Ben 28 yaşındayım, sevgilim ise 25 yaşında. Geçen ayın 18'nde tanıştık. Görücü usulü gibi diyelim. Benim ilk tecrübem oldu ilk defa bir kız arkadaşım sevgilim oldu. Onun ise bu üçüncüymüş.
Bir ayda toplam üç kez buluştuk, gerisi hep telefonda oldu. Benim yaşadığım yerden yaklaşık 120 km uzakta yaşıyor. Orta yerde buluşuyoruz bir seferde ben gitmiştim yanına.
Her şey çok güzeldi, beni çok seviyordu böyle sevgiye alışık değildim. Benden önce elimi tuttu, yürürken sarılıyordu, sürekli bana karşı ilgi temas gösteriyordu.
Ama bir ay içinde iki kez ayrıldık. Ben ona karşı taviz veriyordum, alttan alıyordum haklı olsam bile sen haklısın diyordum. Bunları ondan da bekledim ama o yapmadı.
Karşısında ben varım başkası yok. Bana karşı bu kadar haklı haksız davranması zoruma gitti. Her sözümü unutmamış yeri geldiğinde yüzüme vurdu. Yani ondan da biraz ilişkimiz için fedakarlık bekledim.
Bir kez ayrıldık tekrar barıştık, iki gün önce tekrar ayrıldık. Bana sürekli yanıma gel diyor üç haftada bir. Ben nasıl üç haftada bir o kadar yolu gideyim. İşim var çalışıyorum diyorum iş mi ben mi diyor. Önceliğim iş dedim. İş olmazsa biz de olmayız dedim. İşte sonrası artık güvenemem dedi yine bitti.
Ama iki gündür çok kötüyüm, çok yalnız hissediyorum. Eski mesajları okuyorum. Yaptığımız şeyler aklıma geliyor.
Yalnızlık bayağı kötü.
Bir arasam veya mesaj atsam geri barışır. Öyle çok seviyor beni buna eminim ama bilemiyorum.
Artık her şey eskisi gibi olur mu o eskisi gibi olur mu onları bilmiyorum.