Tek başına dışarı çıkmaya çekinmek

Şehir değiştirdim, o yüzden tüm arkadaşlarımı geride bıraktım ve yalnızım.

Bırakın sinemaya, maça gitmeyi; tek başıma lokantada yemek yerken bile geriliyorum. Sırf çabuk kalkayım diye yemek boğazımda kalıyor. Kahveye gidip çay bile içemiyorum, çünkü insanlar dostlarıyla muhabbet ederken çay tabağına bakmak üzüyor beni.

Ne kadar klasik de olsa tek öneri umursama. Çoğumuz gün içerisinde yabancılık çektiği yalnız olduğumuz yerlerde aynı duyguları yaşıyoruz. Ben de nadir de olsa, olduğunda şunu diyorum kendime; Ben bu insanları tekrar görecek miyim sanki? Diyelim ki gördüm ön masanda oturan kişi yemek yiyişini beğenmedi yine denk geldiniz ve aa bu çocuk iğrenç yemek yiyordu dedi kendine veya etrafına. Bu cümlesi senin hayatında bir eksiye yol açıyor mu, o insanlara kendini beğendirme zorunluluğun mu var. Salla gitsin unutma en yakınındaki insanlar bile arkandan laf çeviriyor hiç tanımadığın kişilerin arasında bulunup onları önemsemekle sadece kendini yorarsın. Kimse girdiğin cafelerde ŞU YALNIZ ADAMA BAKIN diyerek parmakla göstermeyecek seni tak kulaklığını bak keyfine.

Zevk almasını bilmek lazım. Kimseye bağlı kalmadan eve 5 dakika uzaktaki sinemaya gidip film izliyordum sürekli. Çıkışta Migros'tan yiyecek bir şeyler alıp eve gidip takılıyordum. Sonra da istediğim restorandan istediğim şeyi yiyordum. Arkadaşlarım vardı ama hobilerinizin ve hoşunuza giden şeylerin tadını almanız da lazım.

Belirli bir mekan belirle devamlı oraya git garsonla falan arayı iyi tut oranın ortamı tanıdık gelmeye başlar illaki biriyle muhabbettin olur yanına bir şey al tarih kitapları kulaklık vs. yalnız değil meşgul görünürsün

En güçlü erkek yalnız kalabilmeyi başarabilen erkektir, kuru kalabalık yerine yalnızlık daha iyidir seçim olduğu sürece.

Aslında hiçbir şeyin olduğu yok kafamızca kurguladığımız boş senaryolar.