Arkadaşlar sayısal derslerde başarıdan yana sıkıntım yok. 11. sınıfım sayısal alan seçtim matematiğim fiziğim 100 biyolojim 90'larda sadece bu sefer kimya hocası sınavda çok zorladı ondan düşük bekliyorum daha açıklanmadı geçen dönem o da 85'lerdeydi. Ama sayısal derslere karşı ilgim yok. Yani çalışıyorum yapabiliyorum fakat isteyerek yapmıyorum içimde sayısal derslere karşı heves yok. Ama tarihe İngilizceye falan baktığım zaman o derslere karşı içimde heves var. Çalışasım dinleyesim geliyor o dersleri. Sadece İngilizce tarih değil hemen hemen bütün sözel derslere karşı ilgim var. Onlara çalışırken daha hevesli çalışıyorum. O tarz alanlara beynim daha yatkın gibi hissediyorum fakat Anadolu lisesinde olduğum için sözel alan seçemezdim. Eşit ağırlık seçsem bile ileride iş açısından sıkıntı yaşayacağımı düşündüğümden sayısal seçtim çünkü abimde zamanında eşit ağırlık seçmişti şu an sürekli meslek sınavlarına koşturuyor. İşi var ama mezun olduğunda biraz sıkıntıya girmişti. Hala daha kafası rahat değil. Her neyse durum böyle işte. Başarıdan yana sıkıntı yok anlayabiliyorum yapabiliyorum fakat istemiyorum. Mesela mimarlık mı yoksa tarih öğretmenliği mi diye düşündüğüm zaman tarih öğretmenliği beni çok daha fazla cezbediyor. Ama sözel bölüm maaşlarına bakıyosun maaşlar yerlerde. Tek başına bile yaşasan çok zor hayatta kalırsın büyük şehirlerde. Mesela bana yazılım mühendisliği mi yoksa arkeolog mu veya psikolog mu diye sorsanız arkeolog veya psikolog olmak canım daha çok ister. Yazılım mühendisliğini de elbet yapacağımı düşünüyorum fakat sabah kalktığımda psikolog olarak uyansam daha hevesli olurum. Benim yaşadığım durumu yaşayan başka kişiler var mı? Eşit ağırlık sınıfındaki insanlara bakıyorum onlara karşı imreniyorum içimden veya dil sınıfındakilere bakıyorum içimden hayatınızı yaşıyosunuz deyip sonra kendime küfrediyorum.