Bu konuyu acip acmamak arasinda cok uzun dusundum normalde bunu asla yapmayacaktim biliyorsunuz dun 2023e girdik cogunuz icin bunun anlami yeni bir yila girmek olsa da benim icin hayatimin ilk ve son askimi hala unutamadigim 4. yilim oldu ve bu ondan uzaklarda baska bir ulkede baska bir kitada gecirdigim ilk yilim o kadar zoruma gitti ve bugün 16 yıldır icmedigim ilk sigarami ictim hiçbir zaman beni sevmedi.
Kendisi Adana'dan Mersin'e tasindigim donem de ayni okuldaydik ilk basta cok samimi davrandi. Cok guzeldi sari sacli yesil gozlu gozlerine kapildim onun sevdim ilk basta her eve geldigimde hayaller kurardim onu dusunurdu. O zamanlar ezigin tekiydim koyden şehre inen garibanin tekiydim bu kiz beni niye sevsin ne ozelligim var diyordum, boyum kisaydi zayiftim 1-2 ay boyunca gecti boyle saclarimla oynadi guzel sozleri ve gozleriyle kandirdi beni.
En sonunda arkadasima ben bu kizi seviyorum git soyle benden duymasin dedim okul cikisi arkadasim soyledi, ben de kosede olanlari izliyordum alayci bir tavirla bana bakarak guldu, cok zoruma gittim eve gittim saatlerce odamda agladim yine cesaretimi topladim diger gunun aksami kizin karsisina gecip seni seviyorum dedim. Kiz bir şey demeden gitti ama yine de biraz mutlu olmustum her neyse aradan aylar gecti kiz artik samimi değildi. Beni sevmiyordu artik eskisi gibi sacimla oynamiyordu iste benim benim hayatimin hatasi kiza bir kez daha acilmamak oldu simdi arkadasiz ayda yilda bir konusuyoruz. Aslinda hep ben yaziyorum neden beni sevmedin dedigim de sana o gozle hiç bakmadim yaziyordu. Simdi aramizda sehirler kitalar okyanuslar var ama ben onun yesil gozlerini unutamiyorum. O hikaye yarim kalmadi o hikaye aslinda hiç gercek olmadı. Oylesine anlatayim dedim, beni buruk yanim da o yesil gozler iste.