Sevdiklerimin ölümünden korkuyorum

Merhaba arkadaşlar, ben 2-3 aydır sevdiklerimin ölümünden korkuyorum. Geleceğimi falan düşünürken bir anda ölmeleri aklıma geliyor ve gerçekten kendime gelemiyorum. Bu istesem de istemesem de bir anda aklıma geliyor. Nasıl başa çıkacağım bu korkuyla? Hayattan zevk alamaz oldum.

Kabullenerek başa çıkabilirsin.Herşeye hazırlıklı olacaksın bu hayatta.

Sevdiklerinden kastın arkadaşların ise bir gün eğer fikirleriniz uyuşmaz ise ayrılacaksınız. Aileniz ise mesela sen bir tavuğu yediğinde "ah bunun oğlu da vardır üzüldüm" demiyorsan öldüğünde de üzülmeyeceksin.

Ölüm herkesin sonudur zorda olsa kabullenmek lazım bu kaçınılamaz son.

Sevdiklerin ölümlü sen ölümsüz müsün?
Sen de öleceksin bende öleceğim.
Hem ölümsüzlük daha kötü bence.

Hiçbir dine inanmıyorsan dine inanabilirsin din ölüm korkusu olan insanları sakinleştirir ahirette bir gün görebileceğine inandığın için.

Yani psikolog değilim ve kendi deneyimim dışında hiç bir şey de biliyorum diyemem konu hakkında.
Ama sanki bu his bir kere gelince gitmiyor. Yani bende gitmedi. Bir noktada insanların öldüğünü fark ediyorsun ve sonu olmayan bir anksiyete başlıyor. Bununla yaşamaya alışıyorsun ve sanırım hayatının geri kalanı boyunca bir tık daha mutsuz oluyorsun. He bütün bunların yanında en azından sevdiklerinin daha çok değerini bilmene sebep oluyor. Herkese her şey için teşekkür etmeye, bir insanı üzmüş olabileceğin her olasılık için özür dilemeye ve en acısı sürekli insanlara onları son görüşün olabilir düşüncesiyle iyi davranmaya başlıyorsun. Pek çok açıdan korkunç bir his ancak sanırım sevdiklerimizin ve sahip olduklarımızın değerini eskisinden çok daha fazla bilmemize sebep oluyor. Biraz daha iyi bir insan olmaya vesile oluyor.

Kimse istemez sevdiklerinin ölmesini ama maalesef ki ölenle ölünmüyor ömrü olan yaşar ömrü biten gider hem zaten sevdiğin biri vefat ederse en fazla birkaç ay içinde unutup hayatına devam edersin.

Maalesef bunu kabullenerek hayata devam etmek gerekiyor.

Korkunun faydası yok. Geleceği bilemediğimiz için yaşamımıza bakacağız.