Bilemiyorum, günümüzde insanlar hayatın acı tarafını kabullenememiş gibiler. Başlarına en ufak bir şey geldiği zaman kendilerini öldürmek falan isteyecek kadar ileri gidiyorlar. Örneğin; bir erkek bir kadına aşık oluyor, sevdiğine erişemiyor ve intihar etmeyi falan düşünüyor. Üzgün olmayı anlarım ama bu kadar abartılacak bir konu mu gerçekten?
Neticede aşk, oldukça sıradan bir şey. Öte yandan, kadınlar, çevrelerindeki bir erkek tarafından en ufak bir "söze" maruz kalsa, sanki dünyaları başına yıkılmış, artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacakmış gibi davranıyorlar. Açıkçası birisi bana sözel bir laf atsaydı (tek seferlik) hayatım yıkılmış gibi davranmazdım, yalnızca kötü bir gün der geçerdim. Kime sorsan psikolojisi bozuk, kime sorsan travma sahibi. Hayat bu değil mi zaten? Neden şaşırıyorsunuz? Sanki prensesler diyarından gelmiş gibi?
Neticede aşk, oldukça sıradan bir şey. Öte yandan, kadınlar, çevrelerindeki bir erkek tarafından en ufak bir "söze" maruz kalsa, sanki dünyaları başına yıkılmış, artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacakmış gibi davranıyorlar. Açıkçası birisi bana sözel bir laf atsaydı (tek seferlik) hayatım yıkılmış gibi davranmazdım, yalnızca kötü bir gün der geçerdim. Kime sorsan psikolojisi bozuk, kime sorsan travma sahibi. Hayat bu değil mi zaten? Neden şaşırıyorsunuz? Sanki prensesler diyarından gelmiş gibi?
Son düzenleyen: Moderatör:
