@Egehaneren yaşım 18 ama yaşla alakası olduğunu düşünmüyorum şöyle ki ben 15'li yaşlarımda dinime çok merkalı biri olarakdan dinimin bana ne emrediyorsa onu yapıyordum şu son 2 senedir ise böyle çalkantıdayım yani kafam çok karışık dine karşı bir sorgulama hissi duygusu artık ne deniyorsa, boşlukta kalmış gibi oldum ve bu boşluk öyle iğrenç bir şey ki kurtulmaya çalışsam bile sanki daha da çok boşluğu düşüyormuş gibi oluyorum dini sorguladıkça içimdeki boşluk hissi artıyor ama sorgulamadan araştırmadan da duramıyorum. Öyle iki taraflı bir yerde kalmışım ki bir taraftan acı çeke çeke araştırma ve sorgulama diğer tarafta ise sorgulamadan bilgi edinemeden yaşamış gibi hissetmenin kötü duygusu her ikisi de iğrençliklerle dolu ve şu anlattıklarım çok dramatize ediyormuşum gibi görünebilir ya da insanlardan övgü, acıma ne bileyim bu tarz şeyler almak için abartıyormuşum gibi gözüküyor olabilir ama hiç de alakası olmadan ne hissediyorsam ne yaşıyorsam direk buraya yazıyorum zaten aksi halde kendimi kandırmış olurum ki bu da beni kötü hissettirir iler ki zamanlarda neyse benim düşüncem nihilist bir yapıya bürünmemin sebebimin erken yaşlarda aşırı dine bağlanıp sonrasında ise büyük bir hayal kırıklığına uğramış olmamla ilgili olmalı ve dediğim gibi nasıl kurtulurum bilmiyorum tek umduğum umarım zamanla geçecek bir durum oluşudur umarım.
@mssahin @Egehaneren şöyleki ben 2 senedir dini sorguluyorum ama şu 1 aydır bir nihilistik var ve ailem aslında baskıcı birileri değildi ve ne yalan söyleyeyim tamamen kendi rızamla dinimin kurallarına uymaya çalıştım kendi kötülüğümü kendim ettim aslında ve şu birkaç şeyi paylaşmak istiyorum biz kendimiz olarak o kadar tuhaf varlıklarız ki mesela beyin bile kalbin ne olduğunu bilmiyor mesela sen hiç hayatında bir kalp görme sonra biri sana bir anda kalp gösterse çok tuhafına gider o şeyin ne olduğunu dahi anlamazsın bir de şöyle bir şey imkanımız olsa kendi beynimizi görmememizle alakalı yine ilk verdiğim örnekteki gibi beyinle ilgili hiçbir şey görmemiş ve bilmemiş ol ve bir anda kendi beynini göre bilsen mesela yine çok tuhafına gider beyin bile kendisinin ne olduğunu bilmiyor yıllarca veri akışı sağlayan bir organ başka bir organı görünce garipsiyor ya da onunla ilgili hiçbir bilgiye sahip değil bu o kadar saçma bir şey ki bana göre neden böyleyiz neden vucudumuzla ilgili tam bir hakimiyet sahibi, bilgi sahibi değiliz bunun gibi kafamda onlarca sorgulayıcı ve tuhaf sorular var tabii bu yazı biraz nihilizmden biraz uzak oldu ama içimde ki şeyleri paylaşmak istedim.
Dert bitmiyor arkadaş şimdi de bu dert oldu başımıza 1 aydır nihilist bir kafa yapısına sahibim etrafımda duyduğum, gördüğüm, dokunduğum, tatığım her şeyin bir anlamsızlığının olduğunu düşünüyorum her şeyin en ince ayrıntısını dahi sorgular ve sonunda hep bir belirsizliğe giderim. Beynime dünyanın en iyi açıklamasını dahi yapsam kabul etmiyor.
Kelimeler, insanlar, doğa, kutsal kitaplar, acılar, mutluluklar, bitmeyen sorgulamalar bir yerde hep bir hakikati asla bulamayacağımızı insan denen varlığın ne kadar gelişirse gelişsin hayatın asla gerçek anlamını bulamayacağını, evrenin veya da bu şeyin tam olarak nasıl çalıştığını asla bulamayacağını düşünüyorum ve şununda biliyorum gerçek bir nihilist değilim zaten öyle olsam şu yazıyı bile yazmazdım.
İşin tuhaf tarafı böyle hissetmeye başladıktan sonra araştırma yaparaktan böyle bir durumumun olduğunu öğrendim, ilk araştırma yaparak tamam ben nihilist olacağım demedim. Aranızdan böyle durum yaşayan ya da yaşamış ve bununla nasıl baş edeceğini bilen arkadaşlar yazarsa sevinirim.