Psikoloğa Gitmekten Utanmak

Onur Haha Atan

Kilopat
Katılım
19 Mart 2018
Mesajlar
205
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Merhaba 16 yaşındayım psikoloğa gitmekden utanıyorum. Onunla baş başa bir şey konuşurken çok çekinirim, bana neyin var diye sorduğunda öyle donup kalırım herhalde sorunlarım arasında bu da var çünkü hiçbir zaman düzgün cümle kuramıyor ve kafamdaki şeyleri anlatamıyorum. Aranızda giden varsa nasıl olduğunu tecrübelerini falan anlatabilir mi?
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Öncelikle, orada konuşulanlar orada kalır. Ebeveynleriniz dahil olmak üzere hiç kimseyle paylaşılmaz. Tabii, canınıza zarar verebilecek bir tehlike durumunda hariç.

Ayrıca oraya gittiğinizde pat diye "Neyin var?" diye sorulmuyor. İlk gittiğinizde birbirinizi tanımaya çalışıyorsunuz.

Utanılacak bir şey yok, hatta her insanın gitmesi de gerekir. Psikoloğa gitmeniz veya gidecek olmanız, sizin psikolojik sorunlarınızın olduğu anlamına gelmez. Ayrıca psikoloğa gittiğinizi hiç kimseyle paylaşmak zorunda değilsiniz.
 
Beni ailem götürüyor zaten paylaşmasında da sıkıntı yok benim her sorunumu aileme anlatabilir ama asıl sorun ben kendi sorunlarımı psikoloğa anlatmaktan utanıyorum.
Hatta ben konuşurken ailem orda bile olabilir.
 

Siz konuşurken aileniz orada olacağını hiç sanmıyorum öyle olsa bile dışarıya çıkmalarını istemeniz halinde psikolog da dışarı çıkmalarını söyleyecektir.

Utanma konusuna gelince burada birşeyler yazarken nasıl rahat oluyorsanız yaşamınızda da rahat olmalısınız. Karşıdaki kişiye aktarmak istediğiniz düşüncenizi sade bir şekilde aktarıp anlamaması ya da detaylandırmanı istemesi durumunda söylemek istediğinizi daha da açarak iletişim kurabilirsiniz.
 
Ben 15 yaşındayım, yaklaşık 1 yıldır ara sıra giderim. Öyle çok utanılacak bir şey yaşamadım. Belki ilk birkaç hafta biraz utanmış olabilirim. Ama öyle çok da şey değil yani, rahat olabilirsiniz.
 
Bunda utanılacak birşey yok. Hatta bir uzmandan yardım istemek kesinlikle fayda sağlayacaktır. O psikolog senden para kazanıyor. Bunun karşılıgında sana yardımcı oluyor. Yaşın biraz küçük. Senin yaşlarında bende utangaçtım. Kimseyle konuşmaz hatta göz göze dahi gelemezdim. Yaşın ikerledikçe ve uzmandan yardım aldıkça hızla durumu toparlar misler gibi bir hayatın olur. En erken ne zaman gidebiliyorsan gitmelisin. Psikologları ülkemizde deli doktoru olarak gören bakteri kolonilerine aldırış etme.
 
Ağır özgüven kaybı ve utangaçlık var sanırsam. Dert değil, o insanlar yıllarca bunların eğitimini alıyor.

Seninle arkadaş olacak hatta dost olacak. Kekelediğinde sana gülmeyecek, diksiyonun bozulduğunda yüzünü ekşitmeyecek. Donup kaldığında hayırdır demeyecek. Seni olduğun gibi kabul edecek ve öyle konuşacak.

Sana karşı bu tepkileri vermeyince sen de normal bir insanla rahatça konuşabildiğini, sadece bunu yapmak istemediğini anlayacaksın. İnsan her istediğini yapabilir çünkü, ben yapamıyorum deyip çıkmak insan olmanın doğasına aykırı. Boş acizlik göstergesi.
 
Rahat ol, bir süre sonra psikoloğa alışıyorsun. Konuşurken rahat olmaya başlıyorsun. Aileme anlatmadığım ufak detayları psikologlara anlattım. İlk seanslar tanışma amaçlı oluyor. Psikolog seni tanıyor ve ona göre davranıyor sana. Utanılacak bir durum yok.

Konuştuklarınız bir yere sızdırılmaz ama intihar, kendine zarar verme gibi durumlar olursa o zaman ailene ve yetkili yerlere haber veririr. Normalde psikologla senin aranda kalıyor anlatılanlar.
 
Konuyu cevapla
Menü
Giriş yap
Kaydol
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için çerezleri kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…