Övgü ve yergi

Bu iki kavram anımızda çoğunlukla, insanın bireysel ihtiraslarına hapsolmuş durumdadır. Övgü; bir olgu, olay veya kişinin yüceltilmesi olarak ifade edilebilir. Yergi de zıt olarak, aynı kavramların değersizleştirilmesi olarak düşünülebilir. Andaki hapsin sebebi de taraftarlıkla ilgilidir. İnsan kendine yakın bulduğunu yüceltmekte, karşıtını da yerin dibine sokmakta herhangi bir sorun görmemektedir. Övülenler; maddi kazanımlar veya çoğunluğun onayı ekseninde sınırlanmış, bunun ısrarlı tekrarı ile bu heyula, meşrulaştırılmakta ya da meşrulaştırılmıştır. Tüm bu garipliğin özünde de övgünün insana ve insan mahsulüne indirgenmesi yatmaktadır. İnsan; övgüye mazhar olduğu vakit, kendini kaybetmeye yatkındır. Yergi ile karşılaştığı vakit de bunu bir saldırı olarak görmeye yakındır. İkisi de sindirebilenler için faydalıdır, faydası da yine insanın elindedir.

İkisi de tehlikeli kavramlar. Çoğu insan yergiyi saldırı olarak anlar, övgüyü ise egosunu yüceltmek için kullanır. Doğru insanların elinde muhteşem olan kavramlar.