Sularda görüyorum yansımamı,
Gökyüzünde uçuyor Tanrı'nın martıları.
Bitmek bilmeyen bu sancıları,
Baştan öğrenmek istiyorum tüm algıları.
Keyfim bana soruyor sen yerinde misin?
Canımı sıkıyorlar cevabını bildikleri sorularla.
Günler geçip gidiyor ve aynada görüyorum her sabah yansımamı,
Başımı ağrıtıyor her gün Tanrı'nın bu yarattıkları.
Günlerim olmuş bana labirent,
Çıkışı soruyorsan nadir bir element.
Yaklaşma bana girdabım ben,
Çıkmaya çalışırsın tam kıvranırken.
Ben çok fazla gereksiz kafiye olduğunu söyledim o da şiirin ruhunun kafiye olduğundan falan bahsetti. Ben pek anlamıyorum da aramızda ufak bir gerginlik oldu, inatlaştık. Buradan konu açıp fikrinizi almak istedim, ne düşünüyorsunuz?