Ne yazık ki İstanbul'da kiralar kabul edilebilir değil. Para cebimde kalsın diye bu yaşıma kadar erteliyordum ama ruh sağlığımın daha önemli olduğuna karar verdim. İstanbul şartlarında çok uçuk fiyatta olmayan 1+1 küçük bir ev bulabildim.
Şu an biraz tuhaf hissediyorum. Geriye sadece bir kedi sahiplenmek kaldı. Eminim daha iyi hissettirecektir.
İsterseniz kedi sahiplenmeyin. Benim kedilerim var. Çok ilgilenmek gerekiyor. Büyük sorumluluk ve getirisi de fazla yok. Kediler efendi gibi takılıyor evde .
Ben önermiyorum yani. Düşününce keşke en başından sahiplenmeseydim diyorum.
Öyle hocam, bir süre sonra sanki sen kedinin evinde kalıyormuşsun gibi Ama yine de evde bir hareketlilik olması için düşünüyorum. Evde tek olmak sıkıyor.
Düşüneceğim son şeydi hocam. Harabe evlere bile 15k+ istiyorlar. Benim tuttuğum bina 8 yıllık olduğu yazıyordu ama ne kadar doğru sormadım bile. Çünkü alternatifler daha kötüydü.
Anladım. İyi olmuş ayrı eve çıkman. İmkanım olsa ben de ayrı eve çıkmak ve öyle hayatıma devam etmek isterdim. Ama maalesef ne çalışabilirim ne de param var, bu yüzden imkansız. Barınmak insan hakkıdır. Bence her bireyin güzel bir evi olmalı. Ne yazık ki ev kadar pahalı bir şey yok.
Hocam aslında Türkiye'de yaşayanlar olarak hepimizin benzer dertleri var. Bu sebeple sıkıntılarımdan bahsetmek gereksiz olur. Ama kendime koyduğum bazı hedefler var. Bunlara ulaştıkça yazabilirim. Özellikle ayrı eve çıktıktan maddi yönden daha güçlü olmam gerekiyor.
6.500₺, Bu bile çok pahalı aslında ama diğer absürt fiyatları görünce ölümü gösterip sıtmaya razı etme durumu oldu. Geçen yılki konulara bakıyorum, insanlar 2-3K kira ödüyorum yazmış.
Benimde yardıma ihtiyacım var.. Çok baskı içerisinde büyüdüm ve 23 yaşına giriceğim hala aynı baskı devam ediyor. Artık öyle bir bıkkınlık var ki eski yıllarıma baktığımda yine mutluymuşum, gittikce mahfoluyorum.