Dünyada benden daha özgüvenli biri daha yoktur, ne istediğini bilen. Yolun sonu kötü olsa da kafasındakini yapan ve kendine güvenen bir kişi daha tanımıyorum benim kadar. Onun dışında, sosyal ilişkileri gereksiz buluyorum, ama kötü anlamda değil yani. Arkadaşlarımla buluşmak konuşmak istemiyorum kendi kafamda yapacaklarım sıralı oluyor ve içlerinde insanlarla muhabbet asla olmuyor. 23 yaşında düşüncelerim bu şekilde. Ve insanların sosyal bir varlık olduğuna inanmıyorum, zorunda bırakıldıklarını düşünüyorum. Eğer gerçekten bu kadar birilerine muhtaç aciz varlıklarsak uyanmak dahi istemiyorum...