Ahmet40218
Centipat
- Katılım
- 12 Temmuz 2022
- Mesajlar
- 157
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Dostum bende arkadaş konusunda çok seçiciyim lisede 42 kişilik sınıfta 2 arkadaşım vardı 1 tane kız 1 tane erkek. Dertleşmek istersen buradayım sabaha kadar ama şunu bil fazla insan gerçekten çok sıkınıt az insan ama öz insan olsun benim felsefem.Basit bir şekilde anlatacağım. Uzun uzun felsefi bir şekilde anlatmak bir işe yaramıyor artık. 15 yaşındayım okul hayatım boyunca, insanların beni garipsemesi ön yargı ile yaklaşması artık delendirmeye başladı. Lise içinde düzelir şey olur dedim daha kötüsüne çarptım. Sınav zamanı hiçbir liseyi kazanamadım şu an için ortamım hiç iyi değil, konuşabileceğim adamakıllı bir kız erkek yok, hepsinin aklı bir karış, yerli yersiz konuşmaları ayrıyeten beni çıldırtıyor kim yetiştiriyor bilemiyorum şu an muhatabımda değiller ancak, zaten istediğim liseye gidemedim bari bir Anadolu lisesine geçiş yapayım diyorum, meslek içinde doğru düzgün bir insana rast gelmedim, alkol sigaradan başka bir şey yok geleceği yok çocukların. En azından konuşabileceğim, özellikle bir karşı cins ile arkadaşlık iletişim kurmak psikolojik olarak hem dertleşmek konuşmak daha da rahatlatır
Zamanında yaş çevremdeki çocuklar sosyalleşirdi bende isterdim, onlar ergen sosyalleşir derdim kendimi farklılaştırmak istedim zorladım şimdi ise konuşsam gelecek kimse yok. Şu an saf olarak büyümek istemiyorum. Psikoloji sitelerinde deniyor;
'Ergenlik döneminde çocuk asileşir, ailesinden ayrılır sosyal çevresine bağlanır'.
Ve böylece kendini ifade edebilir rahat bir şekilde sorumluluk alabilir
Bütün hayatım arkadaşlıklarım şu dikdörtgen aletin içinde, ne ciddi olabiliyorum ne de kendimi anlatabiliyorum.
Bütün psikologların söylediği şu: Okul dışı sosyal aktivite şart. Sanal değil birebir. Yüz yüze.
Şimdi konuşmakta istiyorum ama milletin dedikodusunu, tartışmalarına çorba olmak istemiyorum. Şu an için kafam daha kötü 7 24 bilgisayar başında kafam artık bunu kaldırmıyor.
sizin gibi insanlar kalmadı malesefDostum bende arkadaş konusunda çok seçiciyim lisede 42 kişilik sınıfta 2 arkadaşım vardı 1 tane kız 1 tane erkek. Dertleşmek istersen buradayım sabaha kadar ama şunu bil fazla insan gerçekten çok sıkınıt az insan ama öz insan olsun benim felsefem.
Öncelikle mutlu edebildiğime sevindim. Çoğu insana göre zıt bir insanım. İnişli çıkışlı gelip geçici insan ilişkileri beni bitiriyor. Yakın çevrem bile bu mantıkta maalesefsizin gibi insanlar kalmadı malesef
Şu devirde adam akıllı kalıcı bir sevgi değil aklı denginde arkadaş bulmak daha zor. Şu yaşlarda geneli eğlenceye düşkün çoğu karakter kişiliğine bakmadan bana riski zararı dokunur demiyor.
Ergenlikte normal bir durum. Şu an asıl sıkıntıyı bu %10 luk kısım çekiyor.
Dediğin azda olsa yüzümü gülümsettiTemiz eğlenceli bir hayat diliyorum size
Eninde sonunda insanın önüne çıkıyor biri, Ama çokta sabır taşı olmak çok etik olmuyor malesef.Öncelikle mutlu edebildiğime sevindim. Çoğu insana göre zıt bir insanım. İnişli çıkışlı gelip geçici insan ilişkileri beni bitiriyor. Yakın çevrem bile bu mantıkta maalesef. Tek diyebileceğim İnşAllah zaman herkes için ilaç olur.
Eninde sonunda insanın önüne çıkıyor biri, Ama çok da sabır taşı olmak çok etik olmuyor maalesef.
Sevmesen bile uyum sağlaman lazım sonunda eli yüzü düzgün biri rast gelir buna inanıyorum
Rahatsızlık vermiyorsam tabii ki konuşabiliriz.
Lisede 11.sınıfken senin gibi hiç arkadaş bulamadığım için çok mutsuzdum ve sinirliydim. Okula gidiyorum ordakilerin hep kötü özellikleri aklıma geliyor iyi taraflarını görmek istemiyorum hatta iyi yanlarını düşünmek bile istemiyorum.Sonra dershaneye giderdim orada konuşanların muhabbeti eğlence,sigara muhabbeti olduğu için onlarla da konuşmak istemiyordum.Ben de çözüm olarak küçük bir defter aldım ilk başta şunu dedim kendime bu defter aradığın arkadaş olsaydı ne konuşurdun onunlar diyerek deftere konuşmak istediklerimi yazdım.Şikayetlerimi,öfkemi ,huzursuzluğumu,düşüncelerimi,fikirlerimi ve geçmişteki pişmanlıklarımı bir bir yazdım o deftere.Kimseye anlatmayacağına emin olduğum bir dosttu o defter dili yoktu.Basit bir şekilde anlatacağım. Uzun uzun felsefi bir şekilde anlatmak bir işe yaramıyor artık. 15 yaşındayım okul hayatım boyunca, insanların beni garipsemesi ön yargı ile yaklaşması artık delendirmeye başladı. Lise içinde düzelir şey olur dedim daha kötüsüne çarptım. Sınav zamanı hiçbir liseyi kazanamadım şu an için ortamım hiç iyi değil, konuşabileceğim adamakıllı bir kız erkek yok, hepsinin aklı bir karış, yerli yersiz konuşmaları ayrıyeten beni çıldırtıyor kim yetiştiriyor bilemiyorum şu an muhatabımda değiller ancak, zaten istediğim liseye gidemedim bari bir Anadolu lisesine geçiş yapayım diyorum, meslek içinde doğru düzgün bir insana rast gelmedim, alkol sigaradan başka bir şey yok geleceği yok çocukların. En azından konuşabileceğim, özellikle bir karşı cins ile arkadaşlık iletişim kurmak psikolojik olarak hem dertleşmek konuşmak daha da rahatlatır
Zamanında yaş çevremdeki çocuklar sosyalleşirdi bende isterdim, onlar ergen sosyalleşir derdim kendimi farklılaştırmak istedim zorladım şimdi ise konuşsam gelecek kimse yok. Şu an saf olarak büyümek istemiyorum. Psikoloji sitelerinde deniyor;
'Ergenlik döneminde çocuk asileşir, ailesinden ayrılır sosyal çevresine bağlanır'.
Ve böylece kendini ifade edebilir rahat bir şekilde sorumluluk alabilir
Bütün hayatım arkadaşlıklarım şu dikdörtgen aletin içinde, ne ciddi olabiliyorum ne de kendimi anlatabiliyorum.
Bütün psikologların söylediği şu: Okul dışı sosyal aktivite şart. Sanal değil birebir. Yüz yüze.
Şimdi konuşmakta istiyorum ama milletin dedikodusunu, tartışmalarına çorba olmak istemiyorum. Şu an için kafam daha kötü 7 24 bilgisayar başında kafam artık bunu kaldırmıyor.