İnsanlara soru sormak

Katılım
26 Nisan 2020
Mesajlar
9.346
Makaleler
49
Çözümler
12
Merhaba,

Bilmeyen kişilere PC soruyorum. Veri depolama konusu vardı bir ara bende. Neyse o geçti.

Aklıma ne takılırsa millete hemen soruyorum. Bana çoğunlukla gereksiz soru soruyorsun diyorlar. Daha önceleri pek onemseme yapmazdım. Artık kendimi de rahatsız etmeye başladı.

Uzun zamandır aramadığım kişiler bana geri dönüş yapar fakat kısa keserler. Akranlarım yok zaten. Diğerleri de benden büyük.

Ben de geleyim mi diye sorduğum zaman istemiyorlar. Yok canın sıkılır boş boş işler yaparsın dedi abim. Ortamlara girmeye çalışıyorum ama dışlanıyorum. Sonra da üzülüyorum. Birkaç kişiye hatam var mı diye sorduğum zaman bana bir şeyin yok diyorlar.

Evet, saçma soruyor olabilirim. Bunu kabul ediyorum. Ama bana uyarı yapan yok. Artık ev gezmesine gitmiyorum. Eve misafir geldi mi odadan çıkmıyorum.

İnsanlara karşı soğudum. Peki insanlara tamamen soru sormayı kessem nasıl olur? Bana mantıklı geliyor.

Başkasının hayatını imrenirdim. A bu kişi ODTÜ, İTÜ ve Boğaziçi üniversitesi kazanmış diye hayret ediyorum. Bu sefer kendime ben neden yapamıyorum diye kafama takılıyor. Başkalarınla kendimi irdeledigim zaman üzülen taraf benim.

Yüksek üniversiteleri kazanan kıskanma gibi bir huyum yok. Ama ben neden giremedim diye kendimi harap ediyorum.

Son ve asıl konu olarak:
  • İnsanlara soru sormayı tamamen bırakmak iyi olur mu?
  • Başkalarınla kendimi kıyaslamayı ne zaman bırakırım?
  • Yalnızlık hayatım gereği oldu. Tek başıma neler yapabilirim?
 
Kendinizi kıyaslamanız sizi rekabete teşvik eder. Kıskançlık seviyesinde değil ancak çalışmanızı destekleyeci yönde olumlu bir etken.

Soru sorma konusu biraz karışık. Ben yerinizde olsam biraz daha akranlarının ilgilendikleri konular hakkında bildiklerimi paylaşırdım. Soru sormak yıldırabilir ama bildiklerini paylaşmak onlara katkı sağlar.
 
Kendinizi kıyaslamanız sizi rekabete teşvik eder. Kıskançlık seviyesinde değil ancak çalışmanızı destekleyeci yönde olumlu bir etken.

Soru sorma konusu biraz karışık. Ben yerinizde olsam biraz daha akranlarının ilgilendikleri konular hakkında bildiklerimi paylaşırdım. Soru sormak yıldırabilir ama bildiklerini paylaşmak onlara katkı sağlar.
Hocam, akranlarım hiçbir şeklide benle konuşmuyor. Kız ver erkek fark etmeden tanışmak istiyorum ancak kötü sonuçlar alıyorum. Bir kişi bile yanaşmadı. Daha ne yapayım?

Ben de kendi içme çekildim. Böyle daha rahat oluyor fakat yine de arkadaşın yeri başka oluyor. Tek başıma canım sıkılıyor. Kafa dağıtmak için her gün 150 sayfa kitap okuyorum. Vaktin geçmesini sağlıyor. Kitap en iyi dosttur derler ama öyle değil. Arkadaşta lazım.

Bundan sonra başkasına soru sorasım gelmiyor. Sorduğum sorulara genellikle cevap almıyorum. Bende susmaya başladım.
 
Hocam, akranlarım hiçbir şeklide benle konuşmuyor. Kız ver erkek fark etmeden tanışmak istiyorum ancak kötü sonuçlar alıyorum. Bir kişi bile yanaşmadı. Daha ne yapayım?

Ben de kendi içme çekildim. Böyle daha rahat oluyor fakat yine de arkadaşın yeri başka oluyor. Tek başıma canım sıkılıyor. Kafa dağıtmak için her gün 150 sayfa kitap okuyorum. Vaktin geçmesini sağlıyor. Kitap en iyi dosttur derler ama öyle değil. Arkadaşta lazım.

Bundan sonra başkasına soru sorasım gelmiyor. Sorduğum sorulara genellikle cevap almıyorum. Bende susmaya başladım.
Lisedeyseniz derslerinize odaklanmanıza tavsiye ederim. Arkadaş ise zamanla olur. İnsanlar çeşit çeşit. Aralarında sizin de anlaşacağınız kişiler illa ki çıkar. Zamana bırakılmalı bence.

Kendinizi geliştirmeniz çok güzel bir davranış. Potansiyelinizi ortaya koyar. Arkadaş konusunu da kafanıza takmayın. Vakti gelince olur.
 
Bunda anlamayacak bir şey yok demek ki sosyal açısından yeteneksiz birisin ve insanlar seni yanında görmeyi istemiyor. Sürekli soru soran tabiri caizse kafa açan biriysen de böyle olması çok normal.
 
Lisedeyseniz derslerinize odaklanmanıza tavsiye ederim.
Mezun olalı bayağı bir oldu. Sebep olarak kendime yalnızlığı seçmeye başladım. Hiç kimse beni aramaz. Hep ben ararım ve genelde telefonu meşgule atıyorlar. Geri de dönmüyorlar. İkinci sefer aradığım zaman işim var cart curt. Sonra ararım diyor ve bir daha cevap yazmıyor. Telefonla arıyorum açmıyor.

Sonra sen bizim yanımıza neden gelmiyorsun gibisinden azar yiyorum. Salak gibi hayatımı başkalarına anlatıyorum. Söylemek zorunda değilim. Biraz da benim ağzım durmuyor. Ama başkalarına anlatmamaya başladım.

Görüldü atanlar var. Mesajıma bir daha cevap vermiyor. Böyle arkadaş olmaz olsun. Çocukluk arkadaşlarım askere gidecekti. 7-8 kişi toplanmışlar ve sadece ben yokum. Dediğim gibi niye bizim yanıma gelmiyorsun diyorlar. Millet zaten birbirine yalan söylüyor durmadan.
Bunda anlamayacak bir şey yok demek ki sosyal açısından yeteneksiz birisin ve insanlar seni yanında görmeyi istemiyor. Sürekli soru soran tabiri caizse kafa açan biriysen de böyle olması çok normal.
Aslında kesmeye başladım ama belli başlı kişilere anlatıyorum artık. Ama onlarda istediğin zaman mesaj atabilirsin dedi. Sonrasında her zaman cevap verdiler. Ama resmen şunu bunu yapacaksın gibi emir veriyorlar. Psikoloğa gidiyorum ardından derdimi paylaştığım amcama anlatıyorum. Gereksiz olduğunu bende biliyorum.

Öğretim üyelerinle tanıştığımı daha önceden söyledim. Aileme hocalarla konuştuğum zaman kızıyorlar. Söylemediğim zaman bana laf söyleyen yok. Zaten kimse benle derdimi paylaşmaz. Sana güvenim var diyen çok. İki gün sonra suratıma bile bakmıyor. Ne yapacağım ben?
 
İnsanlara soru sormayı tamamen bırakmak iyi olur mu?
Bu çok orta bir şey dostum. En basitinden forum kısmından örneklendirecek olursak "X kulaklığının özellikleri" şeklindeki o an ihtiyacınız olan ürünle ilgili teknik bilgilerini edinmek için o alanla ilgili arkadaşlardan bilgi edinebilirsin. Bu nesnel sorulardır, cevapları herkes tarafından aynı olur. Ben bu soruları insanın kesinlikle sorması gerektiğini düşünüyorum.

Birde öznel sorular ve fikirler vardır. Mutlaka yaşamışsındır bir arkadaşına ve ya iletişim kurduğun bir insana bir hedefini anlatırsın ve onun ütopyasında bu büyük bir şey olduğu için senin bunu yapamayacağını düşünür ve dalga geçer. Bu senin o işe olan şevkini kırabilir ve ya
duygu yönetimin benim gibi nefretten besleniyorsa daha çok çalışma azmi yaratır. Tam tersi ise başka bir insanda senin bu işi yapabileceğini düşünür ve destekler. İnsandan insana değişecek soruları yani öznel soruları sormanı tavsiye etmiyorum ki bende insanları bu konuda dinlemiyorum.

Sonuç itibariyle hiç bir insanın mükemmel olmayacağı gibi hiç bir insanda her şeyi bilemez. Soru sormayı bırakmak hayatındaki kritik hatalardan birisi olabilir. Zora düştüğünde yanındakilerden yardım almayacaksan onlar ne diye senin yanında dost sıfatıyla duruyorlar? İnsanlar sosyal varlıklar ve diğer insanlardan yardım almak kötü bir şey değil. Bunun yanı sıra şöyle bir ekleme yapmak istiyorum. İnsanların eleştirilerine de dikkat etmelisin fakat bunu yaparken kendin olmayı ihmal etmemelisin. İnsanların eleştirileri senin negatif yanlarını fark etmene yardımcı olduğu gibi eğer ki fazla dikkate alırsan kendin olmaktan çıkarsın ve onların istediği gibi birisi olursun.
 
Merhaba,

Bilmeyen kişilere PC soruyorum. Veri depolama konusu vardı bir ara bende. Neyse o geçti.

Aklıma ne takılırsa millete hemen soruyorum. Bana çoğunlukla gereksiz soru soruyorsun diyorlar. Daha önceleri pek onemseme yapmazdım. Artık kendimi de rahatsız etmeye başladı.

Uzun zamandır aramadığım kişiler bana geri dönüş yapar fakat kısa keserler. Akranlarım yok zaten. Diğerleri de benden büyük.

Ben de geleyim mi diye sorduğum zaman istemiyorlar. Yok canın sıkılır boş boş işler yaparsın dedi abim. Ortamlara girmeye çalışıyorum ama dışlanıyorum. Sonra da üzülüyorum. Birkaç kişiye hatam var mı diye sorduğum zaman bana bir şeyin yok diyorlar.

Evet, saçma soruyor olabilirim. Bunu kabul ediyorum. Ama bana uyarı yapan yok. Artık ev gezmesine gitmiyorum. Eve misafir geldi mi odadan çıkmıyorum.

İnsanlara karşı soğudum. Peki insanlara tamamen soru sormayı kessem nasıl olur? Bana mantıklı geliyor.

Başkasının hayatını imrenirdim. A bu kişi ODTÜ, İTÜ ve Boğaziçi üniversitesi kazanmış diye hayret ediyorum. Bu sefer kendime ben neden yapamıyorum diye kafama takılıyor. Başkalarınla kendimi irdeledigim zaman üzülen taraf benim.

Yüksek üniversiteleri kazanan kıskanma gibi bir huyum yok. Ama ben neden giremedim diye kendimi harap ediyorum.

Son ve asıl konu olarak:
  • İnsanlara soru sormayı tamamen bırakmak iyi olur mu?
  • Başkalarınla kendimi kıyaslamayı ne zaman bırakırım?
  • Yalnızlık hayatım gereği oldu. Tek başıma neler yapabilirim?
Konuşurken sonuna kadar mı konuşuyorsun? Entelektüel ilgiler var sanırım sende. Bundan kaynaklı olabilir.
 
Konuşurken sonuna kadar mı konuşuyorsun?
Evet, böyle oluyor. Karşı tarafa soru soruyorum. Veya sadece kendimle ilgili sorular soruyorum.
Bu çok orta bir şey dostum. En basitinden forum kısmından örneklendirecek olursak "X kulaklığının özellikleri" şeklindeki o an ihtiyacınız olan ürünle ilgili teknik bilgilerini edinmek için o alanla ilgili arkadaşlardan bilgi edinebilirsin. Bu nesnel sorulardır, cevapları herkes tarafından aynı olur. Ben bu soruları insanın kesinlikle sorması gerektiğini düşünüyorum.

Birde öznel sorular ve fikirler vardır. Mutlaka yaşamışsındır bir arkadaşına ve ya iletişim kurduğun bir insana bir hedefini anlatırsın ve onun ütopyasında bu büyük bir şey olduğu için senin bunu yapamayacağını düşünür ve dalga geçer. Bu senin o işe olan şevkini kırabilir ve ya
duygu yönetimin benim gibi nefretten besleniyorsa daha çok çalışma azmi yaratır. Tam tersi ise başka bir insanda senin bu işi yapabileceğini düşünür ve destekler. İnsandan insana değişecek soruları yani öznel soruları sormanı tavsiye etmiyorum ki bende insanları bu konuda dinlemiyorum.

Sonuç itibariyle hiç bir insanın mükemmel olmayacağı gibi hiç bir insanda her şeyi bilemez. Soru sormayı bırakmak hayatındaki kritik hatalardan birisi olabilir. Zora düştüğünde yanındakilerden yardım almayacaksan onlar ne diye senin yanında dost sıfatıyla duruyorlar? İnsanlar sosyal varlıklar ve diğer insanlardan yardım almak kötü bir şey değil. Bunun yanı sıra şöyle bir ekleme yapmak istiyorum. İnsanların eleştirilerine de dikkat etmelisin fakat bunu yaparken kendin olmayı ihmal etmemelisin. İnsanların eleştirileri senin negatif yanlarını fark etmene yardımcı olduğu gibi eğer ki fazla dikkate alırsan kendin olmaktan çıkarsın ve onların istediği gibi birisi olursun.
Benim de bu konuda kafam karışık. İstediğin zaman ara diyenler telefonumu bir kere bile açmıyor. İlk defa arıyorum bu arada. Durduk yere bunu yapması beni üzüyor. İstenmediğimi hâlâ düşünüyorum. Zaten bundan sonra soru sormam bu kişilere. Sadece PC ile ilgili bir şey soracak olursam buraya danışirim.
 
Evet, böyle oluyor. Karşı tarafa soru soruyorum. Veya sadece kendimle ilgili sorular soruyorum.

Benim de bu konuda kafam karışık. İstediğin zaman ara diyenler telefonumu bir kere bile açmıyor. İlk defa arıyorum bu arada. Durduk yere bunu yapması beni üzüyor. İstenmediğimi hâlâ düşünüyorum. Zaten bundan sonra soru sormam bu kişilere. Sadece PC ile ilgili bir şey soracak olursam buraya danışirim.
Konuşurken karşı tarafın sıkıldığını fark ediyor musun? Muhtemelen hayır.

Birde konuşman bozuk mu?
Birde telefon sırasının sana geleceğini iç güdüsü olarak fark ediyor musun?

Birde sakar mısın?

Sorularım seni rahatsız ediyor mu?

Entelektüel yani Akademisyen insanlar ilgini çekiyor mu? Entelektüel ilgiler var mı yani? Geçmiş mesajlarına göre bu soruyu sordum.

Bu arada anladığıma göre onların gözünde boş, farklı ama zeki insansın. Fakat sana direk söylememişler.

Hocam, akranlarım hiçbir şeklide benle konuşmuyor. Kız ver erkek fark etmeden tanışmak istiyorum ancak kötü sonuçlar alıyorum. Bir kişi bile yanaşmadı. Daha ne yapayım?

Ben de kendi içme çekildim. Böyle daha rahat oluyor fakat yine de arkadaşın yeri başka oluyor. Tek başıma canım sıkılıyor. Kafa dağıtmak için her gün 150 sayfa kitap okuyorum. Vaktin geçmesini sağlıyor. Kitap en iyi dosttur derler ama öyle değil. Arkadaşta lazım.

Bundan sonra başkasına soru sorasım gelmiyor. Sorduğum sorulara genellikle cevap almıyorum. Bende susmaya başladım.
Kafamda olan şüpheler arttı bunu okuyunca.
Mezun olalı bayağı bir oldu. Sebep olarak kendime yalnızlığı seçmeye başladım. Hiç kimse beni aramaz. Hep ben ararım ve genelde telefonu meşgule atıyorlar. Geri de dönmüyorlar. İkinci sefer aradığım zaman işim var cart curt. Sonra ararım diyor ve bir daha cevap yazmıyor. Telefonla arıyorum açmıyor.

Sonra sen bizim yanımıza neden gelmiyorsun gibisinden azar yiyorum. Salak gibi hayatımı başkalarına anlatıyorum. Söylemek zorunda değilim. Biraz da benim ağzım durmuyor. Ama başkalarına anlatmamaya başladım.

Görüldü atanlar var. Mesajıma bir daha cevap vermiyor. Böyle arkadaş olmaz olsun. Çocukluk arkadaşlarım askere gidecekti. 7-8 kişi toplanmışlar ve sadece ben yokum. Dediğim gibi niye bizim yanıma gelmiyorsun diyorlar. Millet zaten birbirine yalan söylüyor durmadan.

Aslında kesmeye başladım ama belli başlı kişilere anlatıyorum artık. Ama onlarda istediğin zaman mesaj atabilirsin dedi. Sonrasında her zaman cevap verdiler. Ama resmen şunu bunu yapacaksın gibi emir veriyorlar. Psikoloğa gidiyorum ardından derdimi paylaştığım amcama anlatıyorum. Gereksiz olduğunu bende biliyorum.

Öğretim üyelerinle tanıştığımı daha önceden söyledim. Aileme hocalarla konuştuğum zaman kızıyorlar. Söylemediğim zaman bana laf söyleyen yok. Zaten kimse benle derdimi paylaşmaz. Sana güvenim var diyen çok. İki gün sonra suratıma bile bakmıyor. Ne yapacağım ben?
Hocalarla konuşma var ve psikoloğa gitmişsin. Gereksiz diyorsun. Boş olarak görüyorlar sorduğun soruları muhtemelen. Sanırım çözdüm seni. Ne zaman konuşman gerektiğini bilmiyorsun muhtemelen.
 
Son düzenleme:

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı