Küçüktüm okula yeni başlamıştım herkesi dövebilirim sanıyordum. Sınıfa -size karışan olursa bana söyleyin dediğim güne kadar 2 kişi tarafından pusu yediğimi ve en son bayıldığımı hatırlıyorum. O zaman tüm teneffüstekiler başıma toplanmıştı, burnumdan kan akıyordu yerdeydim. İşin kötüsü o zaman (aptallıktan) güya aşık olduğum kız tam önümdeydi, keşke yapmasaydım.
Bisikletle yokuş aşağı frensiz bisikletle kaymak ve sonuç: Burun kanaması ve dudak patlaması ama pişman mıyım hayır yine olsa yine yaparın garip bir deneyimdi.
Çok şey var. Ama son günlerde yapmasaydım dediğim şeylerin sayısı oldukça az hatta hiç yok. Son günlerim sanki bir film edasıyla geçiyor umarım böyle devam eder.
Keşke 6. sınıfta matematik öğretmenimi üzmeseydim çok iyi bir öğretmendi onu sınıfça hep sinir ederdik kadın artık dayanamayıp dersi bırakırdı bizim yüzümüzden boğazı hep ağrıyordu okullar kapanınca nedense içime bir dert oldu üzülmeye başladım hakkını helal et diyeceğim ama utanıyorum ne deyim sizce ben adı büşra.