palto
Soğuk bir kış gecesi... Dışarısı ayaz ama bir o kadar da iç ısıtan bir manzara ile karşı karşıya insan. Kar taneleri lapa lapa, sakin sakin düşerken yere, bir ses yükseldi birden. Bir çocuk sesiydi bu. Bağırıyordu "mendilim 3 lira" diyerekten. Soğuktan kızaran yanakları ve su çeken ayakkabılarına rağmen içindeki mecburiyet duygusunu yitiremediğinden çalışıyordu o akşam. Durdu, daha fazla ilerlemeden. Aniden gözünü o vitrindeki paltoya dikti. Ne kadar da çok istiyordu onu giymeyi. Elini cebine attı ve sadece birkaç bozukluğu çıktı cebinden. Kimisi için bir hayal, kimisine sıradan bir andı o paltoyu giymek. Elindeki paraları cebine atıp, yola koyuldu. Belki bir gün benim de olur diyerek köşe başında, boş bir mekanda uykuya daldı. Bir paltosu olmamasına rağmen 10.000 palto alabilecek kişilerden daha çok umudu ve inancı vardı. Çünkü o umut onun tek ekmeğiydi.
(Umarım işini görür
)