Ben uzun süredir Gnome'cuyum eskiden desktop seçenekleri bu kadar fazla değilken. Plasma 3 kullanmıştım mesela bana palyaço şovu gibi gelmişti. Her yerinden bir seçenek çıkıyor mouse elin dokunsa masaüstünde bir şeyler değişiyor, düzeltmek ile uğraşıyorsun hatta düzeltmeye çalışırken çat Plasma bir hatayla karşılaştı, onu açıyorsun error bunu kapatıyorsun error falan bayağı bir midemi bulandırmıştı. Gnome2'ye geçtim her şey normalde döndü. Her şey derli toplu, 90 yıl kullansam umurumda olmayacak detayları yok. Taş gibi stable. İşletim sistemi kullandığını anlıyordun resmen. Ardından Plasma 4 çıktı, arkadaşım bir software bu kadar sorunlu olabilir mi? Bir insan Linux hayatına Plasma 4 ile başlasa formatı bir basar, bir daha da ömrü boyunca Linux kurmaz hiç abartmıyorum. Gnome2 ile uzun yıllar hayatımı devam ettirdim derken Gnome3 çıktı, yeniyken bile stable olmasına rağmen ben uzun yıllar Gnome3'ün getirdiği yeniliklere alışamayacağımı düşünerek geçmedim. Neyse ki Mate imdadıma yetişti ve Gnome2 macerama kaldığım yerden devam ettim. 2011'den 2019'a kadar Mate masaüstünü kullandım. Derken bir delilik edip Gnome3'e geçtim ve kendimi alışmaya zorladım iyi ki de yapmışım diyorum alıştıktan sonra kesinlikle çok rahat, en azından benim için öyle. 2019'dan bu yana Gnome kullanıyorum büyük ihtimalle Gnome4'e kadar da buradayım. Plasma'dan midesi bulanmış bir insan olarak, hatta Kde geliştiricilerinin patron seçimlerini de tasvip etmeyen bir insan olarak ömrümün sonuna kadar Plasma'ya bir daha adım atmayacağımın teminatını verebilirim. Ölene kadar Gnome benim için. Linux'ta stabiliteyi bana tattıran Gnome oldu açıkcası. Desktopumdan ışık çıksın istemiyorum bana hata çıkartmasın, sade olsun, İşimi hızlı görebileyim yeter kafasındayım. Hayatının büyük bir bölümü bilgisayarlar olan bir insan olarak isteğimin yeterince makul olduğunu düşünüyorum açıkcası.