Tanrı hakkında

Eldrithc dedi:

Bu bakışla Tanrı'dan önce de bir şey olması lazım, peki o nedir? Bana kendi kendine evrenin oluşması ne kadar garip geliyorsa Tanrı'nın olması da o kadar garip geliyor.

Birine ne zaman sorarsanız sorun eminim ki şu tarz cevaplar verecek, Tanrı insan değildir, dogrulmamistir, ezelidir, ebedidir, bizim mantığımiz almaz vs vs. bunlar bana göre kaçamak cevaplar, ben bilmediğime bilmiyorum derim, kaçamak cevaplar bulmaya lüzum yok açıkçası. Bunları söyleyene tek bir şey söylemek lazım:

Evrenin hiçlikten geldiğine inanmıyorsun da Tanrı'nın dogrulmamasina, ezelden beri olmasına nasıl inanıyorsun?

Genişletmek için tıkla...

İnsanlar bilemediği şeyleri açıklamak için onu Tanrı yaptı der ama bilemediği Tanrı'yı açıklayabilir, çünkü o zaten ezelden beri vardır . Bu söylemler şaşmaz haklısın.

Doğarken bilinçli miydik peki? yani doğmadan önce, seçim hakkı vardı da biz mi seçmedik? bir video oyununa girip, karakter veya özellik seçmek gibi bir şey bu.

İnsanların Tanrıyı yaratma sebebi neydi biliyor musun? Çaresizlik ve belirsizlik.

İnsanlar ilk başta "nasıl oluştuk" diye sormadı "bizi kim yaptı" diye sordu. Açıklayamadığı bu duruma da "kesin bizi yaratan biri veya birileri var" diye sordular. Bunu da Yıllar yıllar boyu süregetirdiler. Türlü türlü hikayeler oluşturuldu. Bir sürü tanrı ve tanrılar yapıldı. Ama tanrı hep aynıydı.

Sorunun asıl cevabı ne bilmiyorum ama Tanrı var mı veya yok mu çok basit gibi görünen ama her konuşmada aşırı derine inen bir konu. Tanrının Var olduğunu söyleyende, olmadığını söyleyende kesin olarak söyleyemez mesela.


Fakat buna şöyle bir şey diyebilirim: Tanrı olmak zaten başlı başına mükemmel olmak demektir. Günahsız olacak hatta Günah ve Sevap kavramına sahip olmayacak. Dış görünüşü tamamen değişken, Hatta belki hiç dış görünüşü bile olmadı. Tanrı olmak zaten belirsizliğin tanımıdır. İnsan belirsiz bir canlı değil ve günahsız bir canlı da değil. Zaman kavramından da haberdar. Kısacası Zaten başından beri tanrı olamazdık çünkü Tanrı seçmelerle veya seçilmişlikle ilgili olan bir şey değil.

Tanrı tasavvuru hakkında şöyle ilginç bir fikrimi belirtmek istiyorum; tanrıyı niçin insancıl veya insansı bir şey olarak tasavvur ettiğimiz hakkında bir fikri olan veya gerekçesi olan var mı? Daha doğrusu Tanrı tasavvuru yaparken n'için dünyevi şeyleri referans alıyoruz veyahut niçin Tanrı ille de insan aklına paralel olmak zorundaymış gibi düşünüyoruz? Mesela "Tanrı merhametlidir, tanrı bağışlayıcıdır" derken aslında merhameti "iyi" olarak sınıflandırdığımız için ve tanrıya da yalnızca iyi özellikleri atfetme arayışında olduğumuz için onda merhamet arıyoruz. İyi de peki tanrıya göre iyi olan acımasızlık, kin, nefret ise? Yani merhamet senin o küçük insan beyninle algıladığın kadarıyla iyi olarak isimlendirdiğin bir şey. Ya gerçekte bizim iyimiz ile tanrının iyisi uyuşmuyor ise? Onu da geçtim "Tanrıda merhamet olmalı ki sana bu duyguyu verebilsin. Tanrı düşünebilen, idrak edebilen bir varlık olmak zorundadır ki, düşünebilen ve idrak edebilen 'sen'i yaratabilsin" gibi argümanların karşısında da "O halde bana nefret duygusunu veren, kin duygusunu veren, kötü olarak nitelendirdiğimiz herhangi bir duyguyu benim ruhumda işleyen Tanrı da kötü duyguların hepsine sahip olmalı" demek mümkün değil midir?
Yani tanrı aslında insan aklına uymak zorunda değildir. Var olan ve olacak tüm her şeyin bir özünden ibarettir belki de.