16 yaşımdayken ilk defa namaza başlamıştım. Bir gün evde kimse yokken yatsı namazı için abdets almam gerekiyordu fakat koridar çok karanlıktı bende gitmeye korkuyordum. İzlediğim yaratıklı filmlerin etkisinde kalıyordum (özelliklede yaşayan ölüler filmi) birden o karanlıkta gaipten varolacaklarını ve beni yakalayacaklarını ve içime gireceklerini düşüne düşüne 1 saate yakın kapıya ve karanlık koridara baktım. Biryandan da namazı mutlaka kılmam gerektiğine şartlanmıştım.
tam o sırada yarı açık olan kapı kendi kendine sonuna kadar yavaşça açıldı ve içimden bir düşünce "alper Allah seni namaza çağırıyor, kalk abdestini al" dedi, birdenbire korkumda azalmıştı.
Kalkıp kapıya kadar gittim tam koridora adımımı atacakken birdenbire korkuya kapıldım ve ışığıda kapatmadan hemen yatağa girip yorganın altına saklandım. Yarım saat oksijensiz yattıktan sonra ne zaman uyuduğumu hatırlamıyorum ama uyandığımda evimizin içine güneş doğmuş korkumdan eser kalmamıştı. Hem sabahı hem de yatsıyı kazayla kıldım yani
Arkadaşlar benim yıllarca kullandığım o odanın kapısı ne bu olaydan önce ne de sonra hiçbirzaman kendi kendisine açılmadı, evin hiçbir eğimi yoktu. Aklınıza kapının yalama olduğu gelmesin sakın.