Şair Sunay Akın’ın anlatımıyla, olay biraz daha ayrıntılı olarak şöyledir:
“Bu çift komünist avı sırasında casusluktan gözaltına alınırlar.
Mahkemeye çıkartıldıklarında aleyhlerinde bir delil yoktur. Bir tek aynı suçtan yargılanan bir kişi ile aynı gün aynı otelde kaldıkları belirlenmiştir. Fakat otel o gün doludur ve sadece bu çift yargılanmaktadır.
Rosenberg’ler bu asılsız suçlamalara gülüp geçerken jüri kararını açıklar: İdam.
Karar açıklandıktan sonra ABD’ye milyonlarca mektup yağmaya başlar. Onlar suçsuz bırakın onları diye.
ABD yönetimi bu uluslararası tepkiden çekinir ve çifte bir öneri sunar:
-Suçunuzu kabul edin cezanız 30 yıla düşsün.
Çift kabul etmez.
İdam zamanı yaklaştıkça teklifler devam eder ve ceza süresi de düşer ama çift kabul etmez ve suçsuz olduklarını söyler.
İdam günü gelmiştir.
İdamın olacağı odada bir de telefon durmaktadır. Savcı telefonu gösterirken, Rosenberg’lere bir de fotoğraf gösterir.
Çocuklarının fotoğrafı...
''Ve'' der ''telefonun diğer ucunda başkan var. açın ve biz suçluyuz deyin, başkan da sizi serbest bıraksın''
ABD böylece uluslararası baskıyı üzerinden atmayı düşünür.
Rosenberg’ler biraz süre isterler. Giderler bir köşeye, bayan Rosenberg kocasının dizlerindeki tozu silmektedir, çünkü fotoğrafı gördüğünde bay Rosenberg, dizleri üzerine düşmüştür.
Sonra savcıya giderler, “evet onlar bizim çocuklarımız fakat bizim için mektup yollayan milyonlarca insan da bizim çocuklarımız, onları yarı yolda bırakamayız” derler ve idam edilecekleri bölmeye doğru giderler.
Ölürler..
Rosenbergler, idamın daha önce belirlenen 18 Haziran tarihinde olmaması için sürekli dilekçeler vermişlerdir; idamları da 1 gün ertelenmiştir. Çünkü 18 Haziran onların evlilik yıl dönümüdür.
ABD hala aynı ABD, Rosenbergler ise hala etrafımızda; yaşıyorlar… ”
''Bir çift güvercin havalansa
Yanık yanık koksa karanfil''
''Melih Cevdet''
...
“Bu çift komünist avı sırasında casusluktan gözaltına alınırlar.
Mahkemeye çıkartıldıklarında aleyhlerinde bir delil yoktur. Bir tek aynı suçtan yargılanan bir kişi ile aynı gün aynı otelde kaldıkları belirlenmiştir. Fakat otel o gün doludur ve sadece bu çift yargılanmaktadır.
Rosenberg’ler bu asılsız suçlamalara gülüp geçerken jüri kararını açıklar: İdam.
Karar açıklandıktan sonra ABD’ye milyonlarca mektup yağmaya başlar. Onlar suçsuz bırakın onları diye.
ABD yönetimi bu uluslararası tepkiden çekinir ve çifte bir öneri sunar:
-Suçunuzu kabul edin cezanız 30 yıla düşsün.
Çift kabul etmez.
İdam zamanı yaklaştıkça teklifler devam eder ve ceza süresi de düşer ama çift kabul etmez ve suçsuz olduklarını söyler.
İdam günü gelmiştir.
İdamın olacağı odada bir de telefon durmaktadır. Savcı telefonu gösterirken, Rosenberg’lere bir de fotoğraf gösterir.
Çocuklarının fotoğrafı...
''Ve'' der ''telefonun diğer ucunda başkan var. açın ve biz suçluyuz deyin, başkan da sizi serbest bıraksın''
ABD böylece uluslararası baskıyı üzerinden atmayı düşünür.
Rosenberg’ler biraz süre isterler. Giderler bir köşeye, bayan Rosenberg kocasının dizlerindeki tozu silmektedir, çünkü fotoğrafı gördüğünde bay Rosenberg, dizleri üzerine düşmüştür.
Sonra savcıya giderler, “evet onlar bizim çocuklarımız fakat bizim için mektup yollayan milyonlarca insan da bizim çocuklarımız, onları yarı yolda bırakamayız” derler ve idam edilecekleri bölmeye doğru giderler.
Ölürler..
Rosenbergler, idamın daha önce belirlenen 18 Haziran tarihinde olmaması için sürekli dilekçeler vermişlerdir; idamları da 1 gün ertelenmiştir. Çünkü 18 Haziran onların evlilik yıl dönümüdür.
ABD hala aynı ABD, Rosenbergler ise hala etrafımızda; yaşıyorlar… ”
''Bir çift güvercin havalansa
Yanık yanık koksa karanfil''
''Melih Cevdet''
...
Son düzenleme: