Her erkeğin geleceğini belirlediği evredeyim, ancak çevrem beni çok arafta bıraktı. Anne tarafım eğitime çok önem veren, "aç kal ama cahil kalma" zihniyetinde insanlar. Anne tarafı çok üzerime titredi; ilk torun olduğum için ananem, dedem, dayımlar vs. Bir yandan onlara da mahcup olmak istemiyorum. Meslekte otomasyon okumak istiyordum ama beni zorla 2 yıl Anadolu'ya gönderdiler. Ben de inatla çalışmadım, kaldım. Şimdi önümde iki yol var: Ya sevdiğim bölüm psikoloji için çok çalışıp gerekirse gecemi gündüzüme katar yaparım ya da 4 yılda MESEM'de meslek öğrenir, sanayide hayatımı geçiririm. Şimdi okursam para konusunda sıkıntı yaşarım ama bulunduğum ortamlar iyi olur, hem sevdiğim işi yaparım. Ancak parası olmayan adamı annesi dahil adam yerine koymuyor. Sanayide ise ortalama insan tiplerini biliyorsunuz zaten, ömrümü onlarla geçirmek istemiyorum. Bu sefer de okumamış, yağ pas içinde çalışan cahil olarak bakılacak. Az para, iyi ortam mı? Çok para, kötü ortam mı? Yol gösterin.