- Katılım
- 9 Nisan 2020
- Mesajlar
- 13.668
- Makaleler
- 51
- Çözümler
- 45
Arkadaşlar cevaplarınız ve iyi niyetiniz için hepinize çok teşekkür ederim. Bu olay yaşanalı 6 ay oldu, hatalarımın farkına vardım.
Evet.
Sana özel olarak bir atıfta bulunmadım. Sonradan gelen arkadaşlar konuyu diriltmesin diye bir serzenişte bulundum.
Buna sen mi karar veriyorsun? Arkadaşımız burayı samimi bulmuş, yazmış. Ben de onu samimi bulduğum için yazdım.
Arkadaşlar cevaplarınız ve iyi niyetiniz için hepinize çok teşekkür ederim. Bu olay yaşanalı 6 ay oldu, hatalarımın farkına vardım.Oldu patron. Başka? Dirilten diriltmiş. İçimden geçenleri yazmak istedim arkadaşa.
Ben bir Necromancer'ım.
Kendimi üzdüğüme değmedi. Artık üzülmüyorum.Eğer sigara içiyor olsaydım yakmıştım bir tane. Hocam böyle şeyler için üzülmeyin. Kendinizi üzdüğünüze değmez.
Iııı konu hortluyor biraz fakat yeni gördüm. Hala kafana takıyorsan eğer takma, sandığın kadarda olgun biri değilmiş bu kız, daha ne yaşların var ne güzeller görürsün daha8. sınıfa giden küçük bir çocuğun kalbinin kırılma hikayesini anlatacağım. Anlattıklarımda herhangi bir abartma vs. yoktur. Biraz uzun yazmışım ana okursanız çok mutlu olurum
Olaylar bu yıl içerisinde yakın tarihlerde yaşandı. Önce yaşandı. 8. sınıf olduğum için önümde LGS vardı bu yüzden dershaneye gitmeye başladım. Hayatım boyunca her zaman insanların içine girmeyi sevmeyen, yalnız kalmayı tercih eden birisi olmuşumdur. Böyle olmamın bir sebebi de yaşıtlarımın olgun davranmadığını düşünmemdir. İllaki Instagram'da vs. senk gelmişsinizdir yaşıtlarımın yaptığı saçmalıklara veya kendinizde şahit olmuş olabilirsiniz. Ancak ben, kendimi övmek gibi olmasın, olgun olduğumu düşünüyorum. Sosyal'de daha önce beni görmüşseniz çocukca bir davranışımı da görmemişsinizdir büyük ihtimalle. Ancak dershanede bir kız vardı, adı X olsun. Bu X kişisi hem çok güzel, hem de çok zeki ve olgun bir kızdı. Kesinlikle bütün yaşıtlarımdan daha olgundu hem de. Tabii iki benzer insan olaral kısa sürede çok yakın arkadaş olduk. Sürekli beraberdik sürekli konuşuyorduk. Tabii erginlikten dolayı sanırım bu arkadaşlık ilişkisi bende yavaş yavaş hoşlanmaya dönüştü, gün geçtikçede ilerledi. Tabii ben çirkin olmamı göz önünde bulundurularak ona söylemedim. Böyle günler geçip giderken X kişisiyle daha yakın oldukça ben onu kendi arkadaşlarımda oda beni kendi arkadaşları ile tanıştırdı. Güzelde bir arkadaş grubum olmuştu gayet memnundum hayatımdan. Yaklaşık böyle 1 ay geçtikten sonra ben çok fena hastalandım ateşim 39° falan. X kişisiyle sadece dershsnede görüşebiliyorduk. Dershanemde sadece çarşamba, perşembe, cumartesi ve pazar günleri vardı. Ben o hafta hasta olduğum için bütün pazar günü dışında hiçbir gün dershaneye gitmedim. Pazar günü gittiğimde ise X kişisi benim yakın arkadaşlarımdan olan y kişisi ile sevgili olduğunu söyledi. Hem çok üzülmüştüm hem de çok şaşırmıştım. X kişisi gibi olgun birisinin y kişisi gibi serseri biriyle sevgili olması çok tuhaftı, ama en sevdiğim arkadaşlarımdan birisiydi o ayrı mesele. Bunlar sevgili oldu sürekli beraber fotoğraf vs. atıyorlar ben gördükçe üzülüyorum. Tabii X kişisi oba olan duygularımı bilmediği için hiçbir şey olmamış gibi benimle konuşmaya devam etti. Bende üzülmesini istemediğim için bir şey demedim. Aradan biraz zaman na geçti, yine üzgün bir şekilde dershaneye gittim. X kişisi bana y kişisi ile ayrıldığını söyledi. Gerçekten sevinmiştim ve o andan itibaren ona nasıl açılacağımı düşünmeye başlamıştım. Birkaç hafta sonra plabımı yapmıştım her şey hazırdı. Dershaneden saat 19.00 gibi çıkıyorduk ve ona açılacağım gün onun doğum günüydü. Her şey güzel gidiyor, dershaneden çıktık falan beraber eve doğru bir yürüyoruz. Açılmak için içimden son hazırlıkları yaparken birden karşımıza y kişisi ve arkadaşları çıktı. Yürümeye devam ettik. Ama tuhaf olan bir şey vardı, X kişi y kişisi ile ayrıldığını söylemesine rağmen birbirleri ile çok samimilerdi. İkisi benden biraz daha önden yürüyorlardı, sanki BSB orada yokmuşum gibi. Sonra birden ikisi sarıldı ve el ele tutuşarak yürümeye devam ettiler. Ben 10 saniye falan donup kaldım. Ama 10 saniyede aslında sevdiğim kızında diğerlerinden bir farkının olmadığını anladım. Onlar görmeden bir ara sokaktab girerek eve gittim. Bu okay yaşadıktan bir hafta sonra coronadan dolayı okullar ve dershaneler kapatıldı. Birbirimizle bir daha hiç konuşmadık. Bu yaşadığım her ne kadar beni üzse de aynı zamanda önemli bir ders çıkardım. Benim yapmam gereken şey yalnız olmak. İnsanların bana göre olmadığını, 1-2 kişi dışında arkadaşım olmasına ihtiyacım olmadığını anladım.
Okuduğunuz için teşekkür ederim. Sadece içimi dökmek istedim. Bunları birisine anlatmam gerekiyordu rahatlamak için ve burada harika insanlar olduğunu bildiğim için burada paylaşmak istedim. Daha önce "arkadaşsız kalmak" diye bir konu açmıştım, orada anlattıklarım aslında bu olayın değiştirilmiş haliydi. Bunları yazmaktan utanmıştım açıkçası. Büyüklerimin bana vereceği tavsiyeleri de bekliyorum
Çoktan unuttum.Iııı konu hortluyor biraz fakat yeni gördüm. Hala kafana takıyorsan eğer takma, sandığın kadarda olgun biri değilmiş bu kız, daha ne yaşların var ne güzeller görürsün daha. İyi forumlar.
8. sınıfa giden küçük bir çocuğun kalbinin kırılma hikayesini anlatacağım. Anlattıklarımda herhangi bir abartma vs. yoktur. Biraz uzun yazmışım ana okursanız çok mutku olurum
Olaylar bu yıl içerisinde yakın tarihlerde yaşandı. Önce yaşandı. 8. sınıf olduğum için önümde LGS vardı bu yüzden dershaneye gitmeye başladım. Hayatım boyunca her zaman insanların içine girmeyi sevmeyen, yalnız kalmayı tercih eden birisi olmuşumdur. Böyle olmamın bir sebebi de yaşıtlarımın olgun davranmadığını düşünmemdir. İllaki Instagram'da vs. senk gelmişsinizdir yaşıtlarımın yaptığı saçmalıklara veya kendinizde şahit olmuş olabilirsiniz. Ancak ben, kendimi övmek gibi olmasın, olgun olduğumu düşünüyorum. Sosyal'de daha önce beni görmüşseniz çocukca bir davranışımı da görmemişsinizdir büyük ihtimalle. Ancak dershanede bir kız vardı, adı X olsun. Bu X kişisi hem çok güzel, hem de çok zeki ve olgun bir kızdı. Kesinlikle bütün yaşıtlarımdan daha olgundu hem de. Tabii iki benzer insan olaral kısa sürede çok yakın arkadaş olduk. Sürekli beraberdik sürekli konuşuyorduk. Tabii erginlikten dolayı sanırım bu arkadaşlık ilişkisi bende yavaş yavaş hoşlanmaya dönüştü, gün geçtikçede ilerledi. Tabii ben çirkin olmamı göz önünde bulundurularak ona söylemedim. Böyle günler geçip giderken X kişisiyle daha yakın oldukça ben onu kendi arkadaşlarımda oda beni kendi arkadaşları ile tanıştırdı. Güzelde bir arkadaş grubum olmuştu gayet memnundum hayatımdan. Yaklaşık böyle 1 ay geçtikten sonra ben çok fena hastalandım ateşim 39° falan. X kişisiyle sadece dershsnede görüşebiliyorduk. Dershanemde sadece çarşamba, perşembe, cumartesi ve pazar günleri vardı. Ben o hafta hasta olduğum için bütün pazar günü dışında hiçbir gün dershaneye gitmedim. Pazar günü gittiğimde ise X kişisi benim yakın arkadaşlarımdan olan y kişisi ile sevgili olduğunu söyledi. Hem çok üzülmüştüm hem de çok şaşırmıştım. X kişisi gibi olgun birisinin y kişisi gibi serseri biriyle sevgili olması çok tuhaftı, ama en sevdiğim arkadaşlarımdan birisiydi o ayrı mesele. Bunlar sevgili oldu sürekli beraber fotoğraf vs. atıyorlar ben gördükçe üzülüyorum. Tabii X kişisi oba olan duygularımı bilmediği için hiçbir şey olmamış gibi benimle konuşmaya devam etti. Bende üzülmesini istemediğim için bir şey demedim. Aradan biraz zamanna geçti, yine üzgün bir şekilde dershaneye gittim. X kişisi bana y kişisi ile ayrıldığını söyledi. Gerçekten sevinmiştim ve o andan itibaren ona nasıl açılacağımı düşünmeye başlamıştım. Birkaç hafta sonra plabımı yapmıştım her şey hazırdı. Dershaneden saat 19.00 gibi çıkıyorduk ve ona açılacağım gün onun doğum günüydü. Her şey güzel gidiyor, dershaneden çıktık falan beraber eve doğru bir yürüyoruz. Açılmak için içimden son hazırlıkları yaparken birden karşımıza y kişisi ve arkadaşları çıktı. Yürümeye devam ettik. Ama tuhaf olan bir şey vardı, X kişi y kişisi ile ayrıldığını söylemesine rağmen birbirleri ile çok samimilerdi. İkisi benden biraz daha önden yürüyorlardı, sanki BSB orada yokmuşum gibi. Sonra birden ikisi sarıldı ve el ele tutuşarak yürümeye devam ettiler. Ben 10 saniye falan donup kaldım. Ama 10 saniyede aslında sevdiğim kızında diğerlerinden bir farkının olmadığını anladım. Onlar görmeden bir ara sokaktab girerek eve gittim. Bu okay yaşadıktan bir hafta sonra coronadan dolayı okullar ve dershaneler kapatıldı. Birbirimizle bir daha hiç konuşmadık. Bu yaşadığım her ne kadar beni üzse de aynı zamanda önemli bir ders çıkardım. Benim yapmam gereken şey yalnız olmak. İnsanların bana göre olmadığını, 1-2 kişi dışında arkadaşım olmasına ihtiyacım olmadığını anladım.
Okuduğunuz için teşekkür ederim. Sadece içimi dökmek istedim. Bunları birisine anlatmam gerekiyordu rahatlamak için ve burada harika insanlar olduğunu bildiğim için burada paylaşmak istedim. Daha önce "arkadaşsız kalmak" diye bir konu açmıştım, orada anlattıklarım aslında bu olayın değiştirilmiş haliydi. Bunları yazmaktan utanmıştım açıkçası. Büyüklerimin bana vereceği tavsiyeleri de bekliyorum