Dostum baştan sona okudum, konuyla ne kadar alakalı bilmiyorum ama diğer arkadaşlara da sesleniyorum, sırf yalnız olduğunuz için sevgiliniz olsun diye kesinlikle zorlamayın. Olacağı varsa kendiliğinden olur, zorlarsanız kötü sonuçlanır ( bizzat deneyimledim ). Yapmıyorsunuzdur ama benim gibi aptallık yapan varsa diyorum kesinlikle ama kesinlikle aileniz hariç kimseyi sizi sevdiğinden daha fazla sevmeyin, bağlanmayın. Şefkat, sevgi eksikliğinizi gidermek için sevgili olmaya çalışmayın. Ben mesela yalnız kaldığımda içimde bir eksiklik hissetmiştim ve birisine ihtiyacım olduğunu düşünmüştüm. Belki eksiklik sevgidir ve bunu giderebilirim diye düşündüm. Birisiyle karşılaştım, o kişiyle 5 ay aynı sırada yan yana oturduk ve o süre boyunca beraberdik. Ben hayatımda ilk defa birisini bu kadar çok sevmiştim ve bağlanmıştım. Sürekli bir şeyler yapardık, 14 şubat'ta ona gül almıştım, o bana isimim yazan bir kalıp yapmıştı kendi elleriyle, çıktığımız her ay hediye alırdım, elma şekeri yerdik parkta, beraber şarkı dinlerdik, metrodan eve giderdi ben bırakırdım onu. Arkadaşlarım beni çok kıskanırdı. Evet iyi bir kızdı ama tek sorun sevmeyi bilmemesiydi. Bana sürekli sevdiğini ama belli edemediğini söyledi. 5 ay beraber olduk bana hiç 1 kere bile sesli olarak "aşkım","canım" gibi şeyler veya koluma takılmalar, sarılmalar, öpmeler falan hiç görmedim. Beni öp derdim öylece donup kalırdı, ben öperdim. Bana "ben diğer kızlar gibi değilim" gibi şeyler söylerdi. Sadece bana yazılı olarak seni seviyorum, aşkım, canım falan yazardı. Çok uzun değil sadece 5 ay içinde böyle olması çok tüketmişti beni. Hele ki bir de gururu var, hiçbir zaman o gururuna yenik düşüp yazmazdı. Ben küs kalmayı ne arkadaşlarım arasında ne de onla sevmezdim. Hep ben yazardım... Bir zaman sonra dedim ki Emirhan sen ne yapıyorsun? Ayrıldım, unutmak için her yerden sildim. Onun da zoruna gitmiş olmalı ki engellemiş beni. O kadar bağlanmıştım ki hala unutamamıştım onu, bunlar olduktan sonra ikisi 9 birisi 6 yıllık arkadaşım olan 3 şahıs ile ömrümün sonuna kadar küs kalmak üzere kavga ettim. Çok uzun süre yalnız kaldım, hep tek başımaydım ve kendi kendime yetebildim. Bana sürekli tek başına sıkılmıyor musun diye sordular. Ben hayır dedim ve spora başladım. Şu an spora gidiyorum 1 aydır ve mutluyum. İyi ki de ayrılmışım iyi ki de gereksiz insanları hayatımdan çıkartmışım. Hayat buymuş, rahat nefes aldım, gereksizler ve sömürenler artık yok. Ha bir de ben müzik dinlemeyi çok severim, o da kendi kendime yetebilmeme yardımcı oldu. Bu kadar uzun yazmayı planlamıyordum ama uzun yazdım, okuduğunuz için teşekkür ederim.