2018'de başladığım bu bela yaklaşık 1750 saat sonra sona ermişti. Saatlerimi gömdüğüm için sosyal hayatımı kaybetmiş, sırf rastgele bir Çinli klandan almak için nazını çektiğim 10 yaşındaki çocuklar sebebiyle sinir hastası olmuş bir durumdaydım. Bir gün sinirden kırdığım fare gözlerimi açmış ve benim hikayeli oyunların ve rekabetçi olmayan Online oyunların güzel dünyasına gitmeme vesile olmuştu. Geçen mutlu bir sene sonunda Üniversiteye başlamış, sevdiğim bölümü okuyordum. Çok sevdiğim bir kız arkadaşım ve aktif bir sosyal hayatım vardı. Technopat Sosyalde insanlara Rust'ın zararlarından bahsediyordum. Sonra bir gün üniversitenin öğrencilerinin kurduğu PHYS101 Discord sunucunda bir ping geldi.
@ Everyone "beylr Rust oynayan var mı? Kşam gireriz diyoruz ekip kuralım."
Elim titremeye ve eski zamanları hatırlamaya başladım. Bir yanım uzak durmamı söylüyor diğer yanım ise parmaklarımı E-V-T tuşlarına götürüyordu. Yıllarım getirdiği o hayvansı içgüdü ile evet yazdım. Artık bitmişti...
Ama belki de hala bir umit vardı. Belki sadece öylesine sormuştu. Belki beni görmemişti. Belki hiç oyn...
"Saat kaç kanka?"
Yazmamalıyım yazmamalıyım...
"1700 kanka"
Lanet olsundu. Yıllarca kücuk çocuklara atılan "1000+ saatim var" havası beynimi üstünlüğün getirdiği dopamine bağımlı kılmıştı. Beynimin kuytu köşelerinde bir gün bu soruyu görmeyi bekleyen o sinir hücresi kendini göstermiş ve parmaklarım otopilota alınmışçasına yazmıştı o mesajı...
*1 Hafta Sonra;
Verilen sözler ve yapılan planlar sonucu Steam'de o mavi tuşa basmış, indikten sonra aim bile kasmıştım. Hissettiğim korku gerideydi. Sadece 3-4 saat oynar bırakırdım ne olacaktı ki. Tüm düzenimi 1 oyun bozacak değildi ya.
Oyunda birkaç saat geçirmiştim ve sohbet çok hoşuma gitmişti. Akşam saatlerinde oyundan çıkıp İngilizce sunumum için Slayt hazırlamış ve sonrasında mutlu bir şekilde uyumuştum. Verdiğim karardan memnundum.
*5 Gün Sonra
Evimiz raidlenmiş, saatler çöpe atılmış, Çinlilerden küfür yenmiş ve sinirlerimiz gerilmiş durumda. Ne mi oldu? Sabah kalkıp sülfür kasmak için oyuna giren arkadaşımız bu terörle karşılanmış ve Discord'da bizi bombardımana tutmuştu. Hepimiz inanilmaz gergindik ve ne yapalım bilmiyorduk. Ben oynadığım uzun saatler sonrası kız arkadaşıma zaman ayiramadigimdan dolayi trip yiyordum. Arkadaşlarım ise derslerinde kötü notlar almaya başlamıştı. Hepimiz hem bu kötü etkiler hem de aldığımız sonuç sebebiyle en iyisi şimdilik bırakmak ve birkaç ay sonra baştan girmek diye düşündük. Hem sakinleşir hem de temiz kafayla başlardık. Hepimiz bunu onayladık ve günlük yaşamımıza geri döndük.
Her şey çözülmüştü ve eskisi gibiydi. Rust'ı silmiştik ve sosyal hayatımızı yeniden kazanmıştık. Mutluyduk...
Ama hiçbirimizin farkında olmadığı bir şey vardı.
Gereken şey zaman değil,
Sadece...
Bir...
Kıvılcımdı...
4/5
Sarıyor
@ Everyone "beylr Rust oynayan var mı? Kşam gireriz diyoruz ekip kuralım."
Elim titremeye ve eski zamanları hatırlamaya başladım. Bir yanım uzak durmamı söylüyor diğer yanım ise parmaklarımı E-V-T tuşlarına götürüyordu. Yıllarım getirdiği o hayvansı içgüdü ile evet yazdım. Artık bitmişti...
Ama belki de hala bir umit vardı. Belki sadece öylesine sormuştu. Belki beni görmemişti. Belki hiç oyn...
"Saat kaç kanka?"
Yazmamalıyım yazmamalıyım...
"1700 kanka"
Lanet olsundu. Yıllarca kücuk çocuklara atılan "1000+ saatim var" havası beynimi üstünlüğün getirdiği dopamine bağımlı kılmıştı. Beynimin kuytu köşelerinde bir gün bu soruyu görmeyi bekleyen o sinir hücresi kendini göstermiş ve parmaklarım otopilota alınmışçasına yazmıştı o mesajı...
*1 Hafta Sonra;
Verilen sözler ve yapılan planlar sonucu Steam'de o mavi tuşa basmış, indikten sonra aim bile kasmıştım. Hissettiğim korku gerideydi. Sadece 3-4 saat oynar bırakırdım ne olacaktı ki. Tüm düzenimi 1 oyun bozacak değildi ya.
Oyunda birkaç saat geçirmiştim ve sohbet çok hoşuma gitmişti. Akşam saatlerinde oyundan çıkıp İngilizce sunumum için Slayt hazırlamış ve sonrasında mutlu bir şekilde uyumuştum. Verdiğim karardan memnundum.
*5 Gün Sonra
Evimiz raidlenmiş, saatler çöpe atılmış, Çinlilerden küfür yenmiş ve sinirlerimiz gerilmiş durumda. Ne mi oldu? Sabah kalkıp sülfür kasmak için oyuna giren arkadaşımız bu terörle karşılanmış ve Discord'da bizi bombardımana tutmuştu. Hepimiz inanilmaz gergindik ve ne yapalım bilmiyorduk. Ben oynadığım uzun saatler sonrası kız arkadaşıma zaman ayiramadigimdan dolayi trip yiyordum. Arkadaşlarım ise derslerinde kötü notlar almaya başlamıştı. Hepimiz hem bu kötü etkiler hem de aldığımız sonuç sebebiyle en iyisi şimdilik bırakmak ve birkaç ay sonra baştan girmek diye düşündük. Hem sakinleşir hem de temiz kafayla başlardık. Hepimiz bunu onayladık ve günlük yaşamımıza geri döndük.
Her şey çözülmüştü ve eskisi gibiydi. Rust'ı silmiştik ve sosyal hayatımızı yeniden kazanmıştık. Mutluyduk...
Ama hiçbirimizin farkında olmadığı bir şey vardı.
Gereken şey zaman değil,
Sadece...
Bir...
Kıvılcımdı...
4/5
Sarıyor
Dosya Ekleri
Son düzenleme:
