EfeKaan3444
Centipat
- Katılım
- 17 Ağustos 2023
- Mesajlar
- 5
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Liseye giden bir öğrenci olarak yazmaya başladım ve bir yıldır üzerinde düşündüğüm bir roman fikrim var. Ancak çok kitap okuyan biri değilim ve kitap yazma deneyimim yok.
Gizli bir devlet projesi, geleceğin liderlerini yetiştirmek amacıyla terk edilmiş ve yetim bebekleri toplar. Bu çocuklar, yüksek teknolojiyle donatılmış bir tesiste, matematik, siyaset, psikoloji ve dövüş sanatları gibi alanlarda eğitilirler. Eğitim, dünyanın en iyi profesörleri ve dövüş ustaları tarafından verilir, ancak her şeyin bir bedeli vardır. Başarı, devletin zirvesine yükselmek için bir yol açarken, başarısızlık ise acımasız bir cezayı beraberinde getirir. Tesisteki çocuklar, birbirleriyle yoğun bir rekabete girer, ancak yalnızca en yetenekli olanlar, üst düzey devlet pozisyonlarına ulaşabilir. Statü, bu dünyada her şeydir: Başarılı olanlar ödüllendirilirken, başarısızlar daha zor şartlarda çalışmaya zorlanır. Tesisteki 700 çocuğun her biri, eğitimdeki performanslarına göre bir sıralamaya tabi tutulur ve bu sıralama, her çocuğun geleceğini belirler. Statü farkları, çocukların yaşamını şekillendirir; her bir çocuk, belirli bir statüde yer alır ve bu statü, ona verilen eğitim, olanaklar ve yaşam koşullarını doğrudan etkiler.
1. Seviye – “Başarılar Sınıfı” (Üst Sınıf):
Bu sınıf, tesisteki en yetenekli ve zeki çocuklardan oluşur. Matematiksel problemleri hızla çözer, satrançta ustalık gösterir, dövüş sanatlarında profesyonellere kafa tutacak kadar güçlüdürler. Başarıları, onları yalnızca tesiste değil, geleceğin devlet pozisyonlarında da öncelikli aday yapar. Bu çocuklar, özel eğitmenlerle çalışır, en iyi kaynaklara ulaşır ve tesisin sunduğu tüm olanaklardan faydalanır. Üst Sınıf, tesisteki diğer çocuklara göre hem fiziken hem de zihinsel olarak çok daha güçlüdür.
Özellikler: Özel eğitim, en iyi koşullar, yüksek statü, devlet pozisyonlarına giden kapı.
2. Seviye – “Potansiyel Yıldızlar” (Orta Sınıf):
Orta Sınıf, hala büyük bir gelişim potansiyeline sahip ancak henüz zirveye ulaşamayan çocuklardan oluşur. Yetenekleri oldukça yüksek olmakla birlikte, daha fazla rehberliğe ve eğitim kaynağına ihtiyaçları vardır. Başarıya giden yol, bu çocuklar için hala açık olsa da, daha fazla mücadele ve gelişim gerektirir. Bu çocuklar, azimli ve rekabetçi olup, Üst Sınıf’la kıyaslandığında daha zorlu koşullarda çalışmak zorundadırlar.
Özellikler: İyi eğitim, gelişim potansiyeli, üst sınıflara yaklaşma fırsatı.
3. Seviye – “Fırsatçılar” (Alt-Orta Sınıf):
Bu grup, hala bir dereceye kadar hayatta kalmayı başaran, ancak sistemin zorlayıcı koşulları altında olan çocuklardan oluşur. Yetenekleri ve potansiyelleri var, ancak az kaynakla çalışmak zorunda kalırlar. Başarı, çok az şansa ve yoğun çabaya bağlıdır. Çoğu zaman, sistemin gözünde “gelişmesi gereken” çocuklardır. Ancak azim ve strateji ile bu grup, başarıyı yakalayabilir.
Özellikler: Sınırlı kaynaklar, gelişim ihtiyacı, sıkı rekabet.
4. Seviye – “Zorluklar” (Alt Sınıf):
Alt Sınıf, tesisteki en düşük sıralamada yer alan çocukları temsil eder. Bu çocuklar, eğitimde geri kalmış, çoğunlukla zayıf performans gösteren bireylerdir. Başarısızlıkları, onlara sıkça cezalar getirebilir; bayat yemekler verilmesi, eğitim olanaklarından mahrum bırakılmaları ve aşağılanmaları buna örnektir. Alt Sınıf çocukları, fiziksel ve psikolojik olarak zayıf düşerler ve genellikle daha zor şartlarda çalıştırılırlar. Bu çocuklar, kendilerini kanıtlamak için yoğun bir şekilde mücadele ederler, ancak büyük zorluklarla karşı karşıyadırlar.
Özellikler: Sıkı cezalar, sınırlı kaynaklar, düşük statü, dışlanmışlık.
5. Seviye – “İtaatkarlar” (Gölge Sınıfı):
Bu grup, en alt sıralarda yer alan ve genellikle sistem tarafından unutulmuş veya göz ardı edilmiş çocuklardan oluşur. Bu çocuklar, eğitimde tamamen başarısız olmuş ve tamamen sistemin kölesi haline gelmiştir. Tesisteki en ağır işlerle meşgul edilir, yemek kısıtlamaları ve fiziksel yetersizliklerle karşılaşırlar. Bu çocuklar, hayatta kalabilmek için duygusal bağlarını kaybetmiş, tamamen robotlaşmış bireylerdir. Başarıya ulaşmak için neredeyse hiç şansları yoktur, ancak bazen tesisten kaçmaya çalışan ya da bir yolunu bularak sistemin dışına çıkmak isteyen çocuklar da olabilir.
Özellikler: Aşağılanma, fiziken ve zihinsel olarak zorlayıcı koşullar, insanlıklarını kaybetme riski.
Kaçma Arzusu:
Tesisteki bazı çocuklar, sistemin acımasız ve izole edici koşullarından kaçmak için çareler arar. Özellikle 3. Seviye (Alt-Orta Sınıf) çocukları, daha iyi koşullar ve özgürlük için tesisten kaçmayı düşünürler. Bu çocuklar, eğitimde geri kalmış olsalar da, bir çıkış yolu arayarak kaçma planları yaparlar. Kaçış, imkânsız gibi görünse de, bazen gruplar halinde birlikte hareket ederek, tesisin etrafındaki güvenlik duvarlarını aşmayı umarlar. Ancak kaçmak, sadece fiziksel değil, aynı zamanda psikolojik bir mücadele gerektirir; tesisten kaçmak isteyen çocuklar, bir yandan dış dünyaya dair umut beslerken, diğer yandan içsel korkularla yüzleşirler. Çocuklar, özgürlüklerini kazanmak için her şeyi göze alabilirler, fakat bu yol, hem bireysel hem de grup olarak büyük riskler taşır.
Ana karakter, 3. Seviye’de yer alan bir çocuk olarak, bu acımasız ve hiyerarşik düzende hayatta kalmaya çalışırken, kaçış arzusuyla da karşı karşıya gelir. Diğer çocuklarla birlikte bu mücadeleyi vermek, onu yalnızca tesisteki sistemle değil, aynı zamanda içsel çelişkileriyle de yüzleştirir. Tesisteki sıralama, hayatlarını ve özgürlüklerini doğrudan etkiler, ancak bazı çocuklar için kaçış, her şeyden daha değerli bir hedef haline gelir.
Gizli bir devlet projesi, geleceğin liderlerini yetiştirmek amacıyla terk edilmiş ve yetim bebekleri toplar. Bu çocuklar, yüksek teknolojiyle donatılmış bir tesiste, matematik, siyaset, psikoloji ve dövüş sanatları gibi alanlarda eğitilirler. Eğitim, dünyanın en iyi profesörleri ve dövüş ustaları tarafından verilir, ancak her şeyin bir bedeli vardır. Başarı, devletin zirvesine yükselmek için bir yol açarken, başarısızlık ise acımasız bir cezayı beraberinde getirir. Tesisteki çocuklar, birbirleriyle yoğun bir rekabete girer, ancak yalnızca en yetenekli olanlar, üst düzey devlet pozisyonlarına ulaşabilir. Statü, bu dünyada her şeydir: Başarılı olanlar ödüllendirilirken, başarısızlar daha zor şartlarda çalışmaya zorlanır. Tesisteki 700 çocuğun her biri, eğitimdeki performanslarına göre bir sıralamaya tabi tutulur ve bu sıralama, her çocuğun geleceğini belirler. Statü farkları, çocukların yaşamını şekillendirir; her bir çocuk, belirli bir statüde yer alır ve bu statü, ona verilen eğitim, olanaklar ve yaşam koşullarını doğrudan etkiler.
1. Seviye – “Başarılar Sınıfı” (Üst Sınıf):
Bu sınıf, tesisteki en yetenekli ve zeki çocuklardan oluşur. Matematiksel problemleri hızla çözer, satrançta ustalık gösterir, dövüş sanatlarında profesyonellere kafa tutacak kadar güçlüdürler. Başarıları, onları yalnızca tesiste değil, geleceğin devlet pozisyonlarında da öncelikli aday yapar. Bu çocuklar, özel eğitmenlerle çalışır, en iyi kaynaklara ulaşır ve tesisin sunduğu tüm olanaklardan faydalanır. Üst Sınıf, tesisteki diğer çocuklara göre hem fiziken hem de zihinsel olarak çok daha güçlüdür.
Özellikler: Özel eğitim, en iyi koşullar, yüksek statü, devlet pozisyonlarına giden kapı.
2. Seviye – “Potansiyel Yıldızlar” (Orta Sınıf):
Orta Sınıf, hala büyük bir gelişim potansiyeline sahip ancak henüz zirveye ulaşamayan çocuklardan oluşur. Yetenekleri oldukça yüksek olmakla birlikte, daha fazla rehberliğe ve eğitim kaynağına ihtiyaçları vardır. Başarıya giden yol, bu çocuklar için hala açık olsa da, daha fazla mücadele ve gelişim gerektirir. Bu çocuklar, azimli ve rekabetçi olup, Üst Sınıf’la kıyaslandığında daha zorlu koşullarda çalışmak zorundadırlar.
Özellikler: İyi eğitim, gelişim potansiyeli, üst sınıflara yaklaşma fırsatı.
3. Seviye – “Fırsatçılar” (Alt-Orta Sınıf):
Bu grup, hala bir dereceye kadar hayatta kalmayı başaran, ancak sistemin zorlayıcı koşulları altında olan çocuklardan oluşur. Yetenekleri ve potansiyelleri var, ancak az kaynakla çalışmak zorunda kalırlar. Başarı, çok az şansa ve yoğun çabaya bağlıdır. Çoğu zaman, sistemin gözünde “gelişmesi gereken” çocuklardır. Ancak azim ve strateji ile bu grup, başarıyı yakalayabilir.
Özellikler: Sınırlı kaynaklar, gelişim ihtiyacı, sıkı rekabet.
4. Seviye – “Zorluklar” (Alt Sınıf):
Alt Sınıf, tesisteki en düşük sıralamada yer alan çocukları temsil eder. Bu çocuklar, eğitimde geri kalmış, çoğunlukla zayıf performans gösteren bireylerdir. Başarısızlıkları, onlara sıkça cezalar getirebilir; bayat yemekler verilmesi, eğitim olanaklarından mahrum bırakılmaları ve aşağılanmaları buna örnektir. Alt Sınıf çocukları, fiziksel ve psikolojik olarak zayıf düşerler ve genellikle daha zor şartlarda çalıştırılırlar. Bu çocuklar, kendilerini kanıtlamak için yoğun bir şekilde mücadele ederler, ancak büyük zorluklarla karşı karşıyadırlar.
Özellikler: Sıkı cezalar, sınırlı kaynaklar, düşük statü, dışlanmışlık.
5. Seviye – “İtaatkarlar” (Gölge Sınıfı):
Bu grup, en alt sıralarda yer alan ve genellikle sistem tarafından unutulmuş veya göz ardı edilmiş çocuklardan oluşur. Bu çocuklar, eğitimde tamamen başarısız olmuş ve tamamen sistemin kölesi haline gelmiştir. Tesisteki en ağır işlerle meşgul edilir, yemek kısıtlamaları ve fiziksel yetersizliklerle karşılaşırlar. Bu çocuklar, hayatta kalabilmek için duygusal bağlarını kaybetmiş, tamamen robotlaşmış bireylerdir. Başarıya ulaşmak için neredeyse hiç şansları yoktur, ancak bazen tesisten kaçmaya çalışan ya da bir yolunu bularak sistemin dışına çıkmak isteyen çocuklar da olabilir.
Özellikler: Aşağılanma, fiziken ve zihinsel olarak zorlayıcı koşullar, insanlıklarını kaybetme riski.
Kaçma Arzusu:
Tesisteki bazı çocuklar, sistemin acımasız ve izole edici koşullarından kaçmak için çareler arar. Özellikle 3. Seviye (Alt-Orta Sınıf) çocukları, daha iyi koşullar ve özgürlük için tesisten kaçmayı düşünürler. Bu çocuklar, eğitimde geri kalmış olsalar da, bir çıkış yolu arayarak kaçma planları yaparlar. Kaçış, imkânsız gibi görünse de, bazen gruplar halinde birlikte hareket ederek, tesisin etrafındaki güvenlik duvarlarını aşmayı umarlar. Ancak kaçmak, sadece fiziksel değil, aynı zamanda psikolojik bir mücadele gerektirir; tesisten kaçmak isteyen çocuklar, bir yandan dış dünyaya dair umut beslerken, diğer yandan içsel korkularla yüzleşirler. Çocuklar, özgürlüklerini kazanmak için her şeyi göze alabilirler, fakat bu yol, hem bireysel hem de grup olarak büyük riskler taşır.
Ana karakter, 3. Seviye’de yer alan bir çocuk olarak, bu acımasız ve hiyerarşik düzende hayatta kalmaya çalışırken, kaçış arzusuyla da karşı karşıya gelir. Diğer çocuklarla birlikte bu mücadeleyi vermek, onu yalnızca tesisteki sistemle değil, aynı zamanda içsel çelişkileriyle de yüzleştirir. Tesisteki sıralama, hayatlarını ve özgürlüklerini doğrudan etkiler, ancak bazı çocuklar için kaçış, her şeyden daha değerli bir hedef haline gelir.