Bu söylemim üç yüz dört yüz bin sıralama yapıp girilen kıytırık üniversite bölümleri için geçerli değil. Günümüz iş sektöründe önemli olan ilk şey etiket. İşveren senin nereden nasıl mezun olduğuna bakıyor, belki iyi bir üniversiteden mezun olmayan bir insan iyi üniversiteden mezun olandan çok daha potansiyelli ve yetenekli fakat bu önemli değil çünkü işverenler etikete bakar. Potansiyeli yüksek ama kötü üniversiteden mezun olan kişiye yatırım yapmaz, kısa vadede para kaybı olarak görür.İşini severek yapmıyorsan kendi ilgi alanına yönel, severek yapmadığın iş ömrünü yiyip bitiriyor. Bir yıl üniversiteye sağlam çalışıp yüksek derece yapabilirsin fakat sağlam sıkman lazım ki dereceyi elde et, burada alt yapı da önemli tabii. Ben iki yıl işsiz gezdim, kazandığım parayı yedim ve en sonunda üniversiteye devam etmeye karar verdim. İstanbul Teknik Üniversitesi, Siber Güvenlik Operatörlüğü ve Analistliği okuyorum. Bu tarz yüksek bir profilde bölüm seçmen keyfini yerine getirir, ceplerini de zamanla parayla doldurur. Sıralama konusunda kendine inanıyorsan hiç durma çünkü işini sevmeyerek yaptığını söylüyorsun. Elbet kendine uygun bir bölüm bulabilirsin, belki de sınav sonuçları açıklandıktan sonra kendine bir bölüm seçersin. Bu yıl yirmi yaşıma girdim, senin yaşında olsaydım bir dakika beklemeden üniversiteye devam ederdim.
Şu anda 4 aydır makine sanayisinde çalışıyorum ve açıkça söyleyeyim işimi severek yapmıyorum. Ustanın, patronun her gelişinde yanlış bir şey yapmaktan korkmaktan, laf yemekten cidden etimle kemiğimle nefret ettim. Sabahın 5.30'unda kalkıp eve akşam 6'da geliyorum. Hafta sonları tatil ancak mesaiye gelmediğimde laf yiyorum, etrafı toplamaktan, süpürmekten, silmekten, çay yapmaktan işi de öğrenemiyorum. İşi bırakıp istediğim bölüm olan tarih öğretmenliğini okumak istiyorum ancak sonunda işsiz kalmaktan da korkuyorum. Babamla konuştuğumda 2-3 sene sabret sonra rahatlarsın diyor ancak sevmediğim bir işi ömür boyu yapmak istemiyorum. Üniversiteye hazırlanırsam cidden iyi bir sıralama yapacağıma inanıyorum, sizce ne yapmam daha mantıklı?
18 yaşındayım.
Hem ustalardan hem de çalışma saatinden. Çalıştığım karşılığını alıyor hissetmiyorum ve bu zoruma gidiyor.Burada asıl soru şu siz iştenmi nefret ediyorsunuz yoksa ustalarin sıkıntılı olmasından mı? Ayrica kendinizi iki seçenekle sınırlamayın gerekirse bir sene mezuna kalip yine iyi bir yer kazanabilir veya başka bir meslek öğrenebilirsiniz. Bulabilirseniz daha iyi bir ustanın yanında çalışman senin için daha iyi olacaktır ancak malum sanayi ortamında bulabilir misin bilmiyorum.
Vücudum güçlü kolay kolay yorulmuyorum. Eskiden ağırlık çalışıyordum onun etkisi var.Bedeninin sanayiye elverişli olup olmadığı da önemli bir soru
Çalışma saatleri yüzünden sosyal hayatım sıfır oldu, hafta sonları da dinlenmek için evde yatıyorum ve bu durum canımı sıkıyor. Ayrı evde kaldığım için ders çalışma konusunda bir sorun yaşamam büyük ihtimalle maaşımı alıp çıkacağım.İşini severek yapmıyorsan kendi ilgi alanına yönel, severek yapmadığın iş ömrünü yiyip bitiriyor. Bir yıl üniversiteye sağlam çalışıp yüksek derece yapabilirsin fakat sağlam sıkman lazım ki dereceyi elde et, burada alt yapı da önemli tabii. Ben iki yıl işsiz gezdim, kazandığım parayı yedim ve en sonunda üniversiteye devam etmeye karar verdim. İstanbul Teknik Üniversitesi, Siber Güvenlik Operatörlüğü ve Analistliği okuyorum. Bu tarz yüksek bir profilde bölüm seçmen keyfini yerine getirir, ceplerini de zamanla parayla doldurur. Sıralama konusunda kendine inanıyorsan hiç durma çünkü işini sevmeyerek yaptığını söylüyorsun. Elbet kendine uygun bir bölüm bulabilirsin, belki de sınav sonuçları açıklandıktan sonra kendine bir bölüm seçersin. Bu yıl yirmi yaşıma girdim, senin yaşında olsaydım bir dakika beklemeden üniversiteye devam ederdim.
Bu söylemim üç yüz dört yüz bin sıralama yapıp girilen kıytırık üniversite bölümleri için geçerli değil. Günümüz iş sektöründe önemli olan ilk şey etiket. İşveren senin nereden nasıl mezun olduğuna bakıyor, belki iyi bir üniversiteden mezun olmayan bir insan iyi üniversiteden mezun olandan çok daha potansiyelli ve yetenekli fakat bu önemli değil çünkü işverenler etikete bakar. Potansiyeli yüksek ama kötü üniversiteden mezun olan kişiye yatırım yapmaz, kısa vadede para kaybı olarak görür.
Şu anda 4 aydır makine sanayisinde çalışıyorum ve açıkça söyleyeyim işimi severek yapmıyorum. Ustanın, patronun her gelişinde yanlış bir şey yapmaktan korkmaktan, laf yemekten cidden etimle kemiğimle nefret ettim. Sabahın 5.30'unda kalkıp eve akşam 6'da geliyorum. Hafta sonları tatil ancak mesaiye gelmediğimde laf yiyorum, etrafı toplamaktan, süpürmekten, silmekten, çay yapmaktan işi de öğrenemiyorum. İşi bırakıp istediğim bölüm olan tarih öğretmenliğini okumak istiyorum ancak sonunda işsiz kalmaktan da korkuyorum. Babamla konuştuğumda 2-3 sene sabret sonra rahatlarsın diyor ancak sevmediğim bir işi ömür boyu yapmak istemiyorum. Üniversiteye hazırlanırsam cidden iyi bir sıralama yapacağıma inanıyorum, sizce ne yapmam daha mantıklı?
18 yaşındayım.