merhaba, bunu burada yazmak ne kadar doğru bilmiyorum ama içimi dökmek istedim.
Yaklaşık 4-5 aydır bir kızı seviyorum. "seviyorum" derken, aslında onu ilk kez o zamanlar bir kere görmüştüm. Ama son 1 ayda arkadaş çevrem sayesinde onu daha sık görmeye başladım.
Kız çok sosyal biri değil. Erkeklerle fazla muhabbete girmiyor. Biraz troll kafalı, hafif asosyal biri, LoL oynuyor. Ama bana göre gerçekten çok tatlı biri.
İki gün önce arkadaşlarımla içmeye gittik. Kafamız biraz güzeldi. O kızlar da geldi. Bahsettiğim kız, benimle çok uğraşıyordu. Sanki sürekli ilgisini belli etmeye çalışıyordu gibi hissettim. Bu durum beni daha da etkiledi, ona iyice tutulduğumu fark ettim.
Kızlar gittikten sonra, arkadaşımın ailesini bekliyorduk. Anahtarı alacaktık. Onun telefonu şarjı bitmişti, benim telefonumdan o kıza yazdı. Kızın yanında bir arkadaşı daha vardı ve onunla ilgili bir problem vardı. O sırada arkadaşım, kıza şaka yollu "siz de fena yakışıyorsunuz" gibi bir şey dedi. Kız da buna karşılık "tatlı çocuk" dedi. O an mutluluktan ne yapacağımı bilemedim.
Arkadaşım yazmaya devam etti, "ayarlayayım mı?" gibi şeyler söyledi. Kız da "fark etmez" gibi yanıtlar verdi. Bu konuşmalar hâlâ telefonumda duruyor.
Arkadaşımla ayrıldık, ben eve doğru yürürken kıza yazdım. Küçük bir muhabbetimiz oldu. Benim çok eski ve komik bir çocukluk fotoğrafım var. Daha önce almak istemişti, vermemiştim. Arkadaşım o fotoğrafı ona atmış. Sonra bu fotoğraf üzerine biraz konuştuk. Ama mesajlarına bazen bakıyordu, bazen bakmıyordu. Bazen yazıyor, bazen yazmıyordu. Bu da beni üzüyordu açıkçası.
Ertesi gün, sabah arkadaşım beni aradı. Uyurken aramış. Kızın beni istediğini ama bana yazmadığını söyledi. Bu beni biraz umutlandırdı. Ben de kıza yazdım. Sabah çok az konuştuk, hatta sohbet bile sayılmazdı. Öğlen de yine çok az konuştuk ama yine mesajlarıma pek bakmadı. Ben de yazmayı kestim.
Ama ben onu gerçekten çok seviyorum.
Dün dört kişi dışarı çıkacaktık. Normalde ben de gelecektim ama spordan çıkmıştım, hem gergindim hem de yorgundum, gitmek istemedim. Şimdi ise keşke gitseydim diyorum.
Dün gece artık dayanamadım, kıza şöyle bir mesaj attım:
"Ben seni seviyorum, bunu biliyorsun. Ama eğer beni gerçekten sevmiyorsan, bana seviyormuş gibi yapma."
Bu mesajdan sonra ne yazdı, ne de mesajıma baktı. O zamandan beri kafam çok karışık. Kıza tekrar yazmak istiyorum ama cesaretim yok.
Artık ne yapacağımı bilmiyorum.
Sohbet etmeyi beceremiyorum.
Kızlarla içimi nasıl dökebilirim, nasıl doğru ifade edebilirim, bilmiyorum.
Sohbetimi nasıl geliştirebilirim?
Kendimi nasıl daha rahat ve doğru şekilde açabilirim?
Özür dilerim çok uzun oldu.
Yaklaşık 4-5 aydır bir kızı seviyorum. "seviyorum" derken, aslında onu ilk kez o zamanlar bir kere görmüştüm. Ama son 1 ayda arkadaş çevrem sayesinde onu daha sık görmeye başladım.
Kız çok sosyal biri değil. Erkeklerle fazla muhabbete girmiyor. Biraz troll kafalı, hafif asosyal biri, LoL oynuyor. Ama bana göre gerçekten çok tatlı biri.
İki gün önce arkadaşlarımla içmeye gittik. Kafamız biraz güzeldi. O kızlar da geldi. Bahsettiğim kız, benimle çok uğraşıyordu. Sanki sürekli ilgisini belli etmeye çalışıyordu gibi hissettim. Bu durum beni daha da etkiledi, ona iyice tutulduğumu fark ettim.
Kızlar gittikten sonra, arkadaşımın ailesini bekliyorduk. Anahtarı alacaktık. Onun telefonu şarjı bitmişti, benim telefonumdan o kıza yazdı. Kızın yanında bir arkadaşı daha vardı ve onunla ilgili bir problem vardı. O sırada arkadaşım, kıza şaka yollu "siz de fena yakışıyorsunuz" gibi bir şey dedi. Kız da buna karşılık "tatlı çocuk" dedi. O an mutluluktan ne yapacağımı bilemedim.
Arkadaşım yazmaya devam etti, "ayarlayayım mı?" gibi şeyler söyledi. Kız da "fark etmez" gibi yanıtlar verdi. Bu konuşmalar hâlâ telefonumda duruyor.
Arkadaşımla ayrıldık, ben eve doğru yürürken kıza yazdım. Küçük bir muhabbetimiz oldu. Benim çok eski ve komik bir çocukluk fotoğrafım var. Daha önce almak istemişti, vermemiştim. Arkadaşım o fotoğrafı ona atmış. Sonra bu fotoğraf üzerine biraz konuştuk. Ama mesajlarına bazen bakıyordu, bazen bakmıyordu. Bazen yazıyor, bazen yazmıyordu. Bu da beni üzüyordu açıkçası.
Ertesi gün, sabah arkadaşım beni aradı. Uyurken aramış. Kızın beni istediğini ama bana yazmadığını söyledi. Bu beni biraz umutlandırdı. Ben de kıza yazdım. Sabah çok az konuştuk, hatta sohbet bile sayılmazdı. Öğlen de yine çok az konuştuk ama yine mesajlarıma pek bakmadı. Ben de yazmayı kestim.
Ama ben onu gerçekten çok seviyorum.
Dün dört kişi dışarı çıkacaktık. Normalde ben de gelecektim ama spordan çıkmıştım, hem gergindim hem de yorgundum, gitmek istemedim. Şimdi ise keşke gitseydim diyorum.
Dün gece artık dayanamadım, kıza şöyle bir mesaj attım:
"Ben seni seviyorum, bunu biliyorsun. Ama eğer beni gerçekten sevmiyorsan, bana seviyormuş gibi yapma."
Bu mesajdan sonra ne yazdı, ne de mesajıma baktı. O zamandan beri kafam çok karışık. Kıza tekrar yazmak istiyorum ama cesaretim yok.
Artık ne yapacağımı bilmiyorum.
Sohbet etmeyi beceremiyorum.
Kızlarla içimi nasıl dökebilirim, nasıl doğru ifade edebilirim, bilmiyorum.
Sohbetimi nasıl geliştirebilirim?
Kendimi nasıl daha rahat ve doğru şekilde açabilirim?
Özür dilerim çok uzun oldu.
Son düzenleyen: Moderatör: