da bilinci ve iradesidir. İnsan kendi beynini değiştirme kapasitesine sahiptir. Tabii ki her bölge için geçerli değildir. İnsan beyninde nöroplastisiteye sahip bölgeler var insan buraları değiştirme potansiyeline sahiptir.

İnsanı hayvandan ayıran en büyük fark düşünebilmesi, iradesi ve bilinci. Bir insan kendini bilinçli şekilde yeterince baskı ve acı altında bırakırsa veya bırakılırsa ve bunun üstünden gelirse bilincini duygularından, zevklerinden, acılarından üstün tutabilir hale gelir. İnsan kendi iradesini geliştirerek üst insan olmayı becerir yani beyni onu kontrol etmez, o beynini kontrol eder. Bir insan yapmak istemediği şeyleri bilinçli bir şekilde yapmaya başladıkça beyindeki irade ile ilgili bölümler büyür. Tembel insanlarda buralar küçüktür ancak askerler, ultra maraton koşucuları gibi zor işleri yapan insanlarda daha büyüktür.

Bir insan gerçek benliğini sadece acı içinde bulabilir. Sadece istediğini yapan bir insan hiç bir zaman tam anlamıyla düşünemez-hareket edemez. Kısaca sadece sevdiği şeylerin peşinden gidip bunları yapan insan zayıftır, iradesizdir. Bunun aksine sürekli zorlukların üstünden gelen kişinin iradesi çok daha büyüktür. Mutluluk da acı da bu hayatın bir parçasıdır ve böylesini kabul etmek gerekir. Bazı insan tipi vardır ki her şeye sahiptir, hedonisttir, sürekli sevdiği şeyleri yapar ancak bu insan doyumsuz olur zamanla da küstahlaşmaya başlar. Sürekli daha ilkel beynini tatmin edecek şeylerin peşinden koşar ancak bir türlü tatmin olmaz çünkü beyin sürekli yeni sınırı çeker. Bunun aksine bir insan tipi daha vardır ki o da her gün kendini sınayan adamdır. Bu adam hiç bir şeye ihtiyaç duymaz, günün zorluğundan homurdanmaz. Farkı görün ki bir taraf ilkel beynini geliştirip hayvanlaşırken diğeri beyninin kendini insan yapan bilinçli tarafını geliştirir. Son 50-60 yıldır beynin bir yazılım gibi veya bir bilgi işleme makinesi olduğu düşünülüyordu ancak insan bilinci bunun ötesi bir şey olduğu anlaşıldı ve hala sürekli tartışması dönen, hala anlaşılamamış bir konu. O yüzden "insan doğası böyledir, insan doğasından farklı hareket edemez!" gibi sözler yanlıştır. Bilincini üst seviyelere çıkarmış bir çok asker, sporcu , idealist adam vardır. Ancak bunu yapabilen insan sayısı çok düşük olduğu için ve çoğunluk hayvani dürtülerine göre hareket ettiği için tarihi tekerrür ettiriyoruz.

Zweira dedi:

Bu söylediklerim insanlara olan nefretimden değil; “insan beynine” olan nefretimdendir.

Genişletmek için tıkla...

Aynı beyin, farklı bir yerde farklı koşullarda, kendi varlığını hiçe sayma noktasına varabiliyorsa; konu beyin değil de kullanma kâbiliyeti olmalı. Ayrılıklar ya da karşı çıkışlar belirlenirken, hedef ya da sebep yanlış gözlemlenir ve değerlendirilirse; çözümden ziyade sorunun parçası olunacaktır.

Bencillik; pek tâbii ki varlığın devamlılığı için gereklidir ya da benim haneme karın tokluğu için tecavüz etmeye kalkışan adam da hanemi korumaya çalışan ben de bencilimdir. Burada ayrımı belirleyen nedir? Kimin bencilliği diğerine musallat olmaktadır? Kavramları ya da insanları, artı veya eksiye indirgeyip, "her canlı bencildir" çıkarımı ile "insan da bencildir ve bu sebeple zihni kirlidir" ifadesi; makul bir tanım kullanılırsa, eksik gözlem ve değerlendirmelere dayanır.