Ferhat Yılmaz Arslan
Zeptopat
- Katılım
- 13 Mayıs 2023
- Mesajlar
- 18
Küçüklüğümden beri aynı senaryoları yaşıyorum. Yıllardır bir tane bile adamakıllı arkadaşım olmadı. Kız arkadaşı boş ver, erkek arkadaşım bile olmadı. Ailem bile beni doğru düzgün sevmiyor artık. Gittikçe iyice zayıflamaya başladım. Stres, deprasyon yüzünden şiddetli kilo kaybı yaşıyorum. Evde bile rahat yüzü göremiyorum artık. Dışarıda insan görsem korkuyorum, sanki ilk defa bir canlı görmüş gibi oluyorum. İnsanlarla konuşurken yüzlerine bile bakamıyorum utançtan. Konuşurken kelimeleri bile seçemiyorum. Sürekli evde hayal kurmaktan başka bir şey yapmıyorum. Keşke kurduklarım hayal gerçekte de olsaydı. Senelerdir hayal kurma takıntılığım var. Çoğu da aşk hayalleri. O kadar dünyada insan yaşıyor ben böyle tek başıma yaşıyorsam vay halime. Sanki başka gezegenden gelmiş gibi hissediyorum kendimi.
) İnsanlardan çekinmeyin. Ortak bir frekans varsa hele o bağ kendiliğinden kuruluyor. Arkadaş edinmek için büyük çabalara gerek yok, gerçekten sizin onu anladığınız, onun sizi anladığı bir “dost” edindiğinizde emin olun 2. bir “arkadaş” kalabalık yapacaktır.
