Düşüncenizi beğenmedim ve emojimi yolladım.
Düşüncenizi beğenmedim ve emojimi yolladım.Neden kızgın attığınızı ve neden üzgün attığınızı gerçekten anlamıyorum. "Dinlere" ve "Allah'a" laf mı ettim? Sadece kendi düşüncem.
Yazdığım mesajı okuyup cevaplar mısınız? Merak ettim de doğru bir tanım mı yaptım diye. Hatta buraya ekliyorum:Yani ben annemin azıcıkta olsa anlayış göstereceğine inanıyorum.
Evrim sadece tamamen değişmek mi? Evet aynı atadan geliyoruz ancak zamanlar bizim vücutlarımız da değişim (evrim) geçiriyor. Burada insanların kafasını karıştıran şey evrim kelimesinin anlamını tamamen değişmek anlamında kullanılıyor. Halbuki ufak bir değişim bile evrim sayılır. Yani mesela iki papağan türü var ve ikisi de aynı tür aileye mensup ama birinin gaga yapısı değişmiş. Şimdi bunu bilim dünyası evrim olarak değerlendirmiyor mu? Değerlendiriyor. Aynı şey insanlar içinde geçerlidir. Bu müslümanlık için yanlış bir durum oluşturmuyor. Nereden bunu çıkardınız anlamış değilim. Tabii ki "maymundan geldik ya!" diyenlere bende inanmıyorum. Bu gerçek bir teori değil bence ve mantıksız. Ancak "evrim" kelimesini çok yanlış tanımlamışsınız. Umarım sizi aydınlatabilmişimdir ve faydam dokunmuştur. İyi forumlar, saygılar.
Ben İslam dinine inanıyorum çünkü eğer ateistler doğruysa benim herhangi bir zararım olmayacak ama eğer müslümanlar haklıysa o zaman ateistler sıkıntı yaşayacak. Ne var yani günde 1-2 saatimi ibadete harcasam. 12 ayın birinde 2 öğün yesem. Hayatımda tek 1 kere hacca gitsem. Zaten çok fazla boş zamanım var. Bunun dışında herkesin inancına saygım var.
Hocam ben Kuran'ı ve İncili'de okudum. İncil bana daha mantıklı geldi, Kuran hakkında bir yorum yapmayacağım burada. Sonra da kararımı tam veremedim. Hala sorguluyorum. Ama her şeye açık bir kapı bırakıyorum yani her inanca.Sanki Karun kadar servetim var da İslam'ın yasaklarını çiğnemeyi gerektirecek kadar bir yaşantıya özeneyim. Benim bu dünyadan bir beklentim yok. Tahkiki iman derecesinde olanlar veya o yolda gidenlerle, taklidi iman edenlerin farkı orada işte. Aileden, ondan bundan gördüğünüz kadarıyla müslüman olduğunuz sürece sağlam bir müslüman değilsiniz diyorum, öyle deme diyorlar. Buyrun işte, dininizi tam olarak bilmediğiniz sürece youtubedeki bir videoyla din değiştirip durursunuz. En son canınız sıkılır, kafanız karışır, dinsiz olursunuz.
Merhaba. Ben bundan yaklaşık 2 ay önce ateizim ile ilgili bir video izledim. Eğer bir tanrı'ya inanıyorsak onun her dediğinin doğru olması gerek değil mi? Mesela kur'an'da evrimin olmadığını, hepimizin ortak atadan (yani Hz. Adem ve Hz. Havva'dan) geldiğimiz yazıyor. Yani Allah'ın dedikleri bilimle ters düşüyor. Ben burada bilimi seçtim.
Bu 2 ayda gerçekten benim psikolojim çok değişti. Sürekli kendimi sorguluyordum. Kendime hep şunları soruyordum; "sen müslüman mısın yoksa ateist mi? Ya doğrusu müslümanlıksa? Hemen kendine gel sen muhafazakar müslüman bir ailenin müslüman kızısın, kesinlikle koyu bir müslüman olmalısın!" hep bu düşünceleri erteliyordum. Hep "bu akşam oturup, düşüneceksin ve doğru kararı vereceksin." diyordum kendi kendime. İnanın geceleri sırf bu düşünceler yüzünden gözüme uyku girmiyordu. Uyuduğumda da rüyalarım hep bununla ilgiliydi.
Birkaç defa anneme bu konu hakkında danışmak istedim. Annem muhafazakar bir müslüman. Ama beni bu yaşıma kadar "yok kapan, yok şöyle giyinme, böyle giyin" diye zorlamadı. Annem çok anlayışlıdır benim bu karırımı anlayışla karşılar diye düşünüyorum. Bu gece onunla kesinlikle konuşacağım. Eğer konuşunca bir gelişme olursa yazarım buraya. Annemin aksine babama söylemeli miyim hiçbir fikrim yok. Çünkü babam çok garip bir adam. Ya beni anlayışla karşılayabilir ya da bir daha evlat olarak yüzüme bakmayabilir. Bu yüzden babama söylemeyeceğim, anneme de söylememesi için rica edeceğim.
Sanırsam benim ateist olduğumu sadece annem ve kardeşim bilecek. Arkadaşlarıma kesinlikle söylemeyeceğim. Çünkü ven çoğu kişinin ailesini tanıyorum. "bu kız ateist, aman kızım/oğlum bunula konuşma, Allah korusun yanlış etkilenirsin." gibi söylemlerde bulunacaklar. Sanki "pudra şekeri" çekiyorum. Sanırsam reşit olana kadar kimseye söylemeyeceğim. Din derslerinde yine kur'an okuyacağım.
Ben şu anda 13 yaşındayım. Çoğunuz şöyle diyecek "o yaşta ki bir çocuğun kendi başına böyle bir kara vermesi çok zor bir olasılık." ama bu kesinlikle benim kendi hür irademle verdiğim bir karadır. Bir insanın senelerdir inandığı bir şeyin gerçek olmadığını düşünmesi o kadar iç acıtan bir duygu ki... Burada benim en üzüldüğüm şey öbür dünyadaki adaletin gerçek olmayışı(ama bana göre). Ama ben yine de herkese saygı duyacağım, ister müslüman ister yahudi olsun. Buraya yazmak beni o kadar rahatlattı ki bilemezsiniz. Buraya kadar okuduğunuz için çok teşekkür ederim.
çok iyi söyledin hocamÇöp tanımı insandan insana değişir. Eğer inanıyorsan niye çöp olsun? Tabii inanmayan biri için çöp tanımı yapması normal ama inanan biri bunu asla bu şekilde görmez.
Tamamdır sorun yok hocam.Düşüncenizi beğenmedim ve emojimi yolladım.Hür iradem değil mi?
Merhaba. Ben bundan yaklaşık 2 ay önce ateizim ile ilgili bir video izledim. Eğer bir tanrı'ya inanıyorsak onun her dediğinin doğru olması gerek değil mi? Mesela kur'an'da evrimin olmadığını, hepimizin ortak atadan (yani Hz. Adem ve Hz. Havva'dan) geldiğimiz yazıyor. Yani Allah'ın dedikleri bilimle ters düşüyor. Ben burada bilimi seçtim.
Bu 2 ayda gerçekten benim psikolojim çok değişti. Sürekli kendimi sorguluyordum. Kendime hep şunları soruyordum; "sen müslüman mısın yoksa ateist mi? Ya doğrusu müslümanlıksa? Hemen kendine gel sen muhafazakar müslüman bir ailenin müslüman kızısın, kesinlikle koyu bir müslüman olmalısın!" hep bu düşünceleri erteliyordum. Hep "bu akşam oturup, düşüneceksin ve doğru kararı vereceksin." diyordum kendi kendime. İnanın geceleri sırf bu düşünceler yüzünden gözüme uyku girmiyordu. Uyuduğumda da rüyalarım hep bununla ilgiliydi.
Birkaç defa anneme bu konu hakkında danışmak istedim. Annem muhafazakar bir müslüman. Ama beni bu yaşıma kadar "yok kapan, yok şöyle giyinme, böyle giyin" diye zorlamadı. Annem çok anlayışlıdır benim bu karırımı anlayışla karşılar diye düşünüyorum. Bu gece onunla kesinlikle konuşacağım. Eğer konuşunca bir gelişme olursa yazarım buraya. Annemin aksine babama söylemeli miyim hiçbir fikrim yok. Çünkü babam çok garip bir adam. Ya beni anlayışla karşılayabilir ya da bir daha evlat olarak yüzüme bakmayabilir. Bu yüzden babama söylemeyeceğim, anneme de söylememesi için rica edeceğim.
Sanırsam benim ateist olduğumu sadece annem ve kardeşim bilecek. Arkadaşlarıma kesinlikle söylemeyeceğim. Çünkü ven çoğu kişinin ailesini tanıyorum. "bu kız ateist, aman kızım/oğlum bunula konuşma, Allah korusun yanlış etkilenirsin." gibi söylemlerde bulunacaklar. Sanki "pudra şekeri" çekiyorum. Sanırsam reşit olana kadar kimseye söylemeyeceğim. Din derslerinde yine kur'an okuyacağım.
Ben şu anda 13 yaşındayım. Çoğunuz şöyle diyecek "o yaşta ki bir çocuğun kendi başına böyle bir kara vermesi çok zor bir olasılık." ama bu kesinlikle benim kendi hür irademle verdiğim bir karadır. Bir insanın senelerdir inandığı bir şeyin gerçek olmadığını düşünmesi o kadar iç acıtan bir duygu ki... Burada benim en üzüldüğüm şey öbür dünyadaki adaletin gerçek olmayışı(ama bana göre). Ama ben yine de herkese saygı duyacağım, ister müslüman ister yahudi olsun. Buraya yazmak beni o kadar rahatlattı ki bilemezsiniz. Buraya kadar okuduğunuz için çok teşekkür ederim.
Ben de aynı yaştayım, ben de bazen bunları düşünüyorum. Yalnız değilsin
Kötü anlamda söylemiyorum, yanlış anlamayın. Ancak çoğumuz ailemizden görüp müslüman oluyoruz.