Okulda evde olduğum gibi olamıyorum

MacroPhone

Centipat
Katılım
4 Ocak 2022
Mesajlar
27
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Merhaba, uzun zamandır yaşamış olduğum bir durum hakkında bu konuyu açmış bulundum. Açıklamak gerekirse evde gayet aktif ve enerjik olmama rağmen okula gittiğimde nedense devre dışı kalmış, ruhum olmadan yalnızca beden olarak dolaştığımı hissediyorum, keza çevremdeki insanlar da bunu doğrular nitelikte. Bunun nedenini okulda dışlanmama bağlıyorum, 1. sınıftan beri sürekli dışlanıldım, ters cevaplara mahkum bırakıldım, yeri geldi öğretmenim tarafından söz ve davranış tarafından şiddete uğradım ve yeteneksiz olduğum yüzüme vuruldu. Yeteneksizliği açmam gerekirse en basitinden ilkokula giderken 23 Nisan programı için bir tane tablonun parçasını titretmeden tutamadığım için bile hem sınıftaki kişiler tarafından hem de sınıf öğretmenimiz tarafından negatif eleştirilerle karşı karşıya kaldım, üstelik bu yalnızca provaydı. Keza ortaokuldayken basketbol, futbol antrenmanlarına katıldım, sürekli insanlara vasıfsız biri olmadığımı kanıtlamaya çalıştım. Bu tarz konularda başarılı olamadığımı anlayınca sanal ortamla, YouTube'la ilgilenmeye başladım. Bu hayatımda yaptığım bir yönden en mantıklı, öteki yönden de en mantıksız şeydi. Mantıklı tarafı, kısmen yakın olduğum birkaç kişi beni biraz daha desteklemeye başladı, mantıksız tarafı ise, derslerde git gide daha başarısız olmam ve buna bağlantılı olarak öğretmenler tarafından hakarete uğramam. Bu tarz söylemlere örnek vermem gerekirse; "Müthiş hayal kırıklığısın." ve "Bu kadar basit bir işlemde bile parmaklar devreye girmiş." cümlelerini örnek verebilirim. Her neyse, ortaokul, hayatımda yaşadığım en iyi dönemdi, en azından birkaç tane sadık arkadaşım vardı fakat LGS'den yüksek bir puan alamadığım için onlar ile de konuşmamaya başladık. Liseyi anlatmam gerekirse İmam Hatip lisesine gitmem ama meslek dersleri hakkında en ufak bir bilgiye dahil sahip olmamam ve bu bağlamda öğretmenlerin sorularını cevaplayamadığımdan, sessiz kaldığımdan ötürü tabiri caiz ise "mal" muamelesi gördüğümden dolayı şu anda yalnızca bir arkadaşım var ve insanlar genelde benimle dalga geçerek, geçmeseler de bunu ima ederek konuşuyorlar ve ben bu durumdan tamamen sıkıldım artık hiçbir şey yapmak içimden gelmiyor ve gerçekten vasıfsız olduğum zihnime kazınmış olduğu için denemeyi bırakmış durumdayım. Yani asla kendim olmak için bir fırsat bulamadım, zorbalığa uğradım. Bunu burada anlatmamın nedeni tavsiye almak. Şimdi diyebilirsiniz "Neden psikologa gitmiyorsun?" diye, "İncinmişsin." diyip psikiyatra yönlendirerek 1-2 tane gereksiz ilaca zorlanmak istemiyorum. Çünkü ben hasta değil, yorgunum. Fikirleriniz benim için çok değerli ve belirtmenizi istiyorum.
 
Hocam biraz klişe gelecek fakat hobi edinin müzik aleti çalmayı öğrenin çiçek besleyin vs. bir sürü hobi çeşidi var.

Mutsuzluğun kaynağı boş zamanlarınızda kendinizi düşünecek vaktiniz olmasındandır(bence)

Kendinizi bir serüvene çıkartın ve hayatla bağlarınızı koparın ne hobi edindiyseniz onunla uğraşın emin olun dünyanın en beceriksiz insanı bile olsanız çok iyi yapabileceğiniz bir hobi vardır hobinizde başarılı oldukça güven kazanırsınız dersinizki bir şeyler bende yapabiliyorum vs.

Bir dönem hayatımda kendimi değersiz hissediyordum sürekli kendime "ben değerliyim" şeklinde telkinlerde bulunuyordum şimdi bencil faydacı herifin tekiyim fakat umurumda değil başka insanların sizi üzmesine izin vermeyin en iyi tavsiye budur bence.
 
Hasta değil de yorgun musun? Neyin yorgunusun küçük dostum, amaçsız bir gençsin sadece. Bir de Psikiyatrist dediğin şey gittiğin gibi sana bir kaç ilaç yazan bir kurum değil, önce derdini dinliyorlar, tanı koymanın düzinelerce yolu var, insanların mesleğini böyle dalgaya alamazsın. Kendine ilacın varmış gibi bir de tanı koymuşsun üstüne, bence her şeyin farkındasın gibi.

Ya Psikiyatrist ya da psikolog yardımı al, ya da kendine çeki düzen ver. Psikolojik bir durumun olmadığını düşünüyorsan bu kadar şey yaşayıp elinin altında bu kadar bilgi varken bu kadar pasif biriysen, takıl kendi halinde sana söylenen "beceriksiz" kelimesini layığıyla taşıyabilirsin.

Yeni nesil gençlerini cidden anlamıyorum, her şeyi biliyorlar ama hiçbir şeyi bilmiyorlar.
 
Siz de haklısınız, sonuçta yaşamadan tam anlamıyla bilemezsiniz.
 

Yeni nesil gençlerini anlamıyorsun değil anlamak istemiyorsun. Psikolojik şiddete uğramış biri ile dalga geçer gibi konuşuyorsun. Psikolojik desteğe yönlendirirken bile psikolojik baskı oluşturuyorsun. Şimdi bir daha düşün.
 
Gerçekliği psikolojik baskı diye anlarsan atacağın adımı bile stresle atarsın, ben burada çocuğa en fazla yardım edebilecek kişiyim. Hobi edin, spora git bas falan mı deseydim? Geç "Kimse bizi anlamıyor." triplerini.

Siz de haklısınız, sonuçta yaşamadan tam anlamıyla bilemezsiniz.
Senin yaşlarında ben de yüksek sinir ve stres dolayısıyla Psikiyatri servisine gittim, 16 yaşımda saçım bile dökülüyordu, uyku dahi uyuyamıyordum. Gittim, 3 seans derdimi anlattım, ilaç yazmaya bile gerek olmadan kendimi kontrol edebileceğim yöntemler, bu yaşta bu kadar düşünmenin ne kadar gereksiz olduğunu anlatan güzel hikayeler dinledim. "Kimse beni anlamıyor." alanımdan çıkıp beni gerçekten anlayabilecek insanlara içimi açtım.

Yardım al, kendin hakkında ne kadar "ben buyum" dersen o kadar o değilsindir. Yardım almak kötü bir şey değildir, seni suçlamıyorum.
 

Gerçekler acıdır, ama söylenme biçimi de vardır. Sen uygunsuz bir biçimde bunları söylemekten vazgeçmedikten sonra emin ol en fazla yardım edebilecek olman önemli değildir.
 

Kırıcı buldum sizi arkadaş piskolg ve psikiyatristlere güvenmiyor olabilir böyle mi söylemeniz gerekiyordu.
Evet türlü türlü tedavi yöntemi var katılıyorum ilaçlı tedavi de bu yöntemlerden birisi(arkadaş pek güvenmiyor bu yönteme ve uygulamakta istemiyor) düzenli olarak bu hizmetlerden yararlanmak çok pahalı eğer bu arkadaş her canı sıkıldığında psikoloğa ya da psikiyatra gidecekse parası dayanır mı bu ekonomide.

Ayrıca yeni nesil gençleri anlamıyorsanız neden gelip dalga geçer bir üslupla tavsiye veriyorsunuz.

Ben burada çocuğa en fazla yardım edebilecek kişiyim.

Biraz tanrı kompleksi sezdim şimdi bu forumdan bir psikiyatr ya da psikolog çıksa yazsa ondan da mı çok bileceksiniz?
 
Gerçekler acıdır, ama söylenme biçimi de vardır. Sen uygunsuz bir biçimde bunları söylemekten vazgeçmedikten sonra emin ol en fazla yardım edebilecek olman önemli değildir.

Bu da benim anlatış biçimim, bir yanıt daha verip daha detaylı anlattım o arkadaşa, senin düşüncen zerre umurumda değil, konu dışı bana saldıracağına sen de bir tavsiye sun küçük kardeşimize.


Mümkünse forumda bir psikiyatr ya da psikolog varsa onlar yazsın daha iyi olur, o zaman benim yorumumda önemsiz kalır. Ülkemizde devlete ait psikiyatr ya da psikolog servisleri var, ücretsiz yararlanabiliyorsunuz tanrı kompleksi dediğin şeyin anlamını araştırmadan önce keşke buna da baksaydın.


Cidden anlamıyorum, çocuğun hayatı bu yaşında kararma noktasına gelmiş, yüzleştiği sinir, stres ve kaygı durumu ne safhada bilmiyoruz, ülkenin de durumu belli. Adama hobi edin diyen adam "Psikologlar çok paralı yuav" diyor, hobi edinmek ücretsiz mi?

Bu çocuğa devletin pedagog eğitimi almış öğretmenleri bile zorbalık yapıyor, bazı şeyleri kendi kendine mi atlatacak? Bu adamın yardım alması gerek arkadaşlar forumda bu yardımı bulamaz, saçmalamayın lütfen.

Bir de utanmadan "çocuk ilaca karşı olabilir." tarzı şeyleri savunmuşsunuz bana, arkadaşlar siz nasıl bu kadar paranoyak insanlar olmuşsunuz? Her ilaç ileri derece Bipolar ilacı gibi mi etki gösteriyor? Bunun sakinleştiricisi var, uyku düzenleyicisi var, hormon dengeleyiciler var, ne anlatıyorsunuz siz ya?
 
Son düzenleyen: Moderatör:

Arkadaşa önerim çoğu kişide aynı düşünebilir psikoloğa danışmasıdır.

Size gelecek olursam burada elinizi kolunuzu sallayarak ara mahalle doğan slx cisi gibi "ikile" ve benzeri ifadelerde bulunamazsınız. Siz önce kışkırtmadan nasıl konuşulur onu bir öğrenin sonra millete psikiyatri dersi verin.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için çerezleri kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…