Kardeşim ben de senin gibiyim. En azından öyle hissediyorum. Ev, okul ve bilgisayar. Ailem benden umutlu ama ben değilim. Bilgisayarın başından kalkamayan biriyim. Dışarı çıkıp arkadaşlarımla iki ayda bir geçirdiğim iki saat o kadar değerli ki... Ancak bu hefesim eve gelince bitiyor. Evet bu beni mutlu ediyor ama doğru olmadığını da biliyorum. En mantıklısı çık, gez. Hayatında bir şeyler değişmeye kendi kendine başlar. İllaki sokakta gördüğün bir şey dikkatini çeker.