Yaklaşık bir yıl boyunca kendi üzerimde deneyler yaptım, özellikle sosyal anksiyeteyi anlamaya yönelik. Kendimi bir deney kobayı gibi kullandım ve yaklaşık altı ay boyunca evime kapandım. Bu süre zarfında sosyal anksiyete belirgin bir şekilde yaşamaya başladım. Bu süreçte aşağıdaki belirtileri deneyimledim ve bunları kayıt altına aldım:
- Göz temasından kaçınma.
- Toplu alanlarda stres (metro gibi kalabalık yerlerde)
- Konuşma güçlüğü.
- Yabancılara karşı ön yargı.
- Yürürken arkaya bakma gibi davranışlar.
Daha sonra bu belirtileri anlamak için birkaç hafta boyunca nedenlerini düşünmeye başladım. Tüm bu belirtilerin, evde kapalı kaldığım süre boyunca hiçbir tehlike veya uyarıcıyla karşılaşmamamdan kaynaklandığını fark ettim. Kendi konfor alanımda, sıcak yatağımda ve yiyeceğimle birlikteydim. Kısacası, herhangi bir tehdit olmadığı için stres yapmam gereken bir şey yoktu, bu nedenle bu belirtiler ortaya çıkmıştı.
Daha sonra kendimi dışarıdaki tehlikelere karşı uyarılmaya başladım. Korku filmleri izledim ve aşırı uyarıcı etkilere maruz kalmak için renkli ve heyecan verici görseller inceledim.
Birkaç hafta sonra yukarıda bahsettiğim belirtilerin azaldığını ve eskisi kadar etkilenmediğimi fark ettim.
Yaklaşık iki ay sonra, bu belirtilere neredeyse hiç maruz kalmadığımı gördüm.
not:
1. bu süreçte (yasal) yapay uyarıcılar kullanmadım, çünkü bu deney, doğal uyarıcılara odaklanmayı amaçlıyordu.
2. bu kişisel bir süreçtir ve her insan için farklı sonuçlar doğurabilir.