Arkadaşlar biraz uzun yazacağım, bugün benzer bir konu hakkında 2. konu açışım.
Bu sene okul başlangıcında bir kızla yakınlaştım, kız çok belli benden hoşlandığını belli ediyordu, bende yeşil ışık yakınca sevgili olduk. Yakınlaşma eylül sonu ekim başı gibi oldu, aralık başında da sevgili olduk. Ben belli sebeplerden ötürü kıza bağlandım, hem ilk sevgilim olması, hem benim aşırı anlayışlı ve sevgiye muhtaç biri olmam, hem de belli sebeplerden aralık ayının hayatımın en kötü ayı olması gibi sebeplerden ötürü ben bu kızı çok sevdim.
Kız bana ilişkinin bütünlüğü boyunca normalin çok altında bir değer verdi, içinden beni sevmek geliyordu biliyorum ama o kadar saçma düşüncelere sahipti ki sevgisinin önüne geçtiğini düşünüyorum. Belli örneklendirme yapmam gerekirse benim yerime sürekli başkasının tercih edilmesi, en olgun halimle bir sorun olduğunda onu kırmadan onu düşünerek sorunumu belli ettiğimde bile "tamam özür dilerim" gibi cevaplarla geçiştirilmem vs vs. bu kızın önceden uzun bir ilişkisi olmuş, ve onda bir yara açmış belli ki. Ben bu konularda asla gurur yapacak biri değilim, malum kız okulda arkamda oturduğu içinde çok sohbet etme fırsatımız oldu, kızı onu yargılamayacağıma inandırdığım için bana eski ilişkisinden falan bahsetti, ve "eski sevgiliden bahsedilir mi" falan yazmanıza gerek yok, dediğim gibi ben bunları sıkıntı olarak görecek biri değilim, içini rahatlatacaksa ben daha iyi olmak için oradayım.
Ben ilişki boyunca elimden geleni yaptım, ne kadar kafam kötü olsa da ne kadar depresyonda olsam da kızı hep düşünme fırsatım oldu. Beni her üzdüğünde hep bir üzgünlük bahanesi oluyordu, benim çok bahanem olmasına rağmen kızı hiç üzmedim, çevrem hep ayrıl vs dese de ben inanmıştım bu kızla mutlu olabileceğime. Dediğim gibi kötü bir dönemimde girdiği için ekstra bağlandım. Bu kadar olayı beni aşırı soğutmasına rağmen ben kızla hep ileriye dönük baktım, düzelir kafasıyla falan. Sonra ortak arkadaşlardan kasım gibi o eski sevgilisinden ayrıldığını öğrendim, ne kadar biraz soğutsa da gene de çok dert etmedim. Son 1 aydır beni artık delirtecek düzeye getirdiği için ayrılmayı planlıyordum okul bitince.
Bahsetmediğim çok detay var, ama ben genel olarak verdiğim değerin onda birini alamadım bu ilişkide. Dün senle bir şey konuşmak istiyorum dedi, ayrılık mesajı geldi. Ben bunun üstüne biraz ağır laflar ettim, kafam iyi değildi ve pişmanda değilim, bana hep ağır laflar eden birisiydi ben kırmamak için hep içime atıyordum. Boş bir bahaneyle ayrılık mesajı gelmesi beni sinirlendirdi, bende bütün içimi döktüm, yaptığı kötülükleri, yanımda hiç durmaması vs. bu da biraz ağırına gitti sanırım. Ayrılmak istemesi bana karşı 6 aydır aşık hissedememesiymiş, "sen çok iyi birisin, senle eğlendiğim kadar kimseyle eğlenemiyorum" gibi laflar geçti. Yani kısaca ayrılık sebebi kızın aşık hissedememesiymiş, başlıca sebebi de olayların çok hızlı ilerlemesiymiş. Bu konuşmalardan sonra ben zaten dağınık bir haldeyken iyice dağıldım, iştahım kesildi, bütün her şeye karşı hevesim kaçtı.
Kız asla unutulmayacak birisi değil, ben çok az değer görmeme rağmen hep önemsedim, benim eşekliğim ama sevgi istemiştim. Bu kadar zor bir dönemimde girdiği için unutamıyorum. Bu yazı hem bir tavsiye istemek için hem de içimi dökmek için, yorumlarınızı bekliyorum. İstediğiniz her soruyu cevaplayabilirim.
Bu sene okul başlangıcında bir kızla yakınlaştım, kız çok belli benden hoşlandığını belli ediyordu, bende yeşil ışık yakınca sevgili olduk. Yakınlaşma eylül sonu ekim başı gibi oldu, aralık başında da sevgili olduk. Ben belli sebeplerden ötürü kıza bağlandım, hem ilk sevgilim olması, hem benim aşırı anlayışlı ve sevgiye muhtaç biri olmam, hem de belli sebeplerden aralık ayının hayatımın en kötü ayı olması gibi sebeplerden ötürü ben bu kızı çok sevdim.
Kız bana ilişkinin bütünlüğü boyunca normalin çok altında bir değer verdi, içinden beni sevmek geliyordu biliyorum ama o kadar saçma düşüncelere sahipti ki sevgisinin önüne geçtiğini düşünüyorum. Belli örneklendirme yapmam gerekirse benim yerime sürekli başkasının tercih edilmesi, en olgun halimle bir sorun olduğunda onu kırmadan onu düşünerek sorunumu belli ettiğimde bile "tamam özür dilerim" gibi cevaplarla geçiştirilmem vs vs. bu kızın önceden uzun bir ilişkisi olmuş, ve onda bir yara açmış belli ki. Ben bu konularda asla gurur yapacak biri değilim, malum kız okulda arkamda oturduğu içinde çok sohbet etme fırsatımız oldu, kızı onu yargılamayacağıma inandırdığım için bana eski ilişkisinden falan bahsetti, ve "eski sevgiliden bahsedilir mi" falan yazmanıza gerek yok, dediğim gibi ben bunları sıkıntı olarak görecek biri değilim, içini rahatlatacaksa ben daha iyi olmak için oradayım.
Ben ilişki boyunca elimden geleni yaptım, ne kadar kafam kötü olsa da ne kadar depresyonda olsam da kızı hep düşünme fırsatım oldu. Beni her üzdüğünde hep bir üzgünlük bahanesi oluyordu, benim çok bahanem olmasına rağmen kızı hiç üzmedim, çevrem hep ayrıl vs dese de ben inanmıştım bu kızla mutlu olabileceğime. Dediğim gibi kötü bir dönemimde girdiği için ekstra bağlandım. Bu kadar olayı beni aşırı soğutmasına rağmen ben kızla hep ileriye dönük baktım, düzelir kafasıyla falan. Sonra ortak arkadaşlardan kasım gibi o eski sevgilisinden ayrıldığını öğrendim, ne kadar biraz soğutsa da gene de çok dert etmedim. Son 1 aydır beni artık delirtecek düzeye getirdiği için ayrılmayı planlıyordum okul bitince.
Bahsetmediğim çok detay var, ama ben genel olarak verdiğim değerin onda birini alamadım bu ilişkide. Dün senle bir şey konuşmak istiyorum dedi, ayrılık mesajı geldi. Ben bunun üstüne biraz ağır laflar ettim, kafam iyi değildi ve pişmanda değilim, bana hep ağır laflar eden birisiydi ben kırmamak için hep içime atıyordum. Boş bir bahaneyle ayrılık mesajı gelmesi beni sinirlendirdi, bende bütün içimi döktüm, yaptığı kötülükleri, yanımda hiç durmaması vs. bu da biraz ağırına gitti sanırım. Ayrılmak istemesi bana karşı 6 aydır aşık hissedememesiymiş, "sen çok iyi birisin, senle eğlendiğim kadar kimseyle eğlenemiyorum" gibi laflar geçti. Yani kısaca ayrılık sebebi kızın aşık hissedememesiymiş, başlıca sebebi de olayların çok hızlı ilerlemesiymiş. Bu konuşmalardan sonra ben zaten dağınık bir haldeyken iyice dağıldım, iştahım kesildi, bütün her şeye karşı hevesim kaçtı.
Kız asla unutulmayacak birisi değil, ben çok az değer görmeme rağmen hep önemsedim, benim eşekliğim ama sevgi istemiştim. Bu kadar zor bir dönemimde girdiği için unutamıyorum. Bu yazı hem bir tavsiye istemek için hem de içimi dökmek için, yorumlarınızı bekliyorum. İstediğiniz her soruyu cevaplayabilirim.