Meslek seçiminde kararsızım

Öncelikle iki seçeneğin var.

birinci seçeneğim; asker olmak var kafamda. Nedeni ise şu an bomboş geçen hayatımı vatana hizmet vererek geçirmek isterim. Sapın tekiyim. Ne arkadaşım ne bir kız arkadaşım var. Daha çok sorunum var ama ergence sorunlar değil emin olun. Hayattan zevk almamaya başladım. Uzun süredir asker olmayı düşünüyorum ama hem ileride askerlik teknoloji sayesinde kalmayacak gibi görünüyor. Hem de bilgisayarla ilgilendiğim için kendime vakit ayırmak isteyen de bir insanım.

ikinci seçeneğim; öğretmenlik ya da yönetim bilişim sistemleri düşünüyorum. Bunlardan biri olursam kendime vakit ayırırım belki güzel sakin bir hayatım olur. Ama hayatta bir şey başarmak benim için bu mesleklerle olmaz. Askerlik gibi bir mesleği kazanırsam gerçekten bir başarmışlık hissedeceğim ilk defa.

Bu daha çok benim seçmem gereken bir karar biliyorum ama gerçekten çok kararsızım. Sizce göre hangisini seçmeliyim?

Hayatında bir şeyi başarmış olmak zorunda değilsiniz. Asker yakını olarak bu mesleği önermiyorum. Yönetim bilişim sistemleri aktif olarak icra ettiğim meslek ve öneririm.

Sizi mutlu edecek olan hayatı hayal edin ve kendinizi kanıtlama hissinizi bir kenara bırakın. Ailenizin, arkadaşlarınızın bu hayatta gelip geçici olduklarını göz önünde bulundurarak güzel bir plan kurun ve bir mesleği yapmaya başladıktan sonra bütün ömrünüzün o mesleğe çivileneceğini de düşünmemelisiniz.

Ben çalışma hayatıma,

  • çiftçilik- çobanlık ile başladım (ailemin yan işiydi)
  • pazarcılık (ektiğimi, biçtiğimi sattım)
  • garsonluk (sosyal ilişkilerimi güçlendirmek istedim)
  • kuryelik (başka bir şehre gidip yaşayıp yaşayamadığımı görmek için araç olarak kullandım),
  • kasapta çıraklık (sadece öğrenmek istedim),
  • şoförlük (sevdiğim için vakit geçirmek için yaptım),
  • tır şoförlüğü (para için yaptım)
  • Şu anda da uluslararası çalışan bir şirkette, kariyer geliştirmek için sistem yöneticiliğiyapıyorum.
    • Buraya girmeme de iş bilmem vesile oldu. Şoförken başkasının işini yapmaktan gocunmamam ve bunu birilerinin görmesi ve şansımın da yaver gitmesi ile iş başvurusu bile yapmadan bu işi elde ettim.
Bu süreçte 3 farklı şehirde kendi evimi tutarak olsun bir yerlerde konaklayarak olsun yaşadım, üniversite bitirdim ve dil gibi konularda kendimi geliştirmeyi bırakmadım ama bu bence şart değil, minimalist bir hayat çok daha fazla mutluluk getiriyor.

Yaşım 23 ve kendimi yenilmez gibi hissediyorum. Çünkü işimi ve hayatımı istediğim yöne yöneltebileceğimi kendime kanıtladım, başkasına değil. Bunları neden yazdığımı söyleyeyim, sana verdiğim tavsiyede dikkat edersen seni mutlu edecek hayatı hayal et dedim. Çünkü ona entegre olabilecek bir meslek yapmazsan mesleğinden dolayı mutluluğuna ulaşamayıp kendini hep mutsuz hissedeceksin. Bunu çok yaşadım :). Bir mesleği öğrenmek insanlar tarafından çok büyütülüyor önce hayal et sonra yaparsın.

Not: Muhtemelen unuttuğum, para kazanmak için yaptığım tonla gündelik iş vardır. Mesela şu an aklıma gelen ev taşıma gibi.

Öğretmen olsanız kafanız ağıracak her gün çocuklarla uğraşmaktan yönetim bilişim okuyup bir şirkete gitseniz asosyallik yine sizin kararınız bir şey diyemem.

Bu meslek insan kaynaklarından daha çok sosyallik gerektiren bir meslek. Yanlış bilgi vermeyelim.
 
Son düzenleme:

Geri
Yukarı