Liseye gitmek istememek

ryuk_1

Yoctopat
Katılım
16 Eylül 2025
Mesajlar
0
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Merhaba arkadaşlar, ben 9 sınıfa geçmiş bir lise öğrencisiyim. Arkadaşlar ilk öncelikle şunu belirteyim okula nefret ederek gidiyorum o kadar nefret ediyorum ki laflarla anlatılamaz. Okulda arkadaşlarım var ama hiçbiri gerçek arkadaşım olarak görmüyorum çünkü herkes olgunluk seviyesi olarak inanılmaz düşük ve zeka seviyesi olarak da inanılmaz düşük seviyedeler. Ayrıca ben aslında çok konuşkan bir çocuk değilim ama mecburen ortamlarda dışlanmamak için karakterimi değiştiriyorum. Her gün nefret ede ede gidiyorum 12. sınıfa kadar nasıl dayanırım? Bilmiyorum geceleri bile aklımdan çıkmıyor. Yarın okula gideceğim moralim bozuluyor, depresyon seviyesinde neredeyse. Şunu da belirtmek isterim. Tip olarak çevremdeki herkesten çok daha iyi bir tipe sahibim, ailemdeki çoğu kişi ve dışarıdan sürekli modelliğe başlamamı söylüyorlar burada demek istediğim tipimle bir alakalı sorun yok. Okul yüzünden karakterimi değiştirmek istemediğim kişilerle takılmak zorunda kalıyorum ve zamanımın boşa gittiğini hissediyorum.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Dostum öncelikle iyi Sosyaller, sorununu çok iyi anlıyorum bu gayet doğal fakat Türkiye şartlarında saygı duyulan bir insan olabilmek için en azından lise mezunu olman gerekiyor. Eğer sıkıntı benim anladığımdan çok daha büyük ise ailenle konuşup açığa geçmeni tavsiye ederim hem okula gitmemiş olursun hem de 4 seneden daha kısa sürede bitirme imkanına sahip olup bir iş planın, modellik gibi, varsa ona yoğunlaşabilirsin
 
Merhaba arkadaşlar, ben 9 sınıfa geçmiş bir lise öğrencisiyim. Arkadaşlar ilk öncelikle şunu belirteyim okula nefret ederek gidiyorum o kadar nefret ediyorum ki laflarla anlatılamaz. Okulda arkadaşlarım var ama hiçbiri gerçek arkadaşım olarak görmüyorum çünkü herkes olgunluk seviyesi olarak inanılmaz düşük ve zeka seviyesi olarak da inanılmaz düşük seviyedeler. Ayrıca ben aslında çok konuşkan bir çocuk değilim ama mecburen ortamlarda dışlanmamak için karakterimi değiştiriyorum. Her gün nefret ede ede gidiyorum 12. sınıfa kadar nasıl dayanırım? Bilmiyorum geceleri bile aklımdan çıkmıyor. Yarın okula gideceğim moralim bozuluyor, depresyon seviyesinde neredeyse. Şunu da belirtmek isterim. Tip olarak çevremdeki herkesten çok daha iyi bir tipe sahibim, ailemdeki çoğu kişi ve dışarıdan sürekli modelliğe başlamamı söylüyorlar burada demek istediğim tipimle bir alakalı sorun yok. Okul yüzünden karakterimi değiştirmek istemediğim kişilerle takılmak zorunda kalıyorum ve zamanımın boşa gittiğini hissediyorum.
Okul değiştirme seçeneğin yok mu? veya açık liseye geçme seçeneği?
 
Tavsiyem sevdiğin bir işle ilgili meslek lisesine nakil aldırman ve orada o bölümü okuman. En azından sevdiğin şeyi yaparak kolay geçebilir, tabii oradaki insanların ne kadar olgun olduğu namalum.
 
Senin sorunlarının aysını yaşadım ve biliyorum. Ağlayarak başka bir ilde okuyordum o zaman babama telefonda ağlayarak yanına gelmek istiyorum demiştim. Neyse zar zor yarım dönemi bitirdim ve babamın yanına yani İstanbul'a geri döndüm. 3 4 ay sonra reşit oldum ve çalışmaya başladım şimdi üstünden 2 yıl geçti ve hala çalışıyorum bir çok iş değiştirdim bir çok saçmalığa mağruz kaldım ama mutluyum. Annem babam bu süre boyunca boşandı ve babamla kalıyorum. Beni hiç etkilemedi önceki günler ne yaptıysam onu yapmaya devam ettim. Psikiyatriye gittim daha doğrusu zaten 4 yıllık bir geçmişim var ve tonla ilaç kullandım gerçi şu anda kullanmıyorum belki arada sırada sakinleştirici veya uyku hapı kullanıyorum işime etki etmeyecek şekilde. Kendi hattımı çıkarttığım ve kendi ev internetimi aldığım günü hatırlıyorum çok mutluydum ama hepsi geçiciydi. Demek istediğim bunlar küçük şeyler gibi geliyor ama ilk yaptığımda çok büyük bir şey başarmış gibi hissediyordum. Okulda yaşadığım sorunlar yüzünden darp raporu aldım ve ailem zoruyla karşı tarafın ceza alması için 10 den fazla kez mahkemeye başvurduk. Yani kafaya fazla takma eninde sonunda istediğin olacak sabretmen gerek ama senin yaşlarında olsam muhtemelen 16 17 yaş aralığında işe alan fast-food zincirlerinde işe girmek olurdu. Ben 18 yaşında çalışmaya başladım ve 2 yıldır aktif olarak çalışıyorum. Kendimden yola çıkarak anlattım. Saçma sapan bir hayatım var yani amacım yok hiç bir şeye gram üzülmem afedersiniz ama ailemden biri ölse yine üzülmem. Boşa yaşıyorum gibi hissediyorum bundan zevk alıyorum. Hiç bir zaman kız arkadaşım olmadı ve olmayacakta. Türkçem ve yazım biraz kötü özür dilerim.
 
Senin sorunlarının aysını yaşadım ve biliyorum. Ağlayarak başka bir ilde okuyordum o zaman babama telefonda ağlayarak yanına gelmek istiyorum demiştim. Neyse zar zor yarım dönemi bitirdim ve babamın yanına yani İstanbul'a geri döndüm. 3 4 ay sonra reşit oldum ve çalışmaya başladım şimdi üstünden 2 yıl geçti ve hala çalışıyorum bir çok iş değiştirdim bir çok saçmalığa mağruz kaldım ama mutluyum. Annem babam bu süre boyunca boşandı ve babamla kalıyorum. Beni hiç etkilemedi önceki günler ne yaptıysam onu yapmaya devam ettim. Psikiyatriye gittim daha doğrusu zaten 4 yıllık bir geçmişim var ve tonla ilaç kullandım gerçi şu anda kullanmıyorum belki arada sırada sakinleştirici veya uyku hapı kullanıyorum işime etki etmeyecek şekilde. Kendi hattımı çıkarttığım ve kendi ev internetimi aldığım günü hatırlıyorum çok mutluydum ama hepsi geçiciydi. Demek istediğim bunlar küçük şeyler gibi geliyor ama ilk yaptığımda çok büyük bir şey başarmış gibi hissediyordum. Okulda yaşadığım sorunlar yüzünden darp raporu aldım ve ailem zoruyla karşı tarafın ceza alması için 10 den fazla kez mahkemeye başvurduk. Yani kafaya fazla takma eninde sonunda istediğin olacak sabretmen gerek ama senin yaşlarında olsam muhtemelen 16 17 yaş aralığında işe alan fast-food zincirlerinde işe girmek olurdu. Ben 18 yaşında çalışmaya başladım ve 2 yıldır aktif olarak çalışıyorum. Kendimden yola çıkarak anlattım. Saçma sapan bir hayatım var yani amacım yok hiç bir şeye gram üzülmem afedersiniz ama ailemden biri ölse yine üzülmem. Boşa yaşıyorum gibi hissediyorum bundan zevk alıyorum. Hiç bir zaman kız arkadaşım olmadı ve olmayacakta. Türkçem ve yazım biraz kötü özür dilerim.
Teşekkür ederim bunu düşüneceğim işe girmeyi zaten istediğim hayat öyle hayal uçurucu bir hayat değil elime para geçsin 1-2 gerçek arkadaşım olsun sakin hayatım olsun tek istediğim bu

Tavsiyem sevdiğin bir işle ilgili meslek lisesine nakil aldırman ve orada o bölümü okuman. En azından sevdiğin şeyi yaparak kolay geçebilir, tabii oradaki insanların ne kadar olgun olduğu namalum.
Evet bende şuan onu yapmayı düşünüyorum meslek lisesine nakil aldıracağım elektrik elektronik alanını okuyacağım
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Yeni mesajlar

Geri
Yukarı