Rutin Hayat ve Ondan Kurtulmak

Size günümü şöyle özet geçeyim; sabah 8.00'da uyan 8.30'da okul. 16.00'da okuldan çık oradan direkt 17.00'da başlayacak dershaneye git. Dershaneden 19.30'da eve dön, yemek falan falan derken 20.30. Sonra odaya geç yatağa yat ve tavanı izlerken uyuya kal. Size yemin ediyorum arkadaşlar ilk dönem hep bu şekilde geçti. İnstagram'da saçma sapan sayfayı yeniledim. Oyun oynamaya, kitap okumaya, film izlemeye bayılan ben onları bile yapmak istemedim. Okulda eğleniyorken bu durumun artmasıyla teneffüste sadece sırada oturup etrafı izlemeye başladım. Lisedeki arkadaşlarımın biraz benim istemediğim şekilde takılmaya başlaması (alkol, ilgi manyaklığı vs.) Beni onlardan da uzaklaştırdı. Sadece ortaokuldan arkadaşlarımla Discord üzerinden konuşmak beni mutlu ediyordu. (Lise 3'e gidiyorum.) Bu durumdan dolayı bilgisayarda oyun oynamadan sadece öyle sayfa yenilemekle zamanımı harcamaya başladım. Sınav zamanları içimden ders çalışmak gelmediği için yine yatağa yatıp tavanı izledim ve yapabildiğim derslerde bile performansım düşmeye başladı. Hepsi rutinlik yüzünden ve ben kafayı yemek üzereyim çünkü bunun farkında olsam da hiçbir şey yapamıyorum. Aslında rutin hayattan nasıl kurtulunur yazsam olurdu ama bunları yazmaya ihtiyacım vardı kusura bakmayın. Eskiden futbol oynardım yani sadece öyle sokakta vurmak değil ciddi olarak. Ama Liseye geçiş sınavında ailem bırakmamı istedi. Geçen sene 2 senenin ardından dönmek istedim ve eskisi gibi oynayamadıktan ve takımın gerisinde kaldığımdan komple bıraktım. Fiziksel olarak çok bakımsız bir hâle geldim iki adım atsam yoruluyorum. Hayatımda bir şeyleri yoluna koymanın vakti geldi ve sizden bu konuda yardım istiyorum. Rutin hayatımdan nasıl kurtulabilirim ve lütfen durumumu da göz önünde bulundurun. Şimdiden teşekkürler. (Zaman yetersizliği, ögrenciyim çok yüksek maddi şeyler gerektiren şeyler yapamam)

Okulu bırak iş hayatına atıl, doğal olarak rutini bozmuş olacaksın. Büyük ihtimal 1 ay sonra okulu özlemeye başlarsın sonra tekrar rutinine geri döner ve şükür edersin.
Yaşını yazmamışsın ama tahminim 14-16 ve o yaşta da çalışmak yasal mı orasını bilemem.

En kötü dershaneyi iptal ettirip hobi duyduğun bir alana yönelebilirsin, hayat okul ve diplomalardan ibaret değil.

Köydeki akrabalarının yanına git rahatlarsın köy havasında şahsen ben öyle yapiyorum.

Şu an görüyor olsam da cevap vermek istedim. 8 aydır karantina da olduğumuz dönem de gerçekten çok düşündüm ve keşke o son zamanlar da sıkılmaya başladığım okuluma tekrardan başlaya bilsem diye dua edecek düzeye geldim. O zamanlar okul da en yakın olduğum kişiler gitmiş ve arkadaş ortamı olarak kalanlar da pek bir araya gelmemeye başlamıştık. Ancak şimdi onları bir daha göremiyecek olmam beni ölesiye üzüyor. Hayatın gerçekten sıkılıp köşeye geçip öylesine beklemek için çok kısa olduğunu fark ettim. Ne olursa olsun çabalayıp hayattan zevk almamı gerektiğini fark ettim ve eminim ki sende fark etmişsindir. O yüzden hayatın monotonlaştıysa bir köşeye çekilip bekleyip farklı bir hayat yaşamayı dilemektense olduğun durumun kıymetini bilip onu daha iyi bir hale getirmek için çabalaman gerek. Eminim bu dönem de sende birçok şeyin farkına varmışsındır. Daha iyi bir yaşantın olması dileği ile.

Hissettiğin ve sonucunda oluşan olumsuzluklar rutinlikten değil, rutinlikten sıkılsan böyle olmaz. Boşluğa düşmüşsün, sonucunu rutinliğe yıkıyorsun.

Boşluğa düşmek gençlikte neredeyse herkesin başına gelen bir şey, çok kafana çok takma o yüzden. Çözüm yolu şöyle ki; önce canını sıkan gerçek şeyi bul, sonra da ondan nasıl kurtulacağını. Hayatına yön ver, planlar yap, hayaller kur. Hayattaki amacını ve geleceğini belirle. Biriyle aran bozuksa, ya onu tamamen unut ya da arayı düzelt. Modun zamanla düzelecektir.