Sosyal hayat hakkında dertleşmek

Ulusalcı

Hectopat
Katılım
8 Şubat 2020
Mesajlar
180
Arkadaşlar direkt konuya giriyorum. Yaşım 18 YKS'ye yaklaşık 1 yıldır hazırlanıp dereceyle üniversiteme yerleştim ama sorun şu ki hiç mutlu değilim. Lise dönemimde ve hayatımın hemen hemen her döneminde sosyal biriydim ben tam 10. sınıfa geçtiğimde korona başladı. Bu dönemde bir kız arkadaşım oldu onun baskıları ve sınav senem olması dolayısıyla sosyal medya hesaplarımı kapattım kendimi herkesten soyutlayıp sınava odaklandım. Bunun sonucunda ne sosyal bir çevrem kaldı ne de liseden ortaokuldan ulaşabileceğim arkadaşlarım bunlar yetmezmiş gibi bir de geçen ay kız arkadaşım tarafından ilgisiz olduğum ve uyuşmazdığımız bahanesiyle terk edildim 2 hafta geçmeden başkasıyla oldu demem o ki şu an yapayalnız hissediyorum ne bir çevrem kaldı ne dertleşebileceğim biri benim yaşadıklarıma benzer şeyler yaşayan varsa dertleşebiliriz umuduyla açtım bu konuyu.
 
Ne ortaokul hayatım, ne de lisem, amerikan dizilerindeki gibi olmadı. Böyle bir beklentiye girdiğimden değil de o sosyal çocuk değilim işte. Etraftaki yaşıtlarımın tutarsızlığı yapmacıklığı çok gözüme battığından aralarına dalamadım genel olarak. Sınıfım dışında neredeyse kimsenin adını sanını bilmeden geçirdim okul hayatımı lisem bitti, mezuna kaldım gidip diplomamı da almadım daha. Bir yerde zorunluluktan bulunmak hiç sevmediğim bir şey. Duvarlarda tel örgüler, içeriden birkaç hoca dışındaki tuhaf varlıkların egoları, yaşıtlarım ile kafa yapımın uyuşmayışı. Kız arkadaşım olmadı 18 yaşındayım bunu dert ettiğim tabii ki yok. O günler de gelir geçer daha çok genciz çıtırız. Liseden arada konuştuğum reelsleştiğimiz 1 arkadaşım var. Yeter, fazlasını da gördüm zaman zaman ancak faydası hiç ağır gelmedi terazimde. Sosyal anksiyetem var diyeceğim ancak dolmuşta ineceği yeri söyleyemeyen varmış onlarınki ne o zaman Sosyalleşme konusunda biraz eksiğim var evet ancak sorunun ne başkalarında ne de utangaçlığımda, söze giremememde buluyorum. Sıkıntı içimde gibi tam olarak ne istediğimi de çözemedim. Her şeyi yaparken bir amaç aramalı mıyım onu da bilemiyorum. Bakalım cs oynuyorum 2 yıldır, 4 yaşında underground 2 ve facebook çiftlik oyunlarıyla tanıştıktan yıllar sonra piksellerin dışarıdaki insanlardan daha az yorucu olduğunu farkettim.10yıllık gtx550Tim ile Konfor alanımdan çıkmıyorum uzun süredir bunun içten içe beni yediğini de farkedeli 3-4 ay oluyor. Haziran ayında okula gitmeyi bıraktığımda günümün ne kadar boş geçtiğini, okula giderken de evdeyken de, gördüm. Spora başlamak, hobilere yelken açmak dışında bir çıkış yolu göremedim. Onları da konfor alanından çıkarsak, yks illetini halledersek olucak gibi.
 

Hocam emin ol ne kadar sosyal olursan ol çevrende mezun olunca 3-4 kişi kalıyor kız arkadaş konusuna gelecek olursakta ben gibi uzun süreli ilişkiden sonra terkedilince dünyan başına yıkılıyor onun için çok gerekli bir durum değil. Ben de spor salonuna yazılmayı düşünüyorum çevre oluşturmak adına tek umudum üniversite kaldı.
 
Evet benim de öyle sosyalleşmeye çok-neredeyse hiç- emek vermememin nedeni gelip geçici olmasıydı her şeyin. Elbette bir oda da 8 saat aynı insanlarla durunca sohbet muhabbet bir şekilde gelişiyor ancak öyle can dostum kan kardeşimlik bir olay göremedim. Bir sonraki sene sınıflar karışınca görmüyorsun o adamı ki mezun olup herkes kendi hayatının peşine gidince ohoo. İlişkiye gelince evet bana artıdan çok eksi getireceğini düşünüyorum bu dönemlerde sıkıntım stresim bana yetiyor şimdilik
 
Konuyu cevapla
Menü
Giriş yap
Kaydol
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için çerezleri kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…