Bende kekeme birisi olarak şunu söylüyorum.
Ben kendimde şunu fark ettim, heyecanlanınca, nabzım artınca, nefes alışverişim arttığı zaman kekelemeye başlıyorum. Ama küçükken herhalde bilmeden hızlı konuşarak bu takılmayı atlıyordum. Şimdi de konuşunca hızlı konuşuyorum.
Ama karşımda birisi olduğunu, ve onunla düzgün konuşmam gerektiğini kendi içimde söyleyip sakince nefes alarak cümleye girdiğimde 0 takılma. Yani ben şöyle bir şeyi hayal ediyorum.
Beynim yukarıdan yardırıyor Allah ne verdiyse, dil ona yetemiyor
O üstten vurdukça dil dönmüyor, nefes kesiliyor
Ben kendimde bunu gözlemledim ve bunu fark ettiğim an durup nefes alıyorum.
Tabii adamın karşısında 5 saniye AFK kalıp derin nefes alıp konuşmaya girmiyorum. Artık alıştım ve pek takılmıyorum. Günlük konuşmada takılmayı atlattım. Çok nadir. Ama kitap okumaya gelince orada tıkanıyorum. Kaç yıldır 1 adım ilerleyemedim :/
Ama orada da nefes kontrolünü kendime öğretmem gerek.