Arkadaşlar merhaba buraya aslında biraz da içimi dökmek için yazacağım. Sadece siz benim yerimde olsanız ne yapardınız diye soracaktım.
6 aydır bir kıza tutuldum. Normalde ortaokulu onunla aynı sınıfta okudum ve aramız pek fazla olmasa da samimiydik. Yani alıp veremediğimiz falan yoktu.
Sınavlardan sonra falan liselere dağıldık ve bir süre sonra bende takıntı haline gelmeye başladı kız. Geceleri onun okuluna doğru yürümeye başladım veya evine doğru.
İstesem ona karşı bütün duygularımı telefonda anlatabilirim fakat yapmak istemiyorum zamanında bir kıza açılmıştım ve reddedilmiştim. Bu kıza takmamın bir diğer sebebi ise onu ruh ikizim olarak görmem.
Her gün onu stalkluyorum. Sapıklık değil bu, inanın bana sapıklık değil. Başka bir şey bu, ona zarar vermekten daha ötesinde onu koruma iç güdüsü var içimde. Bir gece yalnız başıma evine veya okuluna gittiğim zaman mutlu oluyorum, onu içten içe korumuş gibi hissediyorum. (tabii arka planı hüzünlü bir müzikle taçlandırıyorum.)
Telefondan ona karşı sohbeti nasıl açabileceğimi bilmiyorum konuşmak istesem bile. Yazılan çeşitli mesajlar aşırı utandırıyor beni, her ne kadar doğal olsa da.
Ayrıca bir ara düşündüm, acaba ben bu kıza mı ilgi duyuyorum yoksa geçmişe mi? Yok yok, bu işin çözümü kesin kızdı, hala etkilerini sürdürüyor arkadaşlar, hala gidiyorum geceleri evine ve okula.
Bir ara bu bende o kadar bağımlılık yaptı ki geceleyin onun okulunu veya evini ziyaret etmeyi ona kavuşmaktan daha da arzuluyor oldum.
Siz bu durumda olsaydınız ne yapardınız?
(Psikopat, şizofren gibi etiketler koyabilirsiniz hiç sorun değil.)
Not: Kendimi avutmayayım yaklaşık 1 yıldır bu yürüyüşü rutin haline getirdim.
6 aydır bir kıza tutuldum. Normalde ortaokulu onunla aynı sınıfta okudum ve aramız pek fazla olmasa da samimiydik. Yani alıp veremediğimiz falan yoktu.
Sınavlardan sonra falan liselere dağıldık ve bir süre sonra bende takıntı haline gelmeye başladı kız. Geceleri onun okuluna doğru yürümeye başladım veya evine doğru.
İstesem ona karşı bütün duygularımı telefonda anlatabilirim fakat yapmak istemiyorum zamanında bir kıza açılmıştım ve reddedilmiştim. Bu kıza takmamın bir diğer sebebi ise onu ruh ikizim olarak görmem.
Her gün onu stalkluyorum. Sapıklık değil bu, inanın bana sapıklık değil. Başka bir şey bu, ona zarar vermekten daha ötesinde onu koruma iç güdüsü var içimde. Bir gece yalnız başıma evine veya okuluna gittiğim zaman mutlu oluyorum, onu içten içe korumuş gibi hissediyorum. (tabii arka planı hüzünlü bir müzikle taçlandırıyorum.)
Telefondan ona karşı sohbeti nasıl açabileceğimi bilmiyorum konuşmak istesem bile. Yazılan çeşitli mesajlar aşırı utandırıyor beni, her ne kadar doğal olsa da.
Ayrıca bir ara düşündüm, acaba ben bu kıza mı ilgi duyuyorum yoksa geçmişe mi? Yok yok, bu işin çözümü kesin kızdı, hala etkilerini sürdürüyor arkadaşlar, hala gidiyorum geceleri evine ve okula.
Bir ara bu bende o kadar bağımlılık yaptı ki geceleyin onun okulunu veya evini ziyaret etmeyi ona kavuşmaktan daha da arzuluyor oldum.
Siz bu durumda olsaydınız ne yapardınız?
(Psikopat, şizofren gibi etiketler koyabilirsiniz hiç sorun değil.)
Not: Kendimi avutmayayım yaklaşık 1 yıldır bu yürüyüşü rutin haline getirdim.
Son düzenleyen: Moderatör: