Merhaba arkadaşlar, 16 yaşındayım. Önceden güzel Türkiye şartlarında her yaz 1 hafta bile olsa tatile gidebiliyorduk, ama o iş artık hayal oldu. Babama sürekli ne zaman gideceğimizi soruyorum, cevap malum. "1 günlüğüne de olsa Adalar'a falan gidemez miyiz?" diye sorsam da "altımızda araba yok ki, borçlar da malum." cevabını alıyorum. Elbette bu sorunu tek yaşan kişi ben değilim, milyonlarca kişi yaşıyor belki de bu sorunu. Ama okulda arkadaşlarımın yaz tatili planlarını duyunca kahroluyorum. Kesinlikle hiçbir zaman babamı da suçlamadım, suçlamayacağım. Zaten ileride hedefim parası iyi olan işim olsun, yemin ederim ki tek hedefim anneme babama iyi bakmak. Bazen gece yatarken aklıma geliyor, ağlıyorum. Mesela ablamlar daha yaz gelmemesine rağmen yarın bu yıl ki 2. tatillerine gidecekler. Ben ise 3 yıldır su yüzü görmemişim. Artık bu durumdan çok sıkıldım... Kendimi gereksiz yere depresifliğe sokuyorum.