Spor salonunda şu lanet olası smith machine denilen aleti kullanmak zorunda kaldım. Tam setimi bitirdim derken barı makineye asmak istedim ancak bu berbat makinenin en sevmediğim yönü olan bilek pozisyonum kötü bir hâl aldı. Bileğim o hâldeyken de barı tutamadım ve barla beraber yere çakıldım. Bana bir şey olmadı ancak hocam dahil olmak üzere herkes başımda toplandı. İşte beni kaldırdılar, bir şeyin var mı dediler vesaire falan derken konu orada kapandı. Sonraki gün bir tane abi selam verdi salonda, ben de karşılık verdim. Sen dün düştün ya aklımdan yüzün hiç çıkmıyor, dedi ve güldü. Ben de güldüm. Sonra antrenmanım için hocamın yanına gittim. Omuz için overhead press yapmamı söyledi. Yaparken hocam yanıma geldi. Ben de tam barı aşağı indirirken barı aşırı hafif bir şekilde gözlüğüme çarptırdım. Hocam işte bir şeyin var mı falan dedi. Oysaki sadece gözlüğüme çok ufakça değmişti. Dünkü olaydan sonra endişelenmeye falan başladı herhalde. Sonra da bana bakıp "seni buradan sakat göndermeyelim, dikkat et kendine." dedi gülümseyerek. Ağır gireceğin zaman her zaman antrenörlerinden destek al, özellikle göğüste dedi. Bunu tüm kalbiyle söyledi tabii, incinmemi istemiyordu sadece ama bu olaylar çok garibime gitti. Rezil olmuş gibi hissediyorum. Hiçbir şey olmadı bana ama sanki bir şey olmuş gibi daha temkinli davranıyorlar. Kötü bir şey değil ancak garip geliyor bana.
Smith machine dediğim alet:
Bunumu dert ettiniz ben az daha 200kg deadlift ağırlıkla ayağımı kırıyordum yere düştü strap çıktı elimden salon yıkılıyor sandım herkes baktı değişik değişik ertesi günü atıldım 2 salondan daha atıldım.
O an o anda kaldı. Bunca dert içinde senin rezil olmanı düşünecek halleri yok. O anlık tepki verirler sonra akıllarına bile gelmez. Rezil olmakta bir sakınca yok.